Δὲν λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ὅτι τίμιος ὁ γάμος καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος; Ποῖος Προφήτης καὶ Πατριάρχης τοῦ παλαιοῦ Νόμου δὲν ὑπανδρεύθη; Καὶ τὶς ὕπανδρος ἐξέπεσε τῆς οὐρανίου Βασιλείας ἕνεκεν τοῦ γάμου; Δὲν εἶχε γυναῖκα ὁ μέγας ἐκεῖνος Νῶε, ὁ μέχρι σήμερον εἰς ὅλον τὸν κόσμον περίφημος, τὸν ὁποῖον, διὰ τὴν καθαρὰν αὐτοῦ πολιτείαν, μετέστησεν ὁ Θεὸς καὶ δὲν ἐγνώρισε θάνατον; Δὲν ἐπῆρεν ὁ μέγας Ἀβραὰμ τρεῖς γυναῖκας, ὁ τοσοῦτον ἠγαπημένος εἰς τὸν Θεὸν καὶ φίλος του γνήσιος; Ὡσαύτως καὶ ὁ Ἰακὼβ ὁ θαυμάσιος; Δὲν ἔλαβε σύζυγον ὁ θεόπτης Μωϋσῆς, ἡ κορωνὶς τῶν Προφητῶν, ὅστις συνωμίλησε μὲ τὸν Θεὸν καὶ διέσωσεν ὅλον τὸν Ἰσραὴλ ἐκ τῆς δουλείας τοῦ Φαραώ; Μήπως δὲν ἐνυμφεύθη ὁ θεῖος Δαυῒδ καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ Κυρίου Προπάτορες; Ὄχι δὲ μόνον οἱ πρὸ τῆς Εὐαγγελικῆς Χάριτος Ἅγιοι, ἀλλὰ καὶ μετὰ ταύτην πόσοι Ἅγιοι ἐκοινώνησαν γάμου καὶ παῖδας ἐγέννησαν. Μήπως ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος καὶ ἄλλοι ἀμέτρητοι δὲν ἔλαβον καὶ γυναῖκας καὶ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἠξιώθησαν;».

Ταῦτα μὲν ἔλεγεν ἡ γυνή, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν, ὁ τῆς κακίας δημιουργὸς καὶ διδάσκαλος, ὅστις τῆς τὰ ἡρμήνευεν ὡς ἔμπειρος τῆς Γραφῆς καὶ εἰς τὸ πονηρὸν ἑτοιμότατος. Ὁ δὲ Ὅσιος, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἀπὸ τὰς κολακείας αὐτῆς καὶ τὴν εὐμορφίαν τῆς ὄψεως, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἀπὸ τὰς φαύλας ἐγγίσεις αὐτῆς, ἡ ὁποία τὸν ἐψηλάφα, παρακινοῦσα μὲ πᾶσαν μέθοδον εἰς τὴν πρᾶξιν τῆς ἁμαρτίας, ἤρχισε νὰ κλονίζεται, νὰ ἀδυνατίζῃ ὁ τόνος τῆς προθέσεως του καὶ νὰ γίνεται μαλακωτέρα ἡ γνώμη του. Διότι, ὡς ἄνθρωπος καὶ αὐτός, σάρκα φορῶν, εὔκολον ἦτο νὰ νικηθῇ ἀπὸ τοὺς λόγους τῆς γυναικὸς καὶ ἀπὸ τοὺς αἰσχροὺς λογισμούς, τοὺς ὁποίους τοῦ ἔσπειρεν ὁ διάβολος. Ὅθεν εἶπε πρὸς τὴν γυναῖκα ὁ Ὅσιος· «Ἐὰν σὲ λάβω ὡς σύζυγον, ποῦ νὰ ὑπάγωμεν; Πῶς δύναμαι νὰ σὲ τρέφω, ὅπου δὲν ἔχω τίποτε, ἀλλὰ διάγω βίον ἀμέριμνον καὶ ἀκτήμονα ἐκ νεότητος;». Ἡ δὲ γυνή, τὴν πρόφασιν ταύτην ὡς πρόσκομμα μικρὸν καθαρίζουσα καὶ ὁμαλύνουσα τὴν ὁδόν, ἔλεγε· «Μὴ ἔχεις περὶ τούτου φροντίδα τινά, μόνον τέλεσον τὴν ἐπιθυμίαν μου, διὰ τὴν ὁποίαν ἐπῆρα τόσον κόπον καὶ κακοπάθειαν ἀπὸ τοὺς ἀνέμους, ἀπὸ τὴν ραγδαίαν βροχὴν καὶ ἀπὸ τὰ θηρία, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τόσον ἐκινδύνευσα διὰ νὰ ἔλθω ἐδῶ εἰς τὸ κελλίον σου, ἐγὼ δὲ ἔχω πράγματα πολλά, οἰκίας, δούλους, χρήματα καὶ ἄλλον πλοῦτον, ὡς τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης, εἰς τὰ ὁποῖα ὅλα θέλω σὲ κάμει δεσπότην καὶ κύριον, ἐὰν ἀπολαύσω τοῦ κάλλους σου».