«Δὲν ἐπρόσταξα νὰ βάλετε εἰς τὴν κάμινον τρεῖς ἄνδρας; διατί τώρα φαίνονται τέσσαρες, τοῦ δὲ τετάρτου ἡ μορφὴ διατὶ εἶναι φοβερὰ καὶ ἐξηλλαγμένη παντελῶς;». Οἱ δὲ ἄρχοντες, μὴ βλέποντες τὸν Ἄγγελον, ἐθαύμαζον εἰς τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως. Τότε ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ τοὺς ἐξέβαλον ἀπὸ τὴν κάμινον· ὅταν δὲ ἐξῆλθον ἀπ’ αὐτῆς, ἔπεσεν ὁ βασιλεὺς καὶ προσεκύνησεν αὐτοὺς λέγων· «Ἀληθῶς ὁ Θεός, τὸν ὁποῖον σεῖς προσκυνεῖτε, αὐτὸς εἶναι Θεὸς ἰσχυρός». Ἀκολούθως δὲ ὥρισεν, ὅπως εἰς τοὺς τόπους τῆς βασιλείας του προσκυνοῦν ὅλοι τὸν Θεὸν τῶν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, αὐτοὶ δὲ νὰ εἶναι ἐξουσιασταὶ τῶν Ἰουδαίων, οἵτινες εὑρίσκοντο εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὑπὸ τὴν βασιλείαν του.

Δὲν παρῆλθε πολὺς καιρός, καὶ πάλιν ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ εἶδεν ἄλλο ὅραμα φοβερόν· ἐκάλεσε λοιπὸν τὸν Προφήτην Δανιὴλ καὶ τοῦ λέγει· «Ἐγνώρισα ὅτι δὲν εὑρίσκεται ἄλλος σοφώτερός σου κατὰ τὴν σήμερον ἡμέραν, ὅστις νὰ διαλύῃ τὰ ὁράματα· λοιπὸν νὰ μοῦ ἐξηγήσῃς καὶ τοῦτο τὸ ὅραμα τὶ δηλοῖ· ἐγὼ ἔβλεπα ὅτι ἦτο ἓν δένδρον ὑψηλὸν κατὰ πολλά, τὸ ὁποῖον ἔφθανεν ἕως τὸν οὐρανόν, καὶ τὸ πλάτος του ἐσκέπαζεν ὅλην τὴν γῆν· κάτωθεν αὐτοῦ κατῴκουν τὰ θηρία τῆς γῆς καὶ εἰς τοὺς κλώνους του ἐκάθηντο τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· ἀπ’ αὐτὸ διετρέφοντο ὅλα τὰ ζῶντα πράγματα. Ἐνῷ δὲ ἐγὼ ἔβλεπον ἐκεῖνο τὸ δένδρον, ἰδοὺ ἦλθεν Ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπεν· «Ἐκκόψατε τὸ δένδρον αὐτό, καὶ συντρίψατε τοὺς κλώνους του, ἐκτινάξατε τὰ φύλλα του καὶ διασκορπίσατε τὸν καρπόν του, ἂς τρομάξουν τὰ θηρία, τὰ ὁποῖα εἶναι ὑποκάτωθεν αὐτοῦ, καὶ ἂς φύγουν τὰ ὄρνεα ἀπὸ τοὺς κλώνους του· πλὴν τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου ἀφήσατε εἰς τὴν γῆν. Τοῦτο εἶναι τὸ ὅραμά μου».

Τότε ὁ Δανιήλ, ὡς ἤκουσεν, ἐστάθη ἐπὶ πολὺ σκεπτικός, διότι ὁ λογισμός του διεταράσσετο μὲ τὸ πῶς νὰ ἀποκριθῇ εἰς τὸν βασιλέα· μετὰ δὲ ὥραν ἱκανήν, λέγει πρὸς αὐτόν· «Τὸ ὅραμά σου, ὦ βασιλεῦ, νὰ ἐκπληρωθῇ εἰς τοὺς μισοῦντάς σε καὶ ἡ ἐξήγησίς του νὰ στραφῇ πρὸς τοὺς ἐχθρούς σου. Τὸ δένδρον τὸ μέγα καὶ ὑψηλὸν σὺ εἶσαι, ὦ βασιλεῦ, ὅστις θὰ ὑπερυψωθῇς ὑπὲρ πάντας τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς, διότι ὅλοι εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου· πλήν, διὰ τὸ νὰ ὑπερηφανευθῇς, θέλεις ἀπολέσει τὴν βασιλείαν σου, καὶ θέλεις γίνει ὥσπερ ζῷον ἄλογον, νὰ τρώγῃς χόρτον τῆς γῆς καὶ οὕτω θέλεις διέλθει ἑπτὰ καιρούς. Μετὰ δὲ ταῦτα θέλεις ἔλθει καὶ πάλιν εἰς τὴν προτέραν σου τάξιν, καθὼς ἤκουσες, ὅτι εἶπεν ὁ Ἄγγελος, ἀφήσατε τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου. Ἡ δὲ γνώμη μου, ἂν σοῦ ἀρέσῃ, βασιλεῦ, εἶναι νὰ ποιήσῃς ἐλεημοσύνην διὰ νὰ ἀπαλείψῃς τὰς πολλάς σου ἀνομίας καὶ ἀδικίας, ἵνα ὁ Θεὸς μακροθυμήσῃ ἐπὶ σέ».