διότι ἐὰν ὅταν ὁμιλῇ τις μὲ ἐπίγειον βασιλέα ἵσταται μετὰ μεγάλης προσοχῆς καὶ ταπεινώσεως, πόσην προσοχὴν καὶ ταπείνωσιν πρέπει νὰ ἔχωμεν εἰς τὴν προσευχήν, ὅπου ὁμιλοῦμεν μὲ τὸν φοβερὸν Κριτὴν καὶ ἀθάνατον Βασιλέα; Ἐπιμελεῖσθε, ἀδελφαί μου, τὰς ψυχικὰς ἀρετὰς ὑπὲρ τὰς σωματικὰς σπουδαιότερον καὶ μάλιστα τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ταπείνωσιν· διότι ὅστις δὲν ἔχει τὰς δύο αὐτὰς ἀρετὰς δὲν σῴζεται, ἐὰν ἀποκτείνῃ ἀπὸ τὴν ἀσιτίαν τὴν σάρκα του· διότι καὶ οἱ δαίμονες ἀγρυπνοῦσι καὶ νηστεύουσι πάντοτε, ἀλλὰ διὰ τὴν μισανθρωπίαν αὐτῶν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν ἔγιναν σκότος ἐκ φωτὸς οἱ τρισάθλιοι».
Ἔλεγε, δὲ καὶ τοῦτο ἡ Ὁσία· «Ἡ ψυχὴ εἶναι ὡς νύμφη, αἱ δὲ ἀρεταὶ στολαὶ νυμφικαί, καλλωπίζουσαι τὰ μέλη τοῦ σώματος· ἡ νηστεία δηλαδὴ εἶναι ὁ στολισμὸς τῶν ποδῶν. Ὅμως εἶναι ἀνάγκη νὰ μὴ ἔχῃ μόνον τοὺς πόδας ἐστολισμένους ἡ νεόνυμφος, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον τὰς χεῖρας, τὸ πρόσωπον καὶ τὰ ἐπίλοιπα ἅπαντα. Ταῦτα λέγω διά τινας ἀδελφὰς τὰς ὁποίας βλέπω καὶ νηστεύουσι μόνον σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς δὲν ἐπιμελοῦνται αἱ ἄφρονες. Προσέχετε, ἀδελφαί μου, ἐπιμελέστατα, νὰ μὴ ἀποκλεισθῶμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος, ὡς μωραὶ καὶ ἀσύνετοι· ἔχετε τὴν ὑπακοὴν ἡ μία πρὸς τὴν ἄλλην καὶ μὴ ἐπαίρεσθε ὅταν σᾶς ἐπαινῶσιν οὔτε νὰ κακίζετε, ὅταν σᾶς ὑβρίζουν δικαίως ἢ ἀδίκως». Ἔλεγε δὲ πρὸς αὐτὰς καὶ τοῦτο τὸ ἀληθινὸν παράδειγμα· «Ἀδελφός τις ἐπῆγε νὰ ὑποταχθῇ εἰς φρόνιμόν τινα Γέροντα, ὅστις τὸν προσέταξε νὰ δείρῃ ἓν εἴδωλον, τὸ ὁποῖον ἔτυχε καὶ ἦτο ἐκεῖ πλησίον των, νὰ τὸ λακτίσῃ καὶ νὰ τὸ ὑβρίσῃ, ὡς νὰ τοῦ ἔπταισεν· ὁ δὲ νέος ὑπήκουσε. Τότε τοῦ λέγει ὁ Γέρων· «Ἐὰν δύνασαι καὶ σὺ νὰ ὑπομείνῃς ἀταράχως, ὡς τὸν ἀδριάντα αὐτόν, τὰς ὕβρεις καὶ τὰς μάστιγας χωρὶς ἀντιλογίας, θέλεις σωθῆ, εἰ δ’ ἄλλως ὕπαγε ὅπου βούλεσαι»· μὲ τοιαῦτα καὶ ἕτερα πλεῖστα σοφώτατα λόγια ἐδίδασκε τὰς ἀδελφὰς ἡ ἀείμνηστος.
Μετὰ ταῦτα ἔκτισεν ἡ Ὁσία Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ ἀκούωσι τὴν θείαν λειτουργίαν· κατὰ δὲ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ὁ κατὰ σάρκα μὲν ὁμόζυγος καὶ νυμφίος αὐτῆς ἠγαπημένος, κατὰ πνεῦμα δὲ ἀδελφός της γενόμενος, ὁ Ἀπελλιανός, ὁ ἀοίδιμος καὶ ὄντως μακάριος, ἀφῆκε τὰ πρόσκαιρα καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὰ οὐράνια· ἡ δὲ Ὁσία ἠγωνίζετο ἔτι περισσότερον, ἔμεινε δὲ εἰς τὸ ἱερὸν ἔτη τέσσαρα, ἀγωνιζομένη μὲ νηστείας καὶ προσευχὰς ὅσον ἠδύνατο.