Μὲ τοιαύτας ὑποσχέσεις μόλις καὶ μετὰ βίας κατεπείσθη ὁ Ἅγιος καὶ τοὺς ἐκράτησεν εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ δὲ τὴν κανονικὴν δοκιμασίαν, τοὺς ἐνέδυσε τὸ Ἀγγελικὸν Σχῆμα καὶ κοινωνήσας αὐτοὺς τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, μετὰ τὸ δεῖπνον ἐφανέρωσεν εἰς αὐτοὺς τὸν ἰδικόν του λογισμόν, ὡς πρὸς τέκνα του εἰς τὸ ἑξῆς γνήσια. Διηγήθη λοιπὸν εἰς αὐτοὺς κατὰ πλάτος τὴν θείαν ἐκείνην ὀπτασίαν, ὥρκισε δὲ αὐτοὺς νὰ μὴ εἴπωσι τοῦτο εἰς ἄλλον τινά, ἐν ὅσῳ ὁ ἴδιος ζῇ. Εἶτα λέγει πρὸς αὐτούς· «Φανερὸν εἶναι, ὦ τέκνα ἐμά, ὅτι ὁ προνοητὴς Θεὸς σᾶς ἔστειλεν ἐνταῦθα ὄχι μόνον τἠν ἰδικήν σας ψυχὴν νὰ σώσητε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν ἐπίγειον ὑμῶν πλοῦτον νὰ φέρητε, διὰ νὰ κατασταθῇ τὸ Κοινόβιον κατὰ τὴν θείαν αὐτοῦ εὐδοκίαν καὶ θέλησιν. Ὑπάγετε λοιπὸν, εὕρετε οἰκοδόμους καὶ φέρετε αὐτοὺς διὰ τὴν οἰκοδομήν». Ἐπῆγαν λοιπὸν ἐκεῖνοι, τοὺς εὗρον καὶ ἦλθον ὁμοῦ· ὁ δὲ Ἅγιος ἔδειξεν εἰς τοὺς οἰκοδόμους τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον πρωτίστως ἤθελε νὰ θεμελιώσῃ τὴν Ἐκκλησίαν, εἶτα καὶ τὴν ἄλλην οἰκοδομήν.
Βλέποντες οἱ οἰκοδόμοι ἐκεῖνοι τὸ ἀπόκρημνον καὶ κινδυνῶδες τοῦ τόπου ἀπεκρίθησαν· «Τί λέγεις, Ἀββᾶ; ἀστεῖα λέγεις ἢ σοβαρῶς ὁμιλεῖς; ἀδύνατον εἶναι νὰ ἐπιχειρισθῶμεν τὴν οἰκοδομὴν εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον, ἐπειδὴ βλέπομεν ὅτι ὄχι μόνον ἡ ἰδική μας ζωὴ μέλλει νὰ κινδυνεύσῃ, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων ὅσοι ἤθελον μετὰ ταῦτα καθίσει εἰς τὸν ἐπικίνδυνον αὐτὸν τόπον». Ὁ δὲ Ἅγιος βλέπων ὅτι διὰ λόγων δὲν δέχονται νὰ ἐπιχειρήσωσι τὴν οἰκοδομήν, διέταξε τοὺς μαθητάς του νὰ ἑτοιμάσωσι τράπεζαν διὰ νὰ γευματίσωσιν. Εἷς δὲ τῶν μαθητῶν τοῦ Ὁσίου, κιρνῶν τὸν οἶνον, φθόνῳ τοῦ πονηροῦ ἢ καὶ θείᾳ Προνοίᾳ, ἥτις πανσόφως καὶ διὰ τῶν ἐναντίων οἰκονομεῖ τὰ καλά, δὲν γνωρίζω πῶς ἀνισορροπήσας τὸ σῶμα, κατέπεσεν ἀπὸ τοῦ ὕψους τῆς κορυφῆς τῆς πέτρας εἰς τὸ ἄπειρον χάσμα τοῦ κάτωθι καταρρέοντος χειμάρρου, κρατῶν εἰς μὲν τὴν μίαν χεῖρα τὸ οἰνοδόχον ἀγγεῖον, εἰς δὲ τὴν ἄλλην τὸ ποτήριον. Τοιοῦτον ἐλεεινὸν θέαμα ἰδόντες οἱ οἰκοδόμοι ἤνοιξαν ἀχαλίνωτον τὸ στόμα αὐτῶν χλευάζοντες τὸν Ὅσιον μετὰ θυμοῦ καὶ ἐπεμβαίνοντες εἰς τὸ θεοπειθὲς αὐτοῦ ἔργον τῆς οἰκοδομῆς ἔλεγον· «Διατὶ ἐπιχειρεῖς τοιαῦτα πράγματα καὶ ἔγινες τοιούτου φόνου αἰτία; ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς, ἐὰν ἤθελες εὕρει ἡμᾶς συμφώνους πρὸς τὴν βουλήν σου, πόσοι ἄλλοι ἔμελλον τοιουτοτρόπως νὰ φονευθῶσι;». Καὶ ταῦτα μὲν ἔλεγον ἐκεῖνοι καὶ ἄλλα περισσότερα ἐξ ἀγνοίας φλυαρήματα.