Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος ΑΓΓΕΛΗ τοῦ ἐν Χίῳ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αωιγ’ (1813).

ΑΓΓΕΛΗ τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος τὴν μνήμην σήμερον ἑορτάζομεν. Χαρῆτε ὅθεν ὅλοι οἱ εὐλαβεῖς φιλομάρτυρες, ὅσοι ἀδιστάκτως καὶ ἀναμφιβόλως καρδίᾳ μὲν τὸν πιστεύετε, στόματι δὲ τὸν ὁμολογεῖτε τῆς Αἰωνίου Ἀληθείας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, παναληθέστατον Μάρτυρα. Τὸν πρῴην ἐξωμότην Ἀγγελῆν ὑμνοῦμεν καὶ εὐφημοῦμεν καὶ τοὺς μαρτυρικούς του ἀγῶνας ἐπικροτοῦμεν καὶ δοξάζομεν. Ἂς πληροφορηθῶσιν ὅσοι διστάζουσι καὶ περὶ τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς μαρτυρικῆς αὐτοῦ δόξης ἀμφιβάλλουσιν, ὅτι Μάρτυς εἶναι τῇ ἀληθείᾳ καί, κατὰ τὴν ἀνέκαθεν τῆς Ἐκκλησίας παράδοσιν, πάσης μαρτυρικῆς τιμῆς ἄξιος. Τὸν πρῴην ἀρνησίχριστον, ὡς Χριστοῦ ἀγαθὸν καὶ πιστὸν δοῦλον, μὲ ἐπινικίους ᾠδὰς καὶ μαρτυρικὰ ᾄσματα τιμῶμεν, ἵνα καὶ ἡμεῖς Μάρτυρες τῇ προαιρέσει, κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον, γινώμεθα. Ἂς ἐμφραγοῦν τὰ ἀπύλωτα στόματα τῶν ἀντιλεγόντων καὶ μὴ ὁμολογούντων αὐτὸν καὶ τοὺς ὁμοίους αὐτοῦ ὄντως θείους Μάρτυρας· ὅτι κατὰ τοὺς θείους Πατέρας, τὸ Μαρτύριον δὲν εἶναι ἁπλῶς ἄφεσις ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ καὶ ἁγιότης καὶ δόξα καὶ τιμὴ αἰώνιος καὶ οὐράνιος.

Ἡμεῖς λοιπὸν φιλαλήθως διηγούμεθα εἰς τὴν ὑμετέραν ἀγάπην τὴν τοῦ Ἀγγελῆ χριστιανικὴν ζωὴν καὶ τὴν εὐαγγελικὴν πολιτείαν καὶ τὸν ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἔνθερμον ζῆλόν του, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀξιοδάκρυτον πτῶσίν του ὁμολογοῦμεν καὶ τὴν ἀντίχριστον ἄρνησίν του δὲν σιωπῶμεν καθὼς καὶ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ τὴν ἐκ θείας ἀποκαλύψεως ὁμολογίαν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἐκθειάζει καὶ τὴν τριτὴν αὐτοῦ ἄρνησιν ὁμολογεῖ· δὲν σιωπῶμεν τὴν πτῶσιν, ἐπειδὴ ἕπεται κατόπιν ἡ θαυμασία αὐτοῦ ἀνόρθωσις καὶ τελειοτάτη μετάνοια· ὁμολογοῦμεν τὴν ἄρνησιν, ἐπειδὴ ἔχομεν ἀκόλουθον τὴν πεπαρρησιασμένην αὐτοῦ ὁμολογίαν καὶ τῶν μαρτυρικῶν ἀγώνων τὴν λαμπρότητα. Ἀκούσατε λοιπὸν μετὰ προσοχῆς τὴν σύντομον ταύτην διήγησιν, ἡ ὁποία τοὺς μὲν καλῶς ἑστῶτας εἰς τὴν πίστιν καὶ εἰς τὴν ἀρετὴν θέλει διδάξει νὰ προσέχουν διὰ νὰ μὴ πέσουν ἢ ἀπὸ ἀμέλειαν ἢ ἀπὸ ὑπερηφάνειαν, τοὺς δὲ πεσόντας θέλει διεγείρει καὶ παρακινήσει εἰς μετάνοιαν καὶ ἀνόρθωσιν ἐκ τοῦ πτώματος τῆς ἁμαρτίας.

Οὗτος λοιπὸν ὁ νέος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης, ὁ νικητὴς σαρκὸς καὶ κόσμου καὶ κοσμοκράτορος, ὁ οὐρανόφρων καὶ ἀγγελόφρων Ἀγγελῆς ἐγεννήθη εἰς τὸ Ἄργος τῆς Πελοποννήσου· τὸ γένος του καὶ τὴν ἀνατροφήν του καὶ τὴν πολιτείαν του καὶ τὴν κατάστασιν, τὴν ὁποίαν εἶχεν εἰς τὸ Ἄργος, δὲν ἠδυνήθημεν νὰ τὰ μάθωμεν·


Ὑποσημειώσεις

[1] Κουσάντασι εἶναι ἡ τουρκικὴ ὀνομασία τῆς ἀρχαίας Ἐφέσου τῆς ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ. Περὶ τῆς Ἐφέσου, βλέπε ὑποσημείωσιν ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς τὸν βίον τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Λαζάρου τοῦ ἐν τῷ Γαλλησίῷ ὄρει ἀσκήσαντος, τῇ ζʹ (7ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου.