Τῇ ΛΑ’ (31ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ὁσίας ΜΕΛΑΝΗΣ τῆς Ρωμαίας.

Ἔδιδον λοιπὸν οἱ μακάριοι καθ’ ὥραν εἰς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην ἀπὸ ὅλα τὰ χρειώδη ἀφθόνως, τόσον ὥστε δὲν ἔμεινε σχεδὸν χώρα καὶ ἔθνος, ποὺ νὰ μὴ ἔλαβεν εὐεργεσίαν ἀπ’ αὐτοὺς καὶ διὰ νὰ εἴπωμεν μὲ ἕνα λόγον, ἡ ἐλεημοσύνη των ἔτρεχεν ὡς ποταμὸς εἱς ὅλην τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν· ἡ Φοινίκη, ἡ Συρία, ἡ Αἴγυπτος, καὶ παρ’ ὀλίγον ὅλη ἡ οἰκουμένη εὐηργετήθη ἀπ’ αὐτούς, ἀλλὰ καὶ νήσους ἀκεραίας ἠγόρασαν ἀπὸ τὸν βασιλέα καὶ τὰς ἐχάρισαν εἰς Ἁγίους ἀνθρώπους καὶ ἔδωκαν χρήματα εἰς Μοναχοὺς καὶ Μοναχὰς καὶ ἔκτισαν Μοναστήρια· ὅλα δὲ τὰ πολύτιμα ἱμάτιά των καὶ τὰ ἀσημικὰ ἅπαντα ἀφιέρωσαν εἰς τὰς Ἐκκλησίας καὶ τὰ ἔκαμαν κοσμήματα· ἔπειτα, ἀφοῦ ἔδωσαν ὅσα εἶχον εἰς τὴν Ἰταλίαν, ἐπῆγαν καὶ εἰς τὴν Σικελίαν· ἀφ’ ἑνὸς μὲν διὰ δώσουν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐξουσίαζον, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διὰ νὰ ἴδωσι τὸν ἁγιώτατον Παυλῖνον, τὸν πνευματικόν των Πατέρα καὶ ἄξιον Ἀρχιερέα. Ἀφοῦ δὲ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴν Ρώμην, ὁ ἔπαρχος ὡς φιλάργυρος ἥρπασε τὰς οἰκίας των καὶ ὅσα πράγματα τοὺς ἔμειναν· ἀλλὰ παρευθὺς τὸν εὗρεν ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ· διότι συνέβη νὰ γίνῃ πεῖνα κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας καὶ δὲν εὑρίσκετο ἄρτος εἰς τὴν ἀγοράν· ὅθεν ἐθυμώθησαν οἱ ἄνθρωποι καὶ δραμόντες κατ’ αὐτοῦ ὅλον τὸ πλῆθος, ἐφόνευσαν βιαίως τὸν ἄθλιον· καὶ πάλιν εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἔδραμον βάρβαροι καὶ ἠρήμωσαν ὅσα ἦσαν ἔξω τῆς πόλεως, οὕτως ὥστε ἐφάνη ὅτι θέλημα Θεοῦ ἦτο καὶ διεμοίρασαν τὸν πλοῦτόν των πρότερον οἱ μακάριοι καὶ τὸν ἐθησαύρισαν εἰς τὸν οὐρανόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν κλέπτεται.

Ἀφοῦ δὲ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴν Μεσσήνην τῆς Σικελίας, διὰ νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν Λιβύην καὶ τὴν Καρχηδόνα, ἠγέρθη μέγας καὶ ἄγριος ἄνεμος καὶ τοὺς ἐπείραζεν ἡμέρας τινάς, ἐκινδύνευον δὲ τόσον, ὥστε ἐγνώρισεν ἡ μακαρία Μελάνη, ὅτι δὲν ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ ὑπάγουν ἐκεῖ ὅπου ἐβούλοντο. Ὅθεν προστάσσει τοὺς ναύτας νὰ στρέψωσι τὸ πηδάλιον καὶ νὰ ὑπάγουν ἐκεῖ ὅπου ἐπέτρεπεν ὁ ἄνεμος, ταξιδεύοντες δὲ μὲ οὔριον ἄνεμον, ἔφθασαν εἰς μίαν νῆσον, τὴν ὁποίαν εἶχον λεηλατήσει βάρβαροι καὶ πολλοὺς ἀνθρώπους ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας ἠχμαλώτισαν· διὰ νὰ δώσουν δὲ ὀπίσω τοὺς αἰχμαλώτους ἐζήτουν τόσον χρυσόν, ὥστε ἦτο ἀδύνατον νὰ εὑρεθῇ εἰς τὴν νῆσον, ἠπείλουν μάλιστα ὅτι ἂν δὲν τοὺς τὸν δώσουν ταχέως, αὐτοὺς μὲν θὰ κατακόψουν, τὴν δὲ νῆσον θὰ καύσωσι.