καὶ τῆς ἔφερον ἄρτους, ὕδωρ καὶ μαλλίον δι’ ἐργόχειρον, καθὼς ἡ μακαρία ἐζήτησε, διὰ νὰ μὴ τρώγῃ χωρὶς κόπον τὸν ἄρτον κατὰ τὸν Ἀπόστολον. Εἶχε δὲ τόσην εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν εἰς τὴν ξηρόνησον ἐκείνην, ὡς νὰ ἦτο εἰς βασιλικὸν καὶ πλούσιον θάλαμον.
Προσηύχετο δὲ ἡ μακαρία καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, δώδεκα φορὰς ἐγειρομένη καὶ ἐδοξολόγει κατὰ χρέος τὸν Κύριον. Τὰς δὲ νύκτας ἐδιπλασίαζε τὰς εὐχὰς ἡ ἀοίδιμος. Ἡ τροφή της ἦτο ἄρτος μόνον μία λίτρα [3] ἀνὰ ἑκάστην δευτέραν ἡμέραν καὶ ὕδωρ ἀνάλογον. Ὅταν δὲ ἐπῆγεν εἰς τὴν ξηρόνησον ἦτο εἴκοσι πέντε ἐτῶν, ζήσασα δὲ εἰς αὐτὴν ἄλλους ἓξ χρόνους ὑπερθαύμαστον ζωήν, ἀπῆλθε πρὸς τὸν ποθούμενον δύο μῆνας προτοῦ νὰ ἔλθῃ ὁ πλοίαρχος. Ὅταν δὲ ἦλθεν ἐκεῖνος μὲ τὴν σύζυγόν του εὗρον τὴν Ἁγίαν κειμένην μὲ εὐσχημοσύνην, σῴαν καὶ ἄφθαρτον, ὡς νὰ εἶχε τελευτήσει ἐκείνην τὴν ὥραν. Πεσόντες λοιπὸν εἰς τὴν γῆν προσεκύνησαν τὸ ἅγιον αὐτῆς λείψανον μὲ πολλὴν εὐλάβειαν. Ἔπειτα τελέσαντες τὴν ἐσχάτην ὑπηρεσίαν, ὡς ἀγαθοὶ καὶ φιλόθεοι, ἔλαβον ἐκεῖνον τὸν πολύτιμον θησαυρὸν καὶ τὸν μετέφεραν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν, δῶρον κοινωφελὲς εἰς ὅλους καὶ πολυέραστον.
Αὐτὰ εἶναι τὰ κατὰ τοῦ ἀντιπάλου, μέγιστα τρόπαια τοῦ γενναίου καὶ ἀηττήτου Μαρτινιανοῦ, ὅστις διὰ μέσου τῶν ὀργάνων ἐκείνων τὰ ὁποῖα ἡτοίμασε κατ’ αὐτοῦ ὁ ἐχθρός, τῶν γυναικῶν δηλαδή, δι’ αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀντεπολέμησε καὶ αὐτὸς ἀνδρείως ἐκεῖνον καὶ μὲ τὰ ἰδικά του ξίφη τὸν ἐθανάτωσε, δίδων ἀκόμη καὶ εἰς τὰς γυναῖκας ἐκείνας καλὸν ὑπόδειγμα πῶς πρέπει νὰ ἀγωνίζωνται ἀνδρείως κατὰ τοῦ ἀντιπάλου, ὅστις τὰς ἠπάτησε πρότερον. Ἂς πολεμήσωμεν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς τὸν ἀντίπαλον, νὰ τὸν νικήσωμεν γενναίως μὲ τὴν ἄνωθεν βοήθειαν, ἵνα καὶ τῶν στεφάνων τῆς δόξης ἐπιτύχωμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.