Οἱ δὲ νησιῶται ἦσαν πτωχοὶ καὶ δὲν εἶχον νὰ δώσουν τόσα ἀργύρια, ἀλλ’ ὁ παντοδύναμος Θεὸς τοὺς ἔστειλε θαυμασίως βοήθειαν, διὰ νὰ μὴ ἀπολεσθῶσιν ἀδίκως· διότι ἡ Ἁγία τοὺς ἔδωσε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἐζήτησαν καὶ ὄχι μόνον τὸ χρυσίον, τὸ ὁποῖον ἐπῆραν οἱ βάρβαροι ἔδωσεν, ἀλλὰ ἀφοῦ ἐλύτρωσε τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς ἐχάρισε καὶ φλωρία χρυσᾶ πεντακόσια, ἔτι δὲ καὶ ἄρτους καὶ ἕτερα βρώματα, διὰ νὰ εὐφρανθῶσιν, ὥστε νὰ λησμονήσουν τὰς θλίψεις καὶ συμφορὰς τὰς ὁποίας ἔπαθον.
Ταύτην τὴν ἀναγκαίαν ἐλεημοσύνην ποιήσαντες οἱ μακάριοι, ἔπλευσαν χωρὶς λύπην πλέον, ἀλλὰ μὲ ἀέρα γλυκύτατον καὶ ἔφθασαν εἰς τὴν Καρχηδόνα, δώσαντες καὶ ἐκεῖ ἐλεημοσύνην ἀγροὺς καὶ χρήματα πάμπολλα· ἄλλα μὲν ἀφιεροῦντες εἰς Ἐκκλησίας καὶ Μοναστήρια καὶ ἕτερα εἰς πτωχοὺς διανέμοντες, ἔμειναν δὲ εἰς μίαν χώραν θαυμάσιον, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο εἷς Πνευματικὸς ἐνάρετος καὶ ἐγγράμματος, τὴν κλῆσιν Ἀλύπιος, εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ ὁποίου ἔμειναν μελετῶντες τὰ ἱερὰ λόγια καὶ χαρίζοντες εἰς αὐτὴν τὴν Μονὴν πολὺ χρυσίον καὶ εἰσοδήματα· ἔκτισαν δὲ ἐκεῖ εἰς τὰ ὅρια τῆς Μονῆς ἐκείνης ἄλλα δύο Μοναστήρια, τὰ ὁποῖα ἐπροίκισαν μὲ ἐσοδείας καὶ χρήματα πρὸς αὐτάρκειαν καὶ εἰς μὲν τὸν ἓν κατῴκησαν ἄνδρες ὀγδοήκοντα, εἰς δὲ τὸ ἄλλο γυναῖκες ἑκατὸν καὶ τριάκοντα. Εἰς τὴν γυναικείαν ταύτην Μονὴν ἔμεινε καὶ ἡ μακαρία Μελάνη, ἀλλὰ δὲν ἠθέλησε νὰ γίνῃ Ἡγουμένη, καθὼς ἔπρεπεν, ὡς εὐγενεστέρα πασῶν, πλουσιωτέρα, ἐγγράμματος καὶ πάνσοφος ὅπου ἦτο, λέγουσα εἰς τὰς ἀδελφάς, αἵτινες τὴν παρεκάλουν μετὰ δακρύων ὡς εὐεργέτην ναὶ δέσποιναν νὰ τὰς ποιμάνῃ, ὅτι δὲν ἤθελε νὰ ἔχῃ φροντίδα καὶ μέριμναν.
Οὕτω λοιπὸν τὸ εὐλογημένον ἐκεῖνο ἀνδρόγυνον ἐμοίρασαν ὅλον τὸν πλοῦτον των εἰς χεῖρας πενήτων διὰ τὸν Κύριον καὶ ἔμειναν ἀκτήμονες, διὰ νὰ ἀπολαύσουν ἄλλον πλοῦτον, τὸν ὁποῖον νὰ μὴ δύναταί τις νὰ τὸν κλέψῃ οὐδέποτε. Ἐνήστευε δὲ ἡ Ἁγία ἀπὸ ὅλα τὰ ἡδονικὰ βρώματα καὶ μόνον ὅταν ἔκλινε πρὸς τὴν δύσιν ὁ ἥλιος ἔτρωγε μίαν φορὰν τὴν ἡμέραν τροφὴν ὀλίγην σκληρὰν καὶ ἄχρηστον· σπανίως δὲ ἔβαλλεν ὀλίγον ἔλαιον εἰς τὸ φαγητόν, οἶνον ὅμως δὲν ἔπινεν οὐδόλως εἰμὴ μόνον ὕδωρ μετὰ μέλιτος. Καὶ εἰς μὲν τὴν ἀρχὴν ἔτρωγε μίαν φορὰν τὴν ἡμέραν, ἔπειτα κάθε δύο ἢ τρεῖς ἡμέρας καὶ ὕστερον μόνον μίαν φορὰν τὴν ἑβδομάδα καὶ πάλιν δὲν ἐσχόλαζεν ἀπὸ τὸ ἐργόχειρον, ἀλλὰ τὴν περισσοτέραν ἡμέραν ἔγραφε πάντοτε, ἐπειδὴ ἦτο ἄριστος καλλιγράφος καὶ ταχυγράφος θαυμασία,