ΣΙΜΩΝ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν πατρίδα ἢ γονεῖς ἢ ἀδελφοὺς ἐπὶ γῆς ποίους εἶχε δὲν γνωρίζομεν. Εἰς οὐρανοὺς δὲ πάντως πατρίδα μὲν ἔχει τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ, την χώραν τῶν Ἀγγέλων, τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, πατέρα τὸν Θεόν, μητέρα δὲ τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν, πρότερον μὲν τὴν Ἀγωνιζομένην (τὴν ἐπὶ γῆς), εἰς ἣν καὶ ἀνεγεννήθη, νῦν δὲ τὴν ἐν οὐρανῷ Θριαμβεύουσαν, τὴν ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου καλουμένην «τῶν Πρωτοτόκων» (Ἑβρ. ιβ’ 23), τῆς ὁποίας υἱὸς γενόμενος ἔχει ἑπομένως καὶ ἀδελφοὺς ὅλους τοὺς Ἀγγέλους καὶ Μάρτυρας καὶ Ὁσίους. Εἶχε δὲ καὶ παιδαγωγὸν καὶ τέκνα, παιδαγωγὸν μὲν τὴν Κυρίαν Θεοτόκον, τέκνα δὲ τοὺς μαθητάς του, οἵτινες καλῶς τὰ θεῖά του ἴχνη ἠκολούθησαν καὶ κατὰ πάντα τὸν ἄξιον τοῦτον Πατέρα των καὶ διδάσκαλον ἐμιμήθησαν. Μὲ ὅλον δὲ ὅτι οὔτε ἡ περιφάνεια τῆς πατρίδος οὔτε ἡ τῶν προγόνων εὐγένεια ἔχει νὰ ὠφελήσῃ ἡμᾶς τίποτε εἰς τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς μας, ἐν τούτοις φαίνεται ὅτι καὶ ἡ ἐπίγειος τοῦ Ὁσίου τούτου πατρὶς καὶ οἱ χοϊκοί του γονεῖς τε καὶ συγγενεῖς λαμπροί τινες καὶ ἔντιμοι ὑπῆρξαν, ἐπειδή, καθὼς λέγει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, «τῶν μεγάλων ἀνθρώπων πόρρωθεν προκαταβάλλονται αἱ ἀρχαί». Ὅθεν στοχαστικῶς λέγομεν ὅτι οὗτος ὁ Ἅγιος, διὰ νὰ ἀναδειχθῇ οὕτω θερμὸς καὶ πρόθυμος εἰς τὴν ἀρετὴν παιδιόθεν, ἔπρεπε καὶ γονεῖς νὰ εἶχε τῷ ὄντι εὐγενεῖς, ὁδηγοῦντας αὐτὸν εἰς τοῦτο καὶ μὲ ἐκπαίδευσιν ἱκανὴν καὶ διὰ παραδειγμάτων, ἤτοι διὰ βίου θεαρέστου καὶ Χριστιανικοῦ, νὰ ἐξεπαίδευσαν αὐτόν.
Τούτου λοιπὸν τοῦ ἱεροῦ Σίμωνος, εἴτε εὐγενεῖς ἐπλούτησε τοὺς γονεῖς, εἴτε μή, τὸ ὁποῖον μάλιστα καὶ αὐξάνει τὸν ἰδικόν του ἔπαινον, προβλέπων ὁ παντεπόπτης Θεὸς τὴν μέλλουσαν προκοπήν, τὸν προσκαλεῖ εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας, τὸν ἐξάγει ἁπὸ τὴν πατρίδα του καὶ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς του ὡς ἄλλον Ἀβραάμ, τὸν φέρει εἱς τὸν ἱερὸν Ἄθωνα, τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐρχόμενος, δὲν ἐφρόντισεν ἄλλο, εἰ μὴ νὰ εὕρῃ πνευματικὸν Γέροντα διὰ νὰ ὑποταχθῇ, διότι ἤξευρε τὴν συμβουλὴν ἐκείνου τοῦ θείου Πατρὸς τὴν λέγουσαν, ὅτι χωρὶς ὑπακοῆς ἀδύνατον εἶναι νὰ σωθῇ τις. Αὐτὸν δὲ τὸν Γέροντα, τὸν ὁποῖον ἐζήτει, τὸν ἤθελε καὶ ἐνάρετον μὲν διὰ νὰ γνωρίζῃ νὰ ὁδηγῇ, ἀλλὰ καὶ αὐστηρὸν διὰ νὰ μὴ συγκαταβαίνῃ εἰς τὸ φρόνημα τῆς σαρκός. Ζητεῖ λοιπόν, ἐξετάζει, περιέρχεται ὅλα τὰ πνευματικὰ σχολεῖα τοῦ Ἄθωνος ὡς ἡ διψῶσα ἔλαφος νὰ ἐπιτύχῃ πηγὴν ὕδατος ζῶντος·