Ἔπειτα τῆς προεκάλεσεν δεινὴν ἀσθένειαν· ἡ δὲ Ἁγία ἐπικαλουμένη τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἠφάνιζε τὸν πειράζοντα καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς ὁρῶντας πολλὴν ὠφέλειαν μὲ τὴν ἀγγελικὴν πολιτείαν της. Τρίτον δὲ καλὸν ἦτο ὅτι συνεβούλευσε τὴν βασίλισσαν Εὐδοκίαν νὰ ὑπάγῃ νὰ προσκυνήσῃ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἄλλας ψυχωφελεῖς πράξεις νὰ κάμῃ, εἰς ὅλα δὲ τὴν ἤκουσεν ἡ βασίλισσα, διότι τὴν ἐτίμα ὡς πνευματικήν της μητέρα.
Ταῦτα ἐπιτυχοῦσα ἡ μακαρία Μελάνη ἐπέστρεψεν εἰς τὸ Μοναστήριόν της, μετὰ δὲ ταῦτα διὰ τὴν ἀγάπην της ἐπῆγεν ἐκεῖ ἡ βασίλισσα καὶ παρευρέθη εἰς τὸν ἐγκαινιασμὸν τῆς Ἐκκλησίας· ἔπειτα ἡ μὲν Εὐδοκία προσκυνήσασα τοὺς Ἁγίους Τόπους διεμοίρασεν ἐλεημοσύνην ἀνείκαστον καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὰ βασίλεια, ἡ δὲ Ἁγία προεγνώρισεν ἐξ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι ἦλθε τὸ τέλος τῆς παροικίας της. Ἐπῆγε λοιπὸν καὶ ἀπεχαιρέτησεν ὅλους τοὺς σεβασμίους Τόπους, ὅταν δὲ ἦλθεν ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἰσῆλθεν ἡ Ὁσία εἰς τὸ ἅγιον Σπήλαιον καὶ λέγει εἰς τὴν ἀδελφήν της, ἥτις τὴν ἠκολούθει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν ποθούμενον. Ταῦτα εἰποῦσα ἐδεήθη πρὸς τὸν Δεσπότην μὲ πολλὴν εὐλάβειαν καὶ ταπείνωσιν, νὰ λάβῃ τὴν ψυχήν της ὡς εὔσπλαγχνος. Τότε τῆς ἦλθεν ὀλίγη θέρμη, αἱ δὲ ἀδελφαὶ ὅλαι συνήχθησαν, τὸν ἀποχωρισμὸν αὐτῆς ὀδυρόμεναι, αὐτὴ δὲ τὰς παρηγόρησε καὶ τὰς ἐδίδαξε πῶς νὰ πορεύωνται· ἔπειτα ἔκαμεν εὐχὴν δι’ αὐτὰς καὶ αὐταὶ δι’ αὐτὴν καὶ ἀποχαιρετήσασα ὅλας παρέδωκεν εἰς χεῖρας Χριστοῦ τὸ πνεῦμά της, τὴν τελευταίαν ἡμέραν τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Τότε ὁ Πατριάρχης καὶ ὅλος ὁ Κλῆρος καὶ ὁ λαός, συναχθέντες ἐνεταφίασαν ἐντίμως καὶ εὐλαβῶς τὸ πάνσεπτον αὐτῆς Λείψανον.
Ὁ δὲ πανάγαθος Θεὸς ἐθαυμάστωσε τὴν δούλην αὐτοῦ πρὸ τοῦ τέλους καὶ μετὰ θάνατον καὶ ἐτέλεσε θαυμάσια· ἐθεράπευσε μίαν κόρην, ἥτις εἶχε δεινὸν δαιμόνιον καὶ ἦτο κλεισμένον τὸ στόμα της τοιουτοτρόπως, ὥστε οὔτε νὰ ὁμιλήσῃ λόγον οὔτε νὰ φάγῃ οὐδόλως ἠδύνατο. Ἄλλη γυνὴ πάλιν ἦτο ἔγκυος καὶ ἀπέθανε τὸ βρέφος εἰς τὴν κοιλίαν της, ἡ δὲ Ἁγία ἔβαλεν ἐπάνω εἰς τὴν ἀσθενῆ τὴν ζώνην της καὶ εὐθὺς ἐγέννησε τὸ νεκρὸν παιδίον καὶ ἡ γυνὴ ὑγιὴς ἐγένετο. Αὐτὰ καὶ ἕτερα ἔκαμεν ὅταν ἔζη ἡ Ὁσία, τὰ δὲ μετὰ θάνατον εἶναι ἀμέτρητα, τὰ ὁποῖα ἀφήκαμεν διὰ συντομίαν καὶ ἀπὸ ταῦτα ἠμπορεῖ νὰ ἐννοήσῃ ἕκαστος τὴν πρὸς τὸν Θεὸν παρρησίαν τῆς Ὁσίας καὶ πόσον εἰσηκούετο ἡ προσευχή της ἀπὸ τὸν Δεσπότην Χριστὸν τὸν Νυμφίον της. ᾯ πρέπει τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.