Τότε οὗτοι ἐνεθυμήθησαν τοὺς λόγους τοῦ ἁγίου γέροντος, καὶ ἐδάκρυσαν λέγοντες· «Ἀληθῶς προεγνώριζες αὐτὰ ὅλα ὡς δίκαιος καὶ φρόνιμα προσέφερες τὴν ἐλεημοσύνην σου· ἡμεῖς δὲ ὡς ἄγνωστοι ἐλυπήσαμεν τὴν ἁγιωσύνην σου· ἀλλὰ συγχώρησον ἡμᾶς, ὅτι ἐσφάλομεν εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐνώπιόν σου». Ταῦτα εἰπόντες, ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας του. Ὁ δὲ ἤγειρεν αὐτούς, λέγων· «Ἰδοὺ ὁ Κύριός μου, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθη μὲ τὸ ἅγιόν του στόμα εἱς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, νὰ δίδῃ δηλαδὴ ἑκατονταπλασίονα εἰς ἐκείνους, οἵτινες τὸν ἀγαπῶσι καὶ ἐλεοῦν τοὺς πτωχούς, μᾶς τὸ ἔδωκεν· ἐὰν δὲ θέλετε νὰ κληρονομήσετε καὶ ζωὴν αἰώνιον, ἂς προσφέρῃ ἕκαστος δέκα νομίσματα, νὰ τὰ δώσωμεν εἰς τοὺς κεκλημένους ἀδελφούς μας».

Τότε ἐκεῖνοι μετὰ πάσης προθυμίας ἐξετέλεσαν τὸ πρόσταγμα τοῦ Ἁγίου, καὶ λαβόντες οἱ πτωχοὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ δικαίου ἀνεχώρησαν, εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον καὶ εὐχόμενοι διὰ τοὺς εὐεργέτας αὐτῶν. Μετὰ ταῦτα εἶπε πάλιν ἡμέραν τινὰ εἰς τοὺς ἰδικούς του· «Ἐὰν θέλητε νὰ ἐξαγοράσητε τὸ μερίδιόν μου, ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὁποῖα μοῦ ἐχάρισεν ὁ βασιλεύς, ἂς μοῦ δώσῃ ἕκαστος τὴν τιμὴν ἐκείνου τοῦ πράγματος, τὸ ὁποῖον θέλει νὰ λάβῃ, ἐὰν δὲ δὲν θέλετε, θὰ τὰ χαρίσω εἰς τοὺς πτωχοὺς ἀδελφούς μου, ἐμὲ δὲ ἀρκεῖ μόνον, ὅτι μὲ λέγουν πατέρα τοῦ βασιλέως». Ἐκεῖνοι ἔδωσαν τότε τὴν τιμὴν τῶν πραγμάτων ἑνὸς ἑκάστου, καὶ ἔγιναν ἑξήκοντα λίτραι ἀργύριον καὶ χρυσίον. Ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ ἄρχοντες, ἐπῄνεσαν τἠν πλουσίαν γνώμην καὶ συμπάθειαν αὐτοῦ πρὸς τοὺς πένητας.

Εἶχε δὲ τὴν συνήθειαν ὁ μακάριος Φιλάρετος νὰ μὴ δίδῃ ποτὲ ἕνα μόνον νόμισμα, ἢ μίαν φόλλαν [4], ἀλλὰ ἐγέμιζε τρία πουγγία [5] ὅμοια καὶ ἴσα ὅλα ἐξωτερικῶς. Εἰς τὸ ἕνα ἔβαλλε φλωρία, εἰς τὸ ἄλλο ἀργύρια, καὶ εἰς τὸ ἕτερον χαλκοῦν [6] καὶ τὰ ἐκράτει εἷς δοῦλος αὐτοῦ, τὸν ὁποῖον εἶχε διατεταγμένον διὰ τὴν ὑπηρεσίαν ταύτην. Ὅταν δὲ ἤρχετο πτωχὸς νὰ ζητήσῃ, ἔλεγε τοῦ δούλου καὶ ἔφερεν ἕνα σακκίδιον, ὁποῖον ἤθελε τὸν φωτίσῃ ὁ Κύριος, ὅστις ἐγνώριζε τὴν ἀνάγκην τῶν προσερχομένων, ἐπειδὴ ὑπάρχουν μερικοί, πτωχοὶ κατὰ τὸ φαινόμενον, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχουν χρήματα, ἀλλὰ δὲν ἀφήνουν τὴν συνήθειαν καὶ τὴν πλεονεξίαν καὶ ζητοῦσι χωρὶς νὰ ἔχουν ἀνάγκην. Πάλιν εἶναι ἄλλοι πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἦσαν πλούσιοι καὶ ἐπτώχευσαν, καὶ τὸ μὲν ἀρχοντικὸν φόρεμα βαστάζουσι διὰ τὴν εὐγένειάν των, ἀλλὰ μὴ ἔχοντες τὰ πρὸς συντήρησιν, εἶναι ἀνάγκη νὰ ζητοῦν ἐλεημοσύνην.