ἐπισκέπτεται τοὺς εὐδοκιμωτέρους καὶ ἁγιωτέρους τοῦ Ὄρους καὶ ἀποκαλύπτει εἰς αὐτοὺς τὸν ἔνθεον σκοπόν του, στοχάζεται ἑκάστου τὰς ἀρετὰς καὶ τὰ προτερήματα· ἐκλέγει καθὼς ἡ σοφὴ μέλισσα τὸν κηρὸν καὶ τὸ μέλι ἀπὸ τὰ λογικὰ καὶ μυρίπνοα ἄνθη τοῦ ἐπιγείου τούτου Παραδείσου καὶ εὑρίσκει τέλος πάντων τὸν ποθούμενον. Εὑρίσκει, λέγω, ἄνθρωπον, εἰς μὲν τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν ἄλλην τῶν ἠθῶν του κατάστασιν γέροντα, εἰς δὲ τὴν ἀνδρείαν καὶ τὸν τόνον τῆς ψυχῆς ἀκμάζοντα.
Εἰς τοῦτον λοιπὸν βαλὼν μετάνοιαν ὑπετάχθη ὁ θαυμάσιος. Ἀλλὰ πῶς καὶ πόσον στοχάζεσθε; Τόσον ἀφιέρωσεν ἑαυτὸν εἰς ἐκεῖνον, ὥστε εἰς ὅ,τι τὸν ἐπρόσταζε χωρίς τινος περιεργείας ἀνυπερθέτως ἐτέλει τὸ πρόσταγμά του, ὡς νὰ τὸν εἶχε προστάξῃ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Καὶ ἐπειδὴ ἦτο πολὺ αὐστηρὸς ὁ Γέρων, πολλάκις ὄχι μόνον ὕβριζεν, ἀλλὰ καὶ ἔτυπτε τὸν Σίμωνα. Αὐτὸς δὲ ὁ μακάριος μετὰ πάσης χαρᾶς καὶ εὐχαριστίας τὰ ἐδέχετο καὶ τὰ ὑπέμενε. Μάλιστα δὲ καὶ ζημίαν του ἐνόμιζε τὸ πρᾶγμα, ὅταν τοιαῦτα δὲν ἔπασχε καὶ ὄχι μόνον δὲν ὠργίζετο μνησικακῶν, ἀλλὰ μᾶλλον τόσην ἀγάπην ἐδείκνυεν εἰς ἐκεῖνον, ὅσην οὐδὲ οἱ παῖδες εἱς τοὺς ἰδίους αύτῶν γονεῖς. Καὶ ἴδετε, ἀδελφοί, σημεῖον ψυχῆς ἁπλουστάτης καὶ ἀξίας Χριστοῦ. Ποτὲ μὲν κοιμωμένου τοῦ Γέροντος ἐφίλει τοὺς πόδας ἐκείνου, ποτὲ δὲ λείποντος τὸν κράββατον ὅπου ἐκοιμᾶτο κατεφίλει ἢ τὸν τόπον ὅπου ἔστεκε. Καὶ ἔλεγεν ὁ ἀοίδιμος, ὅτι τὸν μὲν Θεὸν πρέπει νὰ τὸν ἀγαπῶμεν, διότι μᾶς ἔπλασεν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι, τὸν δὲ Γέροντά μας, διότι μᾶς ἀνέπλασε τρόπον τινὰ καὶ ἀνεκαίνισε τὸ κατ’ εἰκόνα τῆς ψυχῆς, συντετριμμένον ὑπάρχον ἀπὸ τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν. Ὤ ψυχῆς ὄντως θείας! ὤ συνέσεως μακαρίας! ὤ ταπεινώσεως ἀμιμήτου καὶ οὐρανοβάμονος!
Ἀπὸ τοιαύτην γνώμην καὶ τοιαῦτα προτερήματα εἰς ὅλον τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔγινε περιβόητος ἐν ὀλίγῳ ὁ Σίμων καὶ ἦτο ἀγαπητὴς μὲν εἰς τοὺς ὁμηλίκους του, σεβάσμιος δὲ καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς γεροντοτέρους. Ὅθεν ἤθελες ἴδει γεροντικὴν φρόνησιν εἰς νεανικὴν ἡλικίαν, ἄσκησιν ἀσύγκριτον εἰς τοὺς ἀγῶνας, σωφροσύνης τελειότητα εἰς τὸν βίον, κοσμιότητα καὶ ἅλας πνευματικὸν εἰς τὸν λόγον, συστολὴν εἰς τὸ βλέμμα, σεμνότητα εἰς τὸ περιπάτημα, βάθος ταπεινώσεως εἰς τὸ φρόνημα, μεγαλοψυχίαν εἰς τοὺς πειρασμούς, ἐλευθεριότητα εἰς τὴν γνώμην, θαυμαστὴν διάκρισιν εἰς ὅλα του τὰ ἐπιχειρήματα καὶ ἐπὶ πᾶσι τὴν μακαρίαν ἀγάπην, τὴν ρίζαν καὶ τὸ τέλος πασῶν τῶν ἀρετῶν εἰς ὅλους ἐξ ἴσου.