Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ὅσιος ὕψωσε τὰς ἁγίας του χεῖρας εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ μετὰ κατανύξεως προσηύξατο εἰς τὴν Παναγίαν Τριάδα, μετὰ δὲ τὴν εὐχὴν ἐσιώπησεν. Οἱ δὲ ἀδελφοὶ καὶ μαθηταὶ τοῦ Ὁσίου, πάντες ὁμοῦ περιτριγυρίζοντες αὐτὸν ἔκλαιον ἀπαρηγόρητα, λυπούμενοι ὅτι ἔμελλον νὰ στερηθῶσι τοιοῦτον Πατέρα καὶ ἰατρὸν καὶ σωτῆρα. Ὁ δὲ Ἅγιος τὴν νύκτα ἐκείνην παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, τὸ δὲ πρωῒ εἶδον τὸ πανόσιον πρόσωπόν του λάμψαν ὑπὲρ τὸν ἥλιον καὶ οὕτω μετὰ ψαλμῳδιῶν καὶ ὕμνων ἐνεταφίασαν ἐκεῖνο τὸ πολύαθλον σῶμα. Ἀλλ’ ὤ τῆς ζημίας! εἰς τοὺς χαλεποὺς τούτους καιροὺς ἡμῶν δὲν στερούμεθα μόνον αὐτὸ τὸ ἅγιον Λείψανον τοῦ Ὁσίου, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν ἱερὸν τάφον του, τὰ ὁποῖα ἐσκέπασεν ἀπὸ ἡμᾶς ὁ Θεός, κρίμασιν οἷς αὐτὸς μόνος γνωρίζει, καθὼς ἐσκέπασε καὶ πολλῶν ἄλλων Ἁγίων καὶ τὰ Λείψανα καὶ τοὺς τάφους. Ἔχομεν δὲ ὁμολογούμενον ἐκ παραδόσεως ὅτι ἐκεῖνο τὸ θεῖον Λείψανον τοῦ Ἁγίου Σίμωνος ἀνέβλυζε μύρον καθὼς εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς ἐπὶ λέξει· «εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ θαύματα ᾀδόμενα ὑπὸ πολλῶν καὶ ἀπὸ τοῦ κὺρ Γρηγορίου καὶ ἐκ τῆς πέτρας τοῦ Ἁγίου Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου».
Ἀλλὰ καὶ ὁ εὐσεβὴς βασιλεὺς τῆς Σερβίας Ἰωάννης Οὔγγλεσις, ἔχων μονογενῆ θυγατέρα δαιμονιζομένην καὶ πολλὰ καμὼν καὶ ἐξοδεύσας διὰ θεραπείαν της, ἐπειδὴ δὲν ἠδυνήθη νὰ ἐπιτύχῃ τοῦ ποθουμένου, ἀκούων καὶ τοῦ Ἁγίου τούτου τὰ θαύματα καὶ τὸ ἰαματικὸν αὐτοῦ μύρον, μόνον ὅτι ἐπεκαλέσθη τὸν Ἅγιον ἐκ καρδίας, εὐθὺς ἰατρεύθη τὸ κοράσιόν του, διὰ τὴν εὐργεσίαν δὲ ταύτην ἀπέστειλε τὸν πνευματικόν του πατέρα Εὐθύμιον μὲ πλεῖστα ὅσα ἀφιερώματα καὶ πλοῦτον πολὺν καὶ ᾠκοδόμησε τὴν Ἱερὰν Μονήν. Ἔφερε δὲ ὁ Εὐθύμιος καὶ χρυσόβουλλον τούτου τοῦ βασιλέως διὰ τὴν ἱερὰν ταύτην Μονήν, τὸ ὁποῖον σῴζεται μέχρι σήμερον, ἀναφέρει δὲ τὸ ἐν λόγῳ χρυσόβουλλον σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ διὰ τὴν ἀνάβλυσιν τοῦ μύρου ἀπὸ τὸν Ἅγιον καὶ διὰ τὸ θαῦμα τοῦ ἀστέρος, τὸν ὁποῖον ἔβλεπεν ὁ Ἅγιος ἐπὶ τῆς πέτρας καὶ ὅτι Νέα Βηθλεὲμ ὠνομάσθη ἡ ἱερὰ αὕτη Μονή. Ἤκμαζε δὲ οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς Σερβίας ἐν ἔτει χιλιοστῷ διακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ τετάρτῳ (1264) ἀπὸ Χριστοῦ, καθὼς χρονολογεῖ τὸ χρυσόβουλλόν του, ὅτε βασιλεὺς τοῦ Βυζαντίου ἦτο Μιχαὴλ Η’ ὁ ἀζυμίτης καὶ λατινόφρων ὁ καὶ πρῶτος τῶν Παλαιολόγων.