Ταῦτα ἐκείνης λεγούσης, ἐνικήθη ὁ Ὅσιος, ὡς ἄνθρωπος, ἀπὸ τὴν φοβερὰν πύρωσιν τῆς σαρκὸς καὶ τὸν ἀπροσμέτρητον σκανδαλισμὸν καὶ μεθύων ἄνευ οἴνου, κατὰ τὸν Ἡσαΐαν, ἐσύρετο ὡς ὑπὸ χαλινοῦ τινος δεδεμένος πρὸς τὴν ἁμαρτίαν, ὅλως αἰχμάλωτος, καὶ ἔκαμε τὴν συγκατάθεσιν νὰ πταίσῃ τοῦ Κτίσαντος. Ὅθεν λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα· «Ἀνάμεινον ὀλίγον νὰ κοιτάξω τοὺς δρόμους, διότι ἔρχονται πρὸς ἐμὲ, πολλοὶ πολλάκις διὰ συμβουλὴν καὶ ὠφέλειαν, μὴ τύχῃ καὶ ἐρχόμενός τις ἔξαφνα μᾶς εὕρῃ εἰς τοιαύτην πρᾶξιν καὶ γίνω εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἄξιος γέλωτος ἤ, μᾶλλον εἰπεῖν, δακρύων πικρῶν καὶ ὑπεύθυνος δεινῆς κατακρίσεως». Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Ὅσιος τῆς κέλλης καὶ ἐστάθη ἐπάνω εἰς πέτραν τινὰ ἀναζητῶν διὰ τῶν ὀφθαλμῶν του, μήπως ἴδῃ τινά, ὁ δὲ ἐλεήμων Θεὸς εἶδεν αὐτὸν μὲ ὄμμα πλῆρες συμπαθείας καὶ εὐσπλαγχνίας καὶ τὸν ἐβοήθησε διὰ νὰ μὴ χάσῃ τοὺς μακροὺς πόνους καὶ ἀγῶνας, τοὺς ὁποίους ἐτέλεσεν ἐκ νεότητος. Ὅθεν ἔβαλε χρηστοὺς λογισμοὺς εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ μετενόησεν ὁλοψύχως διὰ τὴν προτέραν ἀσύνετον συγκατάθεσιν μὲ πόνον καρδίας δριμύτατον. Ὅτε δὲ κατέβη ἀπὸ τὴν πέτραν ἐσύναξε πολλὰ φρύγανα καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ κελλίον ἤναψε πυρὰν μεγίστην, γυμνώσας δὲ εἶτα τοὺς πόδας, ἔπεσεν εἰς τὸ μέσον τῆς φλογός, ἵνα παιδεύσῃ τὴν σάρκα διὰ τοὺς πονηροὺς λογισμούς, οἵτινες πρότερον τὸν ἐνίκησαν.
Ἀφοῦ λοιπὸν ἔκαμεν ὥραν πολλὴν καὶ κατεφλέχθησαν ἱκανῶς οἱ πόδες του, οἱ ὁποῖοι σχεδὸν τῆς εὐθείας παρεξετράπησαν, ἐξῆλθε τοῦ πυρὸς μὲ πόνον δριμύτατον καὶ ἐγκαλῶν ἑαυτὸν ἔλεγε· «Πῶς σοῦ φαίνεται, Μαρτινιανέ; Σοῦ ἀρέσκει ἡ κατάφλεξις; Ἐὰν δύνασαι νὰ ὑποφέρῃς τὴν δριμύτητα τοῦ πυρός, πλησίασε εἰς τὴν γυναῖκα, ἀφρονέστατε· ἐὰν δὲ τὸ πῦρ τοῦτο τὸ φωτιστικόν, τὸ ὁποῖον καίει τόσον ὀλίγον καὶ σβήνεται μὲ τὸ ὕδωρ, δὲν ἠμπορῇς νὰ ὑποφέρῃς ἐπὶ μικρόν, πῶς θὰ ὑποφέρῃς, τρισάθλιε, ἐκεῖνο τὸ σκοτεινὸν καὶ πανώδυνον τῆς αἰωνίου κολάσεως καὶ τὰς λοιπὰς τιμωρίας τῶν ἀποτόμων καὶ ἀσπλάγχνων δυνάμεων;». Ταῦτα εἶπε μεγαλοφώνως ὁ θαυμάσιος, διὰ νὰ τὰ ἀκούσῃ καὶ ἡ γυνή, νὰ φοβηθῇ τὴν δριμύτητα τοῦ αἰωνίου πυρός. Ἔπειτα, ἀφοῦ ἔπαυσαν ὀλίγον οἱ πόνοι του, ὡσὰν νὰ μὴ ἔφθανεν ἡ προτέρα παίδευσις καὶ πρὸς κανόνα τῆς ἁμαρτίας πληρέστατον, εἰσῆλθεν ἐκ νέου εἰς τὸ πῦρ καὶ κατεφλέχθη χειρότερον. Ἔπειτα ἐξελθὼν ἔπεσε κατὰ γῆς δεινῶς ὀδυνώμενος