ΛΟΓΟΣ Α’. Πεζῇ φράσει, εἰς τὴν κατὰ Σάρκα ΓΕΝΝΗΣΙΝ τοῦ Κυρίου Ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ τοῦ Ὑποδιακόνου καὶ Στουδίτου.

Βασιλεύοντος δὲ τότε τοῦ Ἡρώδου, ἦλθον τρεῖς Μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἠρώτησαν· «Ποῦ εἶναι ὁ γεννηθεὶς Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; διότι εἴδομεν τὸν ἀστέρα αὐτοῦ εἰς τὴν Ἀνατολὴν καὶ ἤλθομεν νὰ τὸν προσκυνήσωμεν». Ὡς ἤκουσε τοῦτο ὁ Ἡρώδης ἐφοβήθη, καὶ καλέσας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς, τοὺς ἠρώτησε· «Ποῦ λέγουσιν αἱ Γραφαί, ὅτι μέλλει τὰ γεννηθῇ ὁ Χριστός;» (Ματθ. β’ 4). Καὶ τοῦ εἶπον· «Ὁ Προφήτης Μιχαίας λέγει· Εἰς τὴν Βηθλεὲμ μέλλει νὰ γεννηθῇ». Τότε καλέσας ὁ Ἡρώδης κρυφίως τοὺς Μάγους, τοὺς εἶπε· «Ὑπάγετε, προσκυνήσατε αὐτὸν καὶ ἐξετάσατε καλῶς, ὅταν δὲ τὸν εὕρητε, ἔλθετε νὰ μοῦ εἴπητε, διὰ νὰ ὑπάγω καὶ ἐγὼ νὰ τὸν προσκυνήσω» (Ματθ. β’ 8). Αὐτὰ δὲ ἔλεγεν ὁ μιαρός, ὄχι διότι ἐπεθύμει νὰ τὸν προσκυνήσῃ, ἀλλὰ διὰ νὰ ἀποστείλῃ νὰ τὸν φονεύσουν, νὰ μὴ βασιλεύσῃ αὐτός. Οἱ δὲ Μάγοι, ὡς ἤκουσαν τὸν λόγον τοῦ βασιλέως, ἐξῆλθον ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἀκολουθήσαντες τὸν ἀστέρα ἐπῆγαν ἕως ἐκεῖ ὅπου ἐστάθη, ἤτοι εἰς τὴν Βηθλεέμ, ἐπάνω εἰς τὸ σπήλαιον· εἰσελθόντες δὲ καὶ προσκυνήσαντες τὸ Παιδίον, ἤνοιξαν τοὺς θησαυρούς των καὶ ἔδωκαν εἰς τὴν Θεοτόκον χρυσόν, λίβανον καὶ σμύρναν. Ἄγγελος δὲ Κυρίου τοὺς εἶπε διὰ νυκτός, νὰ μὴ ὑπάγωσιν εἰς τὸν Ἡρώδην. Ὅθεν ἀνεχώρησαν δι’ ἄλλης ὁδοῦ εἰς τὴν πατρίδα των, εἰς τὴν ὁποίαν ὅταν ἔφθασαν διηγοῦντο ὅσα εἶδον καὶ ἤκουσαν.

Τὴν μὲν ὑπόθεσιν τῆς ἑορτῆς μας τῆς ἁγίας ἐν συντόμῳ καὶ δι᾽ ὀλίγων διηγήθημεν· ἔχομεν δὲ ζητήματα διάφορα εἰς τὴν ἑορτὴν αὐτὴν νὰ εἴπωμεν· καὶ πρῶτον μὲν καὶ ἐξαιρετώτερον, διατὶ δὲν ἐγεννήθη ὁ Πατὴρ ἢ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἀλλὰ ὁ Υἱός; δεύτερον, διατί ἔτυχε τότε καιρὸς νὰ ἀπογραφῇ ὁ κόσμος; τρίτον, τί καιρὸς τοῦ ἔτους καὶ τοῦ μηνὸς ἦτο; τέταρτον, οἱ Μάγοι πόθεν ἠννόησαν καὶ ἦλθον νὰ προσκυνήσουν τὸν Χριστόν; πέμπτον, τί ἐσήμαινον τὰ δῶρά των; ἕκτον, πῶς ἠννόησαν καὶ ἔφερον τοιαῦτα δωρήματα; ἕβδομον ποῦ εὗρον τὸν Χριστὸν οἱ Μάγοι, εἰς τὸ σπήλαιον ἢ εἰς ἄλλον τόπον, ὄγδοον, ὁ ἀστὴρ ὅπου ἐφαίνετο, φυσικὸς ἀστὴρ ἦτο ὡς τοὺς ἄλλους ἢ μόνον τότε ἐφάνη; ἔνατον, ὁ ἀστὴρ αὐτὸς πόσα ἔτη ἐφάνη πρωτύτερα ἀπὸ τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ; διότι ἂν ἤθελε φανῆ ὁμοῦ μὲ τὴν Γέννησιν, πῶς ἤθελον ἔλθει τόσον γρήγορα οἱ Μάγοι νὰ εὕρουν τὸν Χριστὸν εἰς τὸ σπήλαιον; καὶ δέκατον, διατί δὲν ἐσαρκώθη ὁ Χριστὸς πρωτύτερα, ἀλλὰ εἰς τὸν ἔσχατον καιρὸν καὶ ἄφησε τόσας ψυχὰς ἀνθρώπων, οἵτινες ἐγεννήθησαν ἕως τότε, νὰ κολασθῶσιν;


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε ἐν τόμῳ Θʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς τὸν βίον τοῦ Προφήτου Βαρούχ, τῇ κθʹ (29ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου.

[2] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 621.

[3] Ἡ Προφητεία αὕτη τοῦ Βαλαὰμ (Ἀριθ. κδʹ 3-18) ἀναγιγνώσκεται ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν τῶν Χριστουγέννων, δευτέρα μετὰ τὴν εἴσοδον (βλέπε Μηναῖον). Ἐξ αὐτῆς ἐνεπνεύσθη ὁ μέγας ἁγιογράφος τοῦ ΙΕʹ αἰῶνος Ἐμμανουὴλ Πανσέληνος τὴν σύνθεσιν τῆς περιφήμου εἰκόνος του· «Ὁ Ἀναπεσών», ἢν καὶ καταχωρίζομεν ἐν σελίδι 643. Ἡ ἱστορία αὕτη τοῦ Βαλαὰμ ἀναγράφεται ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν Ἀριθμῶν ἐν κεφαλαίοις κβʹ, κγʹ, καὶ κδʹ, τὸ δὲ τέλος αὐτοῦ ἐν κεφαλαίῳ λαʹ 8.

[4] Βλέπε σχετικῶς καὶ ὑποσημείωσιν τῶν σελίδων 654-656.

[5] Ἡ ἄποψις αὐτὴ δὲν ἐπροσωπεῖ τὸ σύνολον τῶν Πατερικῶν ἐρμηνειῶν περὶ τοῦ ἀστέρος, καθὼς αἱ ἀπόψεις περὶ τῆς φυσικῆς ἢ ὑπερφυσικῆς φύσεώς του διΐστανται.

[6] Βλέπε περὶ τούτου ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῶν σελίδων 654-656.