Οὕτως οἱ πάντες ὠδύροντο, εἷς δὲ ἀπ’ ἐκείνους εἶχεν ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του δαιμόνιον, ἐπήγαινε δὲ συχνάκις ζῶντος τοῦ Ἁγίου καὶ ἐλάμβανε παρ’ αὐτοῦ ἐλεημοσύνην· τότε δὲ ἀκολουθῶν καὶ αὐτὸς εἰς τὸ λείψανον, ἐφώναζεν ἀτάκτως καὶ ἥρπασε τὴν κλίνην νὰ τὴν ρίψῃ. Ἀφοῦ δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν τάφον, ἔρριψεν ὁ δαίμων τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν ἐτάραξε καὶ τότε ἔφυγε τὸ δαιμόνιον καὶ ἔμεινεν ὁ ἄνθρωπος ὑγιὴς διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου. Τοῦτο βλέποντες οἱ παρεστῶτες ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὅστις ἔδωκε τοσαύτην χάριν εἰς τὸν δοῦλον του. Κατόπιν ἐνεταφίασαν τὸν Ἅγιον εἰς τὴν λάρνακα, τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος ἠγόρασεν εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Κρίσεως, ὑμνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον.
Αὕτη εἶναι ἡ πολιτεία τοῦ χριστομιμήτου καὶ φιλοικτίρμονος Φιλαρέτου, ὅστις εὐηρέστησε τὸν Θεὸν καὶ ἐδοξάσθη παρ’ αὐτοῦ καὶ εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καὶ εἰς τὸν μέλλοντα, καταξιωθεὶς τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Ἂς φροντίσωμεν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί, νὰ τὸν μιμηθῶμεν, ἕκαστος κατὰ τὴν δύναμιν αὐτοῦ. Τοὺς πτωχοὺς καὶ ξένους ἂς προστατεύσωμεν, τοὺς φυλακισμένους ἂς ἐπισκεπτώμεθα, τοὺς ἀσθενεῖς ἂς κυβερνήσωμεν, τὰς Ἐκκλησίας ἂς ἐπιμεληθῶμεν, καὶ γενικῶς ὅσα ἐτέλεσεν οὗτος ὁ Ἅγιος ἂς τελέσωμεν καὶ ἡμεῖς, ἵνα καὶ ἐνταῦθα ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ καὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς διαπεράσωμεν. Ἐὰν δὲ πάλιν ἔλθῃ εἰς ἡμᾶς πειρασμὸς ἐξ ἀνθρώπων ἢ ἀπὸ φθόνον τοῦ δαίμονες καὶ πτωχεύσωμεν, ἂς ἐλπίζωμεν ἐπὶ τὸν Κύριον ἀναμφιβόλως καὶ πάντως θέλει μᾶς δώσει ἑκατονταπλάσια καὶ θέλομεν κληρονομήσει τὴν αἰώνιον ζωήν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.