Διὰ νὰ τὸν κάμῃ λοιπὸν νὰ φοβηθῇ, ἐτάραξε νύκτα τινὰ τὴν θάλασσαν τόσον ὥστε ἐδείκνυεν εἰς τὸν Ὅσιον, ὅτι ὑψώνοντο τὰ κύματα ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλήν του περισσότερον ἀπὸ δεκαπέντε πήχεις, ἐξέβαλε δὲ καὶ κραυγὰς ὁ τρισάθλιος λέγων· «Δὲν σὲ ἀφήνω, Μαρτινιανέ, ἕως νὰ σὲ πνίξω κατ’ ἀλήθειαν». Ὁ δὲ Ὅσιος, οὐδόλως ταραχθείς, ἀπεκρίθη· «Ἔχω τὸν Δεσπότην Χριστὸν ὅστις μὲ ἐνδυναμώνει καὶ δὲν σὲ φοβοῦμαι, ἀλλὰ θέλω σὲ καταισχύνει, ἀνίσχυρε». Ἔψαλλε δὲ πάλιν τὸ «Σῶσον με ὁ Θεός, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕως ψυχῆς μου» (Ψαλμ. ξη’ 1) καὶ τὸ ὑπόλοιπον τοῦ Ψαλμοῦ· εἶτα πάλιν ηὔχετο, λέγων· «Χριστὲ Μονογενές, σὺ ὅστις κατέβης εἰς τὴν γῆν διὰ νὰ σώσῃς τὸν ἄνθρωπον καὶ εἰς τὸ πρόσταγμά Σου ὑπακούουσιν ὅλα τὰ κτίσματα, λύτρωσόν με ἀπὸ τὸν πειρασμὸν τοῦτον τοῦ δαίμονος». Οὕτω προσευχηθεὶς ὁ μὲν ἐχθρὸς ἐγένετο ἀφανής, ὁ δὲ Ὅσιος διεφυλάχθη ἀβλαβὴς ἀπὸ πᾶσαν ἐπήρειαν τοῦ ἐχθροῦ.

Εἰς τὴν ξηρόνησον ἐκείνην διέμεινεν ὁ Ἅγιος ἓξ χρόνους, ὑπομένων πᾶσαν κακοπάθειαν τόσον κατὰ τὸ θέρος ὅσον καὶ κατὰ τὸν χειμῶνα, νομίζων ὅλα τὰ λυπηρὰ εὐχάριστα καὶ ἀποβλέπων εἰς τὴν μέλλουσαν αἰώνιον ἀγαλλίασιν. Ὅθεν ἐφθόνησε πάλιν ὁ ἀντικείμενος καὶ τοῦ ἔδωσεν ἕτερον πόλεμον μεγαλύτερον ἀπὸ τὸν προηγούμενον. Ἐφύλαξε δηλαδὴ τὸν καιρὸν ὁ παμμίαρος, καὶ ὅταν διήρχετο πλησίον τῆς πέτρας ἐκείνης πλοῖον τι, εἰς τὸ ὁποῖον ἦσαν ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἤγειρε θαλασσοταραχὴν καὶ τότε τὸ μὲν πλοῖον συνετρίβη εἰς τὴν ξηρόνησον, οἱ δὲ ἐπιβάται ἐπνίγησαν ἅπαντες· μόνον μία κόρη ὡραία καὶ πάγκαλος διεσώθη ἐπὶ μιᾶς σανίδος καὶ πλησιάσασα εἰς τὴν ξηρόνησον ἐφώναζε μετὰ δακρύων· «Ἐλέησόν με τὴν ἀπολλυμένην, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, καὶ δός μοι χεῖρα βοηθείας. Πρόφθασον, πρὶν νὰ μὲ καταπίῃ ἡ ἄβυσσος καὶ σῶσον με τὴν δυστυχῆ». Βλέπων λοιπὸν ὁ Ὅσιος ὅτι ἔπρεπε νὰ βοηθήσῃ τὴν ναυαγὸν εἶπε· «Καὶ τοῦτο τέχνη σου εἶναι, διάβολε, ἀλλὰ δὲν θὰ νικήσῃς τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχω ἐγὼ στηρίξει ὁλοψύχως τὰς ἐλπίδας μου καὶ πιστεύω εἰς τὴν βοήθειάν του». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ὅσιος ἐμελέτα κατὰ διάνοιαν λέγων· «Πάλιν δοκιμασία καρδίας φοβερωτέρα τῆς προτέρας ἐπέστη ἐναντίον μου, εἶναι δὲ τόσος ὁ κίνδυνος ὅσον τὸ ὕδωρ εἶναι ἐπισφαλέστερον τῆς γῆς. Δέσποτα Κύριε, μὴ μὲ ἀφήσῃς νὰ ἀπολεσθῶ ὁ ἀνάξιος δοῦλος σου, ἀλλ’ οἰκονόμησον τὸ συμφέρον μου».