Παρρησιάζεται λοιπὸν ὁ Ἀγγελῆς μὲ τὸν ἀνταγωνιστήν του εἰς τὸν Γάλλον πρόξενον καὶ ἀναφέρει πρὸς αὐτὸν τὴν περὶ τῆς Πίστεως φιλονικίαν των, εἰς ἐπήκοον δὲ τῶν παρευρεθέντων εἶπε τὰς βλασφημίας, τὰς ὁποίας ἔλεγεν ὁ ἄθεος ἐκεῖνος κατὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν Πίστεως καὶ τὴν ἀπολογίαν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν αὐτὸς ὑπὲρ τῆς ἀληθείας τῆς Πίστεώς μας. Κατόπιν τούτου, μὲ ἄδειαν καὶ ἔγκρισιν τοῦ προξένου, ἔκαμον γράμματα εἰς τὴν καγκελλαρίαν, ὅτι οἰκείᾳ βουλήσει καὶ προαιρέσει ἠθέλησαν νὰ μονομαχήσουν οἱ δύο οὗτοι, ὁ μὲν Γάλλος μὲ ἄρματα πολεμικά, ὁ δὲ Ἕλλην Ἀγγελῆς χωρὶς ἅρματα, κρατῶν μόνον ἕνα ξύλον εἰς τὴν χεῖρά του, ὅστις δὲ ἐκ τῶν δύο ἤθελε φονευθῆ, νὰ εἶναι καλῶς πεφονευμένος, ὁ δὲ νικήσας καὶ φονεύσας τὸν ἄλλον νὰ μὴ ἔχῃ ὕστερον παρά τινος οὐδεμίαν ἐξέτασιν ἢ κρίσιν ἢ τιμωρίαν διὰ τὸν φονευθέντα.
Τοιοῦτον γράμμα καὶ τοιαύτην συμφωνίαν καὶ ἀπόφασιν ἔκαμον καὶ δὲν εἶναι θαυμαστὸν ἄν ὁ ὑπερήφανος Γάλλος ἐδέχθη τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ἐλπίζων εἰς τὴν δύναμίν του καὶ εἰς τὰ ἄρματά του, ὡς ἄλλος ἀλλόφυλος Γολιάθ, νὰ φονεύσῃ μὲ τὸ πρῶτον κτύπημα τὸν ἄοπλον Ἀγγελῆν δὲν εἶναι, λέγω, τοῦτο θαυμαστόν· τὸ θαυμαστὸν ὄντως καὶ ὑπερθαύμαστον εἶναι ὁτι ὁ Ἀγγελῆς, ὡς ἄλλος Δαβίδ, εἶχε πίστιν ἀδίστακτον, ὅτι καὶ χωρὶς ἄρματα, μὲ μόνην τὴν θείαν Δύναμιν, θέλει φονεύσει τὸν ἀλλόφυλον. Ἀλλ’ ἴσως δὲν ἤθελέ τις ὀνομάσει πίστιν ἀδίστακτον ἕνα τοιοῦτον τόλμημα, ἀλλ’ ἐλαφρότητα νοὸς ἢ ἄλλο τι παρόμοιον· τὸ ἀκόλουθον ὅμως τοῦ διηγήματος δὲν δεικνύει ἐλαφρότητα νοὸς καὶ παραλογισμὸν καὶ παραφροσύνην, διότι δὲν ἠθέλησεν εὐθὺς τὴν ὥραν ἐκείνην νὰ τελειώσῃ τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ μὲ συμφωνίαν τοῦ ἀντιπάλου τὸν ἄφησε διὰ τὴν ἑπομένην, ἵνα λάβῃ, ὡς ἔδειξαν τὰ πράγματα, καιρὸν νὰ φορέσῃ καὶ αὐτὸς τὰ οὐράνια ἄρματα, ἐναντίον τῶν γηΐνων ἀρμάτων τοῦ ἀλλοφύλου.
Τρέχει λοιπὸν ὁ καλὸς Ἀγγελῆς εἰς τὸν Πνευματικόν του Πατέρα καὶ ἐξομολογεῖται ὅσα ὡς ἄνθρωπος ἥμαρτε, φανερώνει πρὸς αὐτὸν τὸν προκείμενον ἀγῶνά του καὶ ζητεῖ τὰς εὐχάς του καὶ δι’ αὐτῶν τὴν ἐξ ὕψους βοήθειαν. Ὁ Πνευματικὸς κατέβαλε πᾶσαν προσπάθειαν νὰ τὸν ἐμποδίσῃ, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθη, ὅθεν τὸν ἀπέλυσεν, αὐτὸς δὲ πηγαίνων εἰς τὴν κατοικίαν του διῆλθεν ὅλην τὴν νύκτα εἰς θερμὴν δέησιν πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, αἰτὼν ὅπως θαυμαστώσῃ τὴν δύναμιν τῆς θείας του Πίστεως ἐναντίον τοῦ βλασφήμου Γάλλου·