Τοῦτο ἐστάθη αἰτία νὰ τὸν διώξουν ἐκεῖθεν οἱ ἐξουσιασταὶ ὡς παράφρονα καὶ τὸν ἔστειλαν εἰς τὴν Χίον. Τί ὅμως τῇ ἀληθείᾳ συνέβαινεν μὲ τὸν Μάρτυρα δὲν ἠδυνήθη κανεὶς νὰ ἐννοήσῃ· ἐπειδή, ὅπου εὕρισκεν Ἐκκλησίαν ἀνοικτήν, εἰσήρχετο ἐντὸς αὐτῆς καὶ μὲ τὴν ροὴν τῶν δακρύων του κατέβρεχε τὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτύπα ἄπονα καὶ ἀλύπητα τὴν κεφαλήν του εἰς τὰ μάρμαρα τοῦ ἐδάφους καὶ μάλιστα τόσον ὥστε καὶ μακρόθεν ἠκούετο ὁ κτύπος τοῦ μετώπου του εἰς τὰ μάρμαρα, ἠσπάζετο μετὰ πολλῆς εὐλαβείας τὰς ἁγίας Εἰκόνας, πολλάκις δέ, ὅταν δὲν ἦτο καιρὸς τῆς Ἀκολουθίας, ἔλεγε τόσον κατανυκτικὰς εὐχὰς πρὸς τὸν Χριστόν, πρὸς τὴν Παναγίαν, πρὸς τοὺς Ἁγίους, ἐξαιρέτως δὲ εἰς τοὺς Μάρτυρας, ὥστε πολλοὶ ἐθαύμαζον πῶς τὰ προσήρμοζε, καὶ τὰ ἔλεγεν, ὡς νὰ τὰ εἶχεν ἀποστηθισμένα καὶ ἐκίνει τοὺς ἀκούοντας εἰς οἶκτον καὶ δάκρυα.
Ἄλλοτε πάλιν εἰσῆλθεν εἰς Ἐκκλησίαν τινὰ καὶ ἐπειδὴ ὁ ἐφημέριος φοβηθεὶς τὸν ἐξέβαλεν ἔξω, ἐφοβέριζε νὰ τὸν φονεύσῃ· ἄλλοτε πάλιν ἔδιδε λειτουργίας εἰς τοὺς Ἱερεῖς καὶ διεμοίραζεν ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς νὰ παρακαλοῦν τὸν Θεὸν δι’ αὐτόν. Ἄλλοτε πάλιν, ὅταν εὕρισκε συνηγμένους Χριστιανούς, ἐπήγαινε καὶ τοὺς ἔλεγε νὰ παρακαλοῦν τὸν Θεὸν διὰ νὰ τελειώσῃ τὸν ἀγῶνά του καὶ ἔπειτα ἄν τοῦ ἔλεγον «Καλότυχος σύ, ὅστις μελετᾷς τοιοῦτον ἔργον» ἢ ἄλλο τι παρόμοιον καὶ τὸν ἐπαινοῦσαν, ἀγρίευε καὶ ἄλλοτε μὲν τοὺς ὕβριζε, ἄλλοτε δὲ τοὺς ἀπειλοῦσεν. Ἄλλοτε πάλιν, ἐκεῖ ὅπου ἔλεγε φρόνιμα καὶ συνετὰ λόγια, ἄν ἀντελαμβάνετο ὅτι τὸν περιεργάζονται, ἄφηνε τὴν ὁμιλίαν καὶ ἔλεγεν ἄλλα ἀντὶ ἄλλων. Μίαν φοράν, ἰδὼν Χριστιανόν τινα μεθυσμένον νὰ φλυαρῇ, τοῦ ἔδωκεν ἕνα βαρὺ ράπισμα εἰς τὸ στόμα, διὰ τὸ ὁποῖον μάλιστα καὶ μερικοί, οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχον εἰς ἐκτίμησιν, ἐσκανδαλίσθησαν· αὐτὸς δέ, εὑρίσκων τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον ἔδειρε, τοῦ λέγει· «Ἐγὼ εἶμαι Χριστιανὸς καὶ ὡς Χριστιανὸς δὲν ἔδειρα σὲ τὸν ὁμόπιστόν μου, ἀλλὰ ἔδειρα τὸν δαίμονα, ὅστις ἐκάθητο εἰς τὰ χείλη σου καὶ ἔλεγε τὰ λόγια ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα δὲν πρέπει νὰ λέγουν οἱ Χριστιανοί».
Μίαν φοράν, κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ ραμαζανίου, ἐκάθισε κάτωθι μιᾶς τουρκικῆς οἰκίας καὶ ἐζήτησεν ὕδωρ ἀπὸ μίαν Χριστιανήν, ἀφοῦ δὲ τὸ ἔπιεν, ἔλεγεν ἐκεῖ ἐνώπιον πολλῶν ἀνδρῶν, γυναικῶν καὶ παιδίων ὅτι εἶναι Χριστιανὸς καὶ ὅτι μέλλει νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ Χριστοῦ διὰ νὰ καταισχύνῃ τὴν τουρκικὴν πίστιν καὶ ἄλλα παρόμοια.