διότι τὸ ἁμάρτημά των δὲν εἶναι τὸ ἴδιον. Ἐὰν δὲ ἀπασχολῇ τὴν σκέψιν σας ὁ νόμιμος γάμος καὶ σᾶς φαίνεται ἀξιοζήλευτος, ἐνθυμηθῆτε τὰς συμφοράς, αἱ ὁποῖαι τὸν ἀκολουθοῦν, καὶ τὴν ἐναντίον τῆς Εὔας ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ, πράγματα ἀπὸ τὰ ὁποῖα μόνον σεῖς εἶσθε ἐλεύθεραι, ὡς ἄγαμοι, καὶ φροντίζετε μόνον δι’ ὅ,τι εἶναι ἀρεστὸν εἰς τὸν Κύριον, κατὰ τὸν θεῖον Ἀπόστολον. Προσέχετε λοιπὸν τὸν ἑαυτόν σας εἰς τὸ ἐπάγγελμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἐκλήθητε, ὥστε νὰ παρασταθῆτε παρθένοι ἁγναὶ εἰς τὸν Χριστόν, ἵνα διὰ τῆς Χάριτος αὐτοῦ ἀπολαύσετε καὶ τὰ αἰώνια ἀγαθά».

Αὐτὰ καὶ τὰ παρόμοια μὲ αὐτὰ συνεβούλευεν ὁ θαυμαστὸς Αὐξέντιος κατὰ τὰς δύο ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, τὰς ὁποίας εἴπομεν, τὰς πνευματικὰς θυγατέρας αὐτοῦ, τὰς ὁποίας ἐν Χριστῷ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγέννησε, καὶ ὡδήγει αὐτὰς εἰς αὔξησιν τῆς πνευματικῆς ἡλικίας, ἄλλοτε μὲν ἀνερχομένας πρὸς αὐτὸν εἰς τὸ ὄρος, ἄλλοτε δὲ πάλιν κατερχόμενος ὁ ἴδιος εἰς τὸ ἀσκητήριόν των. Διότι ποτὲ δὲν τὸν εἶδε κανεὶς νὰ καμφθῇ ἀπὸ ὀκνηρίαν ἢ ρᾳθυμίαν, καίτοι εἶχε φθάσει εἰς βαθὺ γῆρας, ἀλλὰ πάντοτε ἐφαίνετο ὡς νέος καὶ δυνατὸς ἀπὸ τὴν προθυμίαν του. Ἐπειδὴ ὅμως καὶ ὁ Ὅσιος ὡς ἄνθρωπος ἔμελλε κάποτε νὰ ἀποθάνῃ, περιέπεσεν εἰς βραχεῖαν ἀσθένειαν, ὅλον δὲ τὸν χρόνον τῆς ἀσθενείας του κατηνάλωσεν εἰς εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἰς συμβουλὰς πρὸς τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας, οἱ ὁποῖοι ἀπετέλουν τὸ πνευματικὸν ποίμνιόν του. Ἐγκαταλείψας κατόπιν τὸν ἐπίκηρον τοῦτον βίον μετέβη πρὸς τὴν ἄφθαρτον καὶ αἰωνίαν ζωήν, ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ εὐσεβοῦς καὶ φιλοχρίστου βασιλέως Λέοντος τοῦ μεγάλου [9] κατὰ τὴν ιδ’ (14ην) Φεβρουαρίου.

Τὸ δὲ τίμιον τοῦ Ἁγίου σῶμα, τὸ πραγματικῶς τίμιον, ἐγένετο ἀντικείμενον φιλονικίας μεταξὺ πολλῶν. Διότι οἱ μὲν ἀσκούμενοι εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Ὑπατίου εἰς τὰς Ρουφινιανάς, εἰς τὸ ὁποῖον διέμεινεν ἐπ’ ὀλίγον χρόνον, ὅταν προσεκλήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέως καὶ τῆς ἐν Χαλκηδόνι συνελθούσης Ἁγίας Συνόδου, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, ἔσπευσαν νὰ θεωρήσουν ἰδικόν των τὸν θησαυρόν. Ἄλλοι δὲ ἤθελον νὰ κατατεθῇ τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ζαχαρίου, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο εἰς κάποιο κτῆμα, εὑρισκόμενον ἐκεῖ πλησίον, καλούμενον Θέατρον. Ἀλλ’ ὁ πόθος τῶν γυναικῶν, τὰς ὁποίας ὁ μακάριος Αὐξέντιος ἔπεισε νὰ ἀσκοῦνται εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους καὶ τὰς ὁποίας ἐστόλισε μὲ τὰ τρίχινα ράσα, ἐδείχθη κατὰ πολὺ ἰσχυρότερος ὅλων. Αὗται δηλαδή, συγκεντρωθεῖσαι ἐξ ὅλων τῶν μερῶν, μὲ θερμὰ δάκρυα παρεκάλουν τοὺς διὰ τὴν ταφὴν τοῦ Ὁσίου συγκεντρωθέντας Μοναχοὺς καὶ Κληρικοὺς νὰ μὴ στερήσουν αὐτὰς τοῦ θείου ἐκείνου λειψάνου.