Ὅλα λοιπὸν ταῦτα ἐζήτουν ἰατρείαν, ἐζήτουν θεραπείαν· ἀλλ᾽ οὐδεὶς εὑρίσκετο ἄξιος ἰατρός· οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ σώσῃ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν κόλασιν, καὶ ὄχι μόνον ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾽ οὔτε κἂν τὸν ἑαυτόν του δὲν ἠδύνατο νὰ ἐξαγοράσῃ τις ἀπὸ τὴν κόλασιν· ὕστερον τὸ τόσον μέγα κακὸν ἐζήτει καὶ μεγάλην θεραπεία, ἤθελε καὶ μεγάλην ἰατρείαν, καὶ τὴν εὗρεν. Αὐτὸς ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ Κτίστης καὶ Ποιητὴς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, Αὐτὸς ἦλθε καὶ ἐσαρκώθη ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου· Αὐτός, ὅστις εἶναι Βασιλεύς, κατεδέχθη πτωχείαν, διὰ νὰ πλουτίσῃ ἡμᾶς, οἵτινες εἴμεθα πτωχοὶ ἀπὸ καλὰ ἔργα, καὶ ὑστερημένοι ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· ἐπτώχευσε, διὰ νὰ ὀλιγοστεύσῃ τὰς ἁμαρτίας μας. Εἰς σπήλαιον ἐγεννήθη πτωχικὸν διὰ νὰ καθαρίσῃ τὰς ψυχάς μας, αἵτινες ἦσαν σπήλαια καὶ κατοικητήρια τῶν κακῶν λῃστῶν, τῶν δαιμόνων· τὴν γῆν ἡγίασε, καὶ τὸν ἀέρα ἐφώτισε· τὴν μὲν γῆν, μεμιασμένην οὖσαν ἀπὸ τὰς πρὸς τὰ εἴδωλα θυσίας τῶν ἀνθρώπων· τὸν δὲ ἀέρα ἐσκοτισμένον ὄντα ἀπὸ τὸν καπνὸν τῶν θυσιῶν. Εἰς φάτνην ἐγεννήθη ὁ Κύριος τῆς δόξης, διὰ νὰ ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τὰ ἄλογα πάθη.
Θαῦμα ὄντως παράδοξον! ὁ τέλειος Θεὸς βρέφος ἀτελὲς φαίνεται· ὁ ἄναρχος ἀρχὴν δέχεται· ὁ ἀόρατος σήμερον φαίνεται ὁρατός· διὰ τοῦτο καὶ πᾶν ποίημα Θεοῦ δορυφορεῖ τὸν γεννηθέντα· οἱ μὲν οὐρανοὶ δίδουσι τὸν ἀστέρα· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον· ἡ γῆ τὸ σπήλαιον· ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· οἱ ποιμένες τὸ θαῦμα καὶ οἱ ἄνθρωποι τὴν Θεοτόκον Μαρίαν. Ἐπειδὴ δὲ ἔμελλεν ὁ Θεὸς νὰ φωτίσῃ ὅλον τὸν κόσμον, δίδων εἰς ὅλα τὰ ἔθνη τὴν θεογνωσίαν, διὰ τοῦτο καὶ οἱ Μάγοι τὰ δῶρα ἔφερον, φανέντες οὕτω ὡς ἀπαρχὴ ὅλων τῶν ἐθνῶν· διὰ τοῦτο οἱ Ἄγγελοι μετὰ τῶν ἀνθρώπων πανηγυρίζουσι καὶ ὑμνοῦσιν, ὡς μὴ ἔχοντες ἄλλο τι τούτου μεγαλύτερον· οἱ δὲ Μάγοι ἀπὸ τὴν Περσίαν τὰ δῶρα φέρουσιν, ὅτι σήμερον αἱ προφητεῖαι τῶν Προφητῶν ἐκπληροῦνται, καὶ οἱ λόγοι των τέλος δέχονται σήμερον.
Ἡ Παρθένος, τὴν ὁποίαν προανήγγειλεν ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, σήμερον τὸν Ἐμμανουὴλ ἐγέννησεν· ἐκ Πνεύματος δὲ Ἁγίου συνέλαβε καὶ τὸν γεννᾷ, ὡς αὐτὸς ἠθέλησεν. Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας διὰ τοῦ γραμματέως του Βαροὺχ [1] τὴν σήμερον ἡμέραν προεκήρυττε, λέγων· «Οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται ἕτερος πρὸς αὐτόν· ἐξεῦρε πᾶσαν ὁδὸν ἐπιστήμης καὶ ἔδωκεν αὐτὴν Ἰακὼβ τῷ παιδὶ αὐτοῦ καὶ Ἰσραὴλ τῷ ἠγαπημένῳ ὑπ’ αὐτοῦ· μετὰ τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρ. γ’ 35-37).