ἐχαίρετο δὲ διότι ἐπέτυχε τοιοῦτον θησαυρὸν τῆς εὐσεβείας ψυχωφελέστατον καὶ ἐθαύμαζε κατανοοῦσα τὴν ἀληθεστάτην καὶ ἄδολον πίστιν τῶν Χριστιανῶν, τὴν ὁποίαν ποθοῦσα νὰ ἐπιτύχῃ, συνεβουλεύθη θυγατέρα τινὰ ἄρχοντος, ἥτις ἦτο παρθένος Χριστιανὴ ἐνάρετος καὶ τὴν ἐδίδαξεν ἅπασαν τὴν ἀλήθειαν.
Νύκτα λοιπόν τινα, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ ἄλλοι ἐκοιμῶντο, ἀπῆλθεν ἐν ὥρᾳ μεσονυκτίου κρυφίως πρὸς τὸν Ἀρχιερέα Κύριλλον, ζητοῦσα τὸ ἅγιον Βάπτισμα. Ὁ δὲ ἀναγνώσας εἰς αὐτὴν τὰς θείας εὐχάς, τὴν ἐσφράγισε μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ τὴν ἐποίησε κατηχουμένην, προσέταξε δὲ Διάκονόν τινα εὐλαβέστατον, ὀνόματι Ἀγάπιον, νὰ τελέσῃ εἰς αὐτὴν τὰ διατεταγμένα πρὸ τοῦ θείου Βαπτίσματος καὶ οὕτως ἔμεινε προσευχομένη καὶ νηστεύουσα κρυφίως ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Μόνον εὐνοῦχος τις τὸ ἐγνώριζεν, ὀνόματι Ἴνδης, τὸ μὲν γένος βάρβαρος, εἰς δὲ τὸ ἦθος καὶ τὰς πράξεις εὐγενέστατος, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον, ὡς καὶ ἡ Δόμνα, προσέδραμεν εἰς τὴν Πίστιν, ἀλλὰ καὶ πρῶτος ἀπὸ τοὺς ἄλλους διὰ τὸν Χριστὸν ἐμαρτύρησεν. Ὅταν ἦλθεν ὁ καιρὸς τῆς προθεσμίας, ἐβαπτίσθησαν ἀμφότεροι καὶ ἐκοινώνησαν τοῦ Δεσποτικοῦ σώματος καὶ αἵματος. Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ μακαρία Δόμνα ἔλαβε τὸ θεμέλιον τῆς Πίστεως, τότε ἤρχισε νὰ κτίζῃ καὶ τὰ ἐπίλοιπα· καὶ διὰ μὲν τροφὴν καὶ πόσιν καὶ ἐνδύματα οὐδόλως ἐπεμελεῖτο, μόνον δὲ μὲ τὴν ἀνάγνωσιν τῆς θείας Γραφῆς ἐτρέφετο μᾶλλον ἢ μὲ τροφὴν σωματικήν· καὶ ὅσα ἀνεγίνωσκεν, ἐτελείωνε πληρέστατα, διὰ νὰ δικαιωθῇ παρὰ τοῦ Θεοῦ. Βλέπουσα δὲ εἰς τὰς πράξεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὅτι ὅσοι ἐπωλοῦσαν τὰ πράγματά των ἐπήγαιναν καὶ παρέδιδον εἰς αὐτοὺς τὰ ἀργύρια, ἐσύναξε καὶ αὐτὴ ὅλον τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον, ὡς καὶ τὰ ἐνδύματα καὶ ὅ,τι ἄλλα πολύτιμα πράγματα εἶχε καὶ νύκτα τινὰ τὰ ἐπῆγε μὲ τοὺς δούλους της εἰς τὸν Ἅγιον Κύριλλον, νὰ τὰ διαμοιράσῃ εἰς πένητας· μετὰ δὲ ταῦτα αὐτὴ μὲν ἐπέστρεψε κρυφίως εἰς τὸ παλάτιον, ὁ δὲ θεῖος Κύριλλος, ἀφοῦ ἔδωκεν εἰς τοὺς πτωχοὺς ὅσα τοῦ ἔφερεν ἡ Δόμνα, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, τελέσας μεγάλα θαυμάσια.
Ἡ δὲ μακαρία Δόμνα ἐφύλαττεν ὅσα τῆς παρήγγειλεν ὁ θεῖος Κύριλλος καὶ ἐνήστευον ὁμοῦ μὲ τὸν Ἴνδην ὅλας τὰς ἡμέρας, προσηύχοντο, τὴν δὲ ἑσπέραν ἔτρωγον ἄρτον μεθ’ ὕδατος, εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον καὶ ὅσα τοὺς ἔστελλον ἀπὸ τὴν βασιλικὴν τράπεζαν ἔδιδον εἰς τοὺς πτωχούς, διὰ νὰ φυλάττουν ὁμοῦ ἐλεημοσύνην καὶ ἐγκράτειαν.