Μετὰ τὴν ἀναχώρησιν ἐκείνων, ἐξετάζουσα ἡ Ἁγία ἐπιμελῶς τὰ Λείψανα, ἐγνώρισε τον ἠγαπημένον της Ἴνδην. Ὅθεν κλαίουσα θερμῶς μετ’ εὐλαβείας κατεφίλει αὐτὸ καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν, ὅστις τῆς ἔστειλε τοιοῦτον δῶρον πολύτιμον. Τότε βλέπει ἄλλην λέμβον, ἥτις ἤρχετο πρὸς τὴν γῆν. Ὅταν δὲ ἐπλησίασεν, εἶπε πρὸς τὸν λεμβοῦχον, τὸν ὁποῖον ἐγνώρισεν ἀπὸ ἕνα λόγον ὅτι ἦτο Χριστιανός, νὰ ἐξέλθῃ ἔξω νὰ τοῦ ὁμιλήσῃ περί τινος ὑποθέσεως, ἐξῆλθε δὲ ἐκεῖνος μετὰ χαρᾶς καὶ τοῦ ἔδειξε τὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων, λέγουσα καταλεπτῶς τὰ τῆς ἀθλήσεως καὶ τελειώσεως αὐτῶν. Ὁ δὲ ναύκληρος ἐχάρη, καὶ φέρων σινδόνας καθαρὰς καὶ στολὰς λευκὰς ἐτύλιξαν αὐτά, καὶ τὰ ἐνεταφίασαν ἔξωθι τῆς πόλεως εἰς τὸν ποταμὸν πρὸς τὴν θάλασσαν, ἐκεῖ ὅπου ἐδέχθη τὸ τέλος καὶ ὁ Δωρόθεος. Μετὰ ταῦτα παρεκάλει ὁ ναύκληρος τὴν Δόμναν, νομίζων ὅτι ἦτο ἄνδρας, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, νὰ τὴν ἔχῃ ὡς ἀδελφόν του. Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Εὐχαριστῶ τὴν καλήν σου προαίρεσιν. Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἀπομακρύνομαι ἀπὸ τὰ ἅγια ταῦτα Λείψανα, διότι μετ’ ὀλίγας ἡμέρας εἶναι τὸ τέλος μου, καὶ θέλω νὰ μείνῃ ἐδῶ καὶ τὸ ἰδικόν μου Λείψανον, οὕτως ὥστε νὰ εἶναι καὶ τὸ σῶμα μου συνδεδεμένον μὲ αὐτά, καθὼς ἐπίσης ἐπιθυμῶ καὶ διὰ τὴν ψυχήν μου νὰ μὴ χωρίσῃ ἀπὸ τὰς ἁγίας αὐτῶν ψυχὰς οὐδέποτε». Ἔδωκε λοιπὸν ὁ πλοίαρχος ὡς εὐλαβὴς θυμιάματα καὶ ἀργύρια πολλὰ εἰς αὐτήν, νὰ δαπανήσῃ εἰς περιποίησιν τῶν ἁγίων Λειψάνων καὶ οὕτως ἀπῆλθεν εἰς τὴν ὁδόν του, λαβὼν μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τοὺς ἰχθεῖς τῆς Ἁγίας χάριν φιλίας. Αὐτὴ δὲ ἔμεινεν ἐκεῖ προσευχομένη καὶ θυμιάζουσα εὐλαβῶς καθ’ ἑκάστην ὥραν τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, χωρὶς νὰ ἀπομακρυνθῇ οὐδόλως ἀπ’ αὐτῶν.

Μαθὼν ταῦτα ὁ δυσσεβὴς Μαξιμιανὸς μεγάλως ἐγέλασεν, ὁ γέλωτος μᾶλλον καὶ μυρίων δακρύων ἄξιος, λεγων· «Πρέπον εἶναι νὰ λάβῃ καὶ αὐτὴ θάνατον ὅμοιον, ἐπειδὴ τιμᾷ τόσον τοὺς κακούργους αὐτοὺς μετὰ θάνατον καὶ τοὺς σέβεται ἡ ἄγνωστος ἀνωφελῶς». Ταῦτα εἰπὼν ἔστειλε τοὺς δημίους νὰ κόψουν τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, ἔπειτα δὲ νὰ τὴν καύσουν ἀμέσως. Τούτων γενομένων ἀπῆλθε καὶ αὐτὴ ἡ μακαρία πρὸς Κύριον. Ὁ δὲ σοφὸς καὶ ἱερὸς Ἄνθιμος, ἐπιστρέψας πολλοὺς εἰς θεογνωσίαν μὲ τὰ σοφά του διδάγματα καὶ γράμματα καὶ πολλοὺς παρακινήσας πρὸς ἄθλησιν, ἔλαβε καὶ αὐτὸς τὸ τέλος μὲ τὸ Μαρτύριον. Διότι ὁ τύραννος ἐξήτασεν ἀκριβῶς ἕως οὗ τὸν εὗρε· καὶ δίδων εἰς αὐτὸν πικρὰς καὶ διαφόρους βασάνους πρότερον, δὲν ἠδυνήθη νὰ τὸν νικήσῃ.