Τότε ἐπῆρεν ὁ Βαλὰκ εἰς ἄλλον τόπον τὸν Βαλαὰμ καὶ ἔκαμεν ἐκεῖ θυσίαν, ὡς καὶ τὴν πρώτην· ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἤνοιξε καὶ πάλιν τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ καὶ εἶπε· «Ἐγείρου, βασιλεῦ, νὰ ἀκούσῃς τὶ λέγει ὁ Θεός· μὲ ἔφερες νὰ τοὺς καταρασθῶ καὶ θέλημα Θεοῦ δὲν εἶναι· διότι εὐλογημένοι εἶναι ἀπὸ τοῦ αἰῶνος αὐτοί. Ὁ Θεὸς τοὺς ηὐλόγησεν, ὁ Θεὸς τοὺς ηὔξησεν, ὁ Θεὸς τοὺς ἐπλήθυνεν, ὁ Θεὸς τοὺς ἐπερίσσευσε· καὶ τίς ἄνθρωπος ἀποτολμᾷ νὰ τοὺς καταρασθῇ; Θέλουσι φάγει ὡς λέοντες δυνατοὶ πολλὰ σώματα τῶν ἐχθρῶν των». Ὡς ἤκουσε τὸν λόγον αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Βαλάκ, ἐθυμώθη καὶ λέγει πρὸς τὸν Βαλαάμ· «Δι’ ἄλλο σὲ ἐκάλεσα, καὶ ἄλλο κάμνεις;». Ἀπεκρίθη ὁ Βαλαάμ· «Δὲν τολμῶ νὰ ἐξέλθω ἔξω ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου τὸ θέλημα· ἀλλ’ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον μοῦ λέγει, ἐκεῖνο σοῦ λέγω». Ἐπῆγε δὲ πάλιν ὁ βασιλεὺς Βαλὰκ εἰς ἄλλον τόπον, ὅστις ὠνομάζετο Φογώρ, καὶ ἔκαμεν ἐκεῖ ἄλλους βωμοὺς ὡς τοὺς πρώτους, καὶ ἐθυσίασε καὶ ἄλλους μόσχους καὶ κριούς. Ἤνοιξε δὲ ὁ Θεὸς παρευθὺς τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ καὶ εἶπε· «Λέγει ὁ Βαλαὰμ ὁ υἱὸς τοῦ Βεώρ, λέγει ὁ ἄνθρωπος, ὅστις εἶδε μυστήρια Θεοῦ, ὅτι εἶναι πολὺ ηὐξημένον τὸ γένος τοῦ Ἰακώβ, καὶ ὁ Θεὸς εἶναι μὲ αὐτό. Μέλλει δὲ νὰ γεννηθῇ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ γένος αὐτό, ὁ ὁποῖος θὰ κυριεύσῃ πολὺν κόσμον· ὡς λέων θέλει πέσει νὰ κοιμηθῇ [3], καὶ τίς θέλει τολμήσει νὰ τὸν ἐξυπνήσῃ; ἐκεῖνοι οἵτινες ὑμνοῦσιν αὐτόν, θέλουσιν εἶναι ὑμνημένοι, καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες τὸν καταρῶνται, θέλουσιν εἶναι κατηραμένοι· ἄστρον θέλει ἀνατείλει, καὶ ἄνθρωπος θέλει γεννηθῆ, ὅστις θέλει συντρίψει τοὺς βασιλεῖς, οἵτινες δὲν τὸν προσκυνοῦσιν».

Ὡς ἤκουσε πάλιν ὁ βασιλεὺς τὸν λόγον αὐτόν, ἐθυμώθη πολὺ καὶ λέγει πρὸς τὸν Βαλαάμ· «Μεγάλην τιμὴν ἐσκεπτόμην νὰ σοῦ δώσω, ἐπειδὴ ὅμως μόνος σου ἔχασες τὴν τιμήν, φῦγε, νὰ σώσῃς τἠν ζωήν σου». Ἠγέρθη λοιπὸν ὁ Βαλαὰμ παρευθὺς καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ, οἱ δὲ Ἑβραῖοι μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐκυρίευσαν τὸν τόπον ἐκεῖνον τοῦ Βαλάκ. Οἱ μάντεις δέ, ὅσοι καὶ ἂν ἐγεννήθησαν ἀπὸ τότε εἰς τὴν Περσίαν, ἀνέμενον νὰ ἴδωσι τὸ ἄστρον, νὰ ἐννοήσωσιν ὅτι ἐγεννήθη ὁ μέγας Βασιλεὺς ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον προανήγγειλεν ὁ μάντις Βαλαάμ. Παρῆλθον λοιπὸν ἀπὸ τότε ἔτη χίλια ὀκτακόσια ἑβδομήκοντα, ἕως οὗ ἐγεννήθη ὁ Χριστός· οἱ δὲ Μάγοι, οἵτινες ἦσαν κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, διὰ νὰ ἴδωσι τὴν ἀλήθειαν τοῦ Βαλαάμ, ἔλαβον δῶρα καὶ ἀκολουθοῦσαν τὸ ἄστρον νὰ εὕρωσι ποῦ ἐγεννήθη ὁ Βασιλεύς. Ὅθεν ἀκολουθοῦντες αὐτὸ ἐπῆγαν μέχρι τοῦ σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ. Ἀπὸ ταύτην τὴν αἰτίαν ἐπῆγαν οἱ Μάγοι μὲ τὰ δῶρα πρὸς τὸν Χριστόν. Ἰδοὺ λοιπὸν ὅτι Θεοῦ βοηθείᾳ ἐτελειώσαμεν καὶ τὸ τέταρτον ζήτημα.