Ὡς ἤκουσεν ὁ Ἀρχιερεὺς ταῦτα, σπεύσας ἥρπασεν ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ στρατιώτου τὴν σπάθην διὰ τῆς ὁποίας ἤθελε νὰ ἀποκεφαλίσῃ αὐτοὺς καὶ οὐδεὶς εἶπέ τι ἐναντίον του, ὅτι δὲν ἔπραξε καλά, οὐδὲ ὁ Εὐστάθιος εἶπε τίποτε, μάλιστα ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του ζητῶν συγχώρησιν. Ὅλα αὐτά, ὧ βασιλεῦ, εἴδομεν μὲ τοὺς ὀφθαλμούς μας, ἐνθυμούμενοι δὲ τὸ καλὸν τὸ ὁποῖον ἔκαμεν εἰς τοὺς τρεῖς ἐκείνους ὁ Ἅγιος, ἐπεκαλέσθημεν μετὰ δακρύων τὸν Θεόν, νὰ προφθάσῃ δι’ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου καὶ εἰς βοήθειαν ἡμῶν».
Ὡς ἤκουσεν ὁ Βασιλεὺς ταῦτα κατενύγη καὶ λέγει πρὸς τοὺς τρεῖς ἐκείνους· «Ἐγὼ χαρίζω τὴν ζωήν σας καὶ νὰ γνωρίζητε ὅτι χάριν τοῦ Ἀρχιερέως ἐκείνου ἠλευθερώθητε ἀπὸ τὸν θάνατον· ὑπάγετε λοιπὸν νὰ γίνητε καὶ Μοναχοὶ παρ’ αὐτοῦ γρήγορα καὶ νὰ τοῦ εἴπητε ὅτι τὸν ἤκουσα καὶ νὰ μὴ μὲ φοβερίζῃ». Ταῦτα εἰπὼν ὁ βασιλεύς, τοὺς ἔδωκε καὶ ἓν χρυσοῦν Εὐαγγέλιον καὶ χρυσοῦν θυμιατήριον κεκομησμένον μὲ πολυτίμους λίθους καὶ δύο μεγάλας κεχρυσωμένας λαμπάδας νὰ τὰς ὑπάγουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀρχιεράτευεν ὁ μέγας Νικόλαος. Οἱ δὲ λαβόντες ταῦτα ἀνεχώρησαν διὰ τὸν Ἅγιον· ἔγιναν δὲ καὶ Μοναχοί, ἐκ δὲ τῶν ὑπαρχόντων των ἄλλα μὲν ἐδώρησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου, ἄλλα εἰς πτωχούς καὶ ἄλλα εἰς τοὺς συγγενεῖς των. Περὶ τοῦ θαύματος τούτου ἂς παύσω διηγούμενος, ἐπειδὴ ἀρκετὰ εἶπον· ἂς διηγηθῶ δὲ καὶ περὶ ἄλλου, τὸ ὁποῖον ἔτι ζῶν ἐτέλεσεν, ἔπειτα δὲ νὰ εἴπω ὅσα μετὰ θάνατον ἐποίησε καὶ τότε σὺν Θεῷ νὰ καταπαύσω τὸν λόγον μου.
Ναῦταί ποτε ἐκινδύνευον νὰ πνιγοῦν ταξιδεύοντες· ἀκούοντες δὲ τὰ περὶ τοῦ Ἁγίου, ἐπεκαλέσθησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· «Ἅγιε Νικόλαε, βοήθησόν μας τὴν ὥραν ταύτην, διότι πνιγόμεθα». Παρευθὺς τότε ἐφάνη ὁ μέγας Νικόλαος εἰς τὴν πρύμνην τοῦ πλοίου καὶ λαβὼν τὸ τιμόνιον ἐκυβέρνα· εἶπε δὲ εἰς τοὺς ναύτας· «Μὴ φοβῆσθε, ἐγὼ εἶμαι μαζί σας· μὲ ἐπεκαλέσθητε καὶ ἦλθον πρὸς βοήθειάν σας». Μετ’ ὀλίγον ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος, ἡ θάλασσα ἡσύχασε καὶ ὁ Ἅγιος ἔγινεν ἄφαντος. Τότε εἶπον οἱ ναῦται· «Ἂς ἀράξωμεν τὸ πλοῖόν μας εἰς τὸν λιμένα τῶν Μυραίων καὶ ἂς ὑπάγωμεν πρὸς τὸν Ἅγιον Νικόλαον, ἵνα τὸν εὐχαριστήσωμεν διὰ τὴν βοήθειαν, τὴν ὁποίαν μᾶς ἔκαμε, νὰ ἴδωμεν δὲ καὶ τὸ πρόσωπόν του, διότι δὲν τὸν ἔχομεν ἴδει». Ἐξῆλθον λοιπὸν εἰς τὴν ξηρὰν καὶ ἠρώτησαν· «Ποῦ εὑρίσκεται ὁ Ἀρχιερεύς;» τοὺς εἶπον δὲ ὅτι τώρα ἐπήγαινεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τοὺς Ἱερεῖς του.