Ἔστειλαν δὲ οὗτοι καὶ τοπάρχας ὠμοτάτους καὶ ἀπανθρώπους, οἵτινες ἐκήρυττον πανταχοῦ, ὅτι ὅστις εἶναι Χριστιανός, ἐὰν μὲν ἀρνῆται τὸν Χριστὸν νὰ λαμβάνῃ μεγάλας τιμὰς ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς, ἐὰν δὲ ἐπιμένῃ νὰ μένῃ Χριστιανὸς καὶ δὲν σέβεται τὰ εἴδωλα, νὰ λαμβάνῃ μεγάλας τιμωρίας καὶ βάσανα. Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τῶν Χριστιανῶν ὡμολόγησαν παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν ὡς Θεὸν ἀληθῆ, καὶ ἀπέθανον μετὰ πολλῶν βασάνων, ἄλλοι δὲ ἐκ φόβου ἠρνοῦντο, φεῦ! τὸν Χριστὸν καὶ ἐθυσίαζον εἰς τὰ εἴδωλα. Οἱ δὲ φοβούμενοι καὶ μὴ θέλοντες νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστόν, ἀλλ’ οὔτε νὰ θυσιάσουν καὶ εἰς τὰ εἴδωλα, ἔφευγον εἰς τὰ ὄρη καὶ τὰ σπήλαια κρυπτόμενοι.

Οἱ ὁρισμοὶ οὗτοι τῶν βασιλέων ἔφθασαν καὶ εἰς τὰ Μύρα, εἰς τὴν Ἐπισκοπὴν τοῦ Ἁγίου, οἱ δὲ τοπάρχαι εὑρόντες τὸν Ἅγιον τὸν ἐπαίδευσαν πολὺ καὶ τὸν ἐφυλάκισαν ὁμοῦ μετὰ τῶν ἄλλων Χριστιανῶν. Φυλακισμένος δὲ ὢν ὁ Ἅγιος ὑπέφερε προθύμως πᾶσαν κακοπάθειαν, ἤτοι πεῖναν, δίψαν καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. Ἔμεινε δὲ ὁ Ἅγιος ἐν τῇ φυλακῇ ἱκανὸν καιρὸν διδάσκων τοὺς Χριστιανοὺς νὰ μένουν σταθεροὶ εἰς τὴν Πίστιν. Καὶ ὁ μὲν ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας διάβολος οὕτως εἰργάσθη, ὁ δὲ Θεὸς, ὁ τὸ τοῦ ἀνθρώπου συμφέρον θέλων, ἄλλως ᾠκονόμησε· διότι οἱ μὲν δύο ἀσεβέστατοι βασιλεῖς ἐκεῖνοι ἀποθανόντες ἐπορεύθησαν εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός, καὶ ἀντ’ αὐτῶν ἐβασίλευσεν ὁ Χριστιανικώτατος μέγας Κωνσταντῖνος, υἱὸς τῆς Ἁγίας Ἑλένης καὶ Κωνσταντίου τοῦ Χλωροῦ, ὅστις ἀνελθὼν εἰς τὸν θρόνον διέταξε πανταχοῦ ὅπου εὑρίσκετο Χριστιανὸς εἰς τὴν φυλακὴν νὰ ἐλευθεροῦται, αἱ Ἐκκλησίαι νὰ ἀνοικοδομῶνται καὶ οἱ εἰδωλολατρικοὶ ναοὶ νὰ ἀφανίζωνται. Ἀμέσως λοιπὸν ἠλευθερώθησαν ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἐκ τῶν φυλακῶν, μεταξὺ δὲ τούτων καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος καὶ ἀποκατεστάθη πάλιν Ἀρχιερεὺς καὶ Ποιμὴν τῶν Μυραίων.

Μετὰ τὴν διαταγὴν ταύτην τοῦ βασιλέως οἱ ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ τοῦ Ἁγίου εὑρισκόμενοι εἰδωλολατρικοὶ βωμοί, εἰς τοὺς ὁποίους κατῴκουν οἱ δαίμονες καὶ προσεκυνοῦντο παρὰ τῶν ἀνθρώπων, κατεκρημνίζοντο διὰ προσευχῆς του καὶ διελύοντο εἰς χῶμα, οἱ δὲ δαίμονες ἔφευγον εἰς τὸν ἀέρα κλαίοντες τὴν συμφοράν των. Ἦτο δὲ ἐκεῖ εἰς τὰ Μύρα καὶ εἷς μέγας βωμὸς εἰδωλολατρικός, πολὺ μεγαλύτερος τῶν ἄλλων, κατά τε τὸ ὕψος καὶ τὸ πλάτος, τὸν ὁποῖον ὠνόμαζον οἱ εἰδωλολάτραι τῆς θεᾶς Ἀρτέμιδος, ἠθέλησε δὲ ὁ Ἅγιος νὰ ἐξαφανίσῃ καὶ ἐκεῖνον· ἀφοῦ λοιπὸν προσηυχήθη, παρευθὺς κατέπεσε καὶ ὁ βωμὸς καὶ τὰ εἴδωλα ὡς πίπτουν τὰ φύλλα τοῦ δένδρου ἐκ μεγάλου ἀνέμου τὸ φθινόπωρον,