Ἐπῆγε λοιπὸν ὁ Ἀριὼχ καὶ ἐδεήθη τοῦ βασιλέως, ὅστις ὥρισε νὰ παύσουν ἀπὸ τὸν φόνον μέχρι τῆς αὔριον. Τότε ὁ Προφήτης ἔκαμε δέησιν πρὸς τὸν Θεὸν ὁλονύκτιον μετὰ τῶν Τριῶν Παίδων καὶ ὁ Θεός, διὰ νὰ θαυμαστώσῃ τοὺς δούλους του, τοῦ ἀπεκάλυψε τὸ ὅραμα τοῦ βασιλέως· τὸ δὲ πρωΐ, ὡς ἀνέτειλεν ἡ ἡμέρα, παρεκάλεσε πάλιν τὸν Ἀριὼχ νὰ τὸν ὑπάγῃ ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, διὰ νὰ τοῦ εἴπῃ τὸ ὅραμά του καὶ τὴν ἐξήγησίν του.
Ὡς δὲ ἐπῆγεν ὁ Δανιὴλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Μὴ νομίσῃς, ὦ βασιλεῦ, ὅτι ἀπὸ σοφίαν ἀνθρωπίνην ἐγνώρισα ἐγὼ τὸ ὅραμά σου· διότι ἐδῶ εἶναι καὶ ἄλλοι σοφώτεροι ἀπὸ ἐμέ· ἀλλ’ ὁ Θεός, ὅστις εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ, Αὐτὸς ἀποκαλύπτει μυστήρια. Αὐτὸς ἔδειξε καὶ πρὸς τὴν βασιλείαν σου τὶ μέλλει νὰ γίνῃ εἰς τοὺς ἐσχάτους καιρούς, εἶναι δὲ τὸ ὅραμα τὸ ὁποῖον ἔδειξεν Θεὸς εἰς τὴν βασιλείαν σου τὸ ἑξῆς: Σύ, βασιλεῦ, κοιτόμενος εἰς τὴν κλίνην σου, διελογίζεσο τὶ μέλλει γενέσθαι κατὰ τὰς ἐσχάτας ἡμέρας, καὶ ὁ Θεὸς σοῦ ἔδειξε τοῦτου τὸ ὅραμα. Ἔβλεπες ὅτι ἦτο μία εἰκὼν μεγάλη, τῆς ὁποίας ἡ ὄψις ἦτο ὑψηλὴ κατὰ πολλὰ καὶ φοβερά· ἡ κεφαλή της ἦτο ἀπὸ χρυσίον καθαρόν, αἱ χεῖρές της καὶ τὸ στῆθος της ἦσαν ἀργυρᾶ, ἡ κοιλία της καὶ οἱ μηροί της ἦσαν χάλκινοι, αἱ κνῆμαι τῶν ποδῶν της ἦσαν σιδηραῖ· οἱ δὲ πόδες μέρος μὲν ἦσαν σιδηροῖ, μέρος δὲ ἦτο ὀστράκινον. Θεωρῶν λοιπὸν τὴν εἰκόνα ἐκείνην, εἶδες, ὦ βασιλεῦ, ὡς νὰ ἐκόπη Λίθος ἐκ τοῦ Ὄρους, δίχως χειρὸς ἀνθρώπου, καὶ ἐκτύπησε τὴν εἰκόνα ἐκείνην εἰς τοὺς πόδας τοὺς σιδηροῦς καὶ ὀστρακίνους· τότε ἐλεπτύνθη τὸ ὄστρακον, ὁ σίδηρος, ὁ χαλκός, ὁ ἄργυρος, ὁ χρυσός, καὶ ἔγιναν ὡς κονιορτὸς ἀπὸ ἅλωνος θερινῆς, καὶ ὁ ἄνεμος διεσκόρπισε τὸν κονιορτὸν ἐκεῖνον, τόσον ὥστε δὲν ἐφάνη πλέον ὁ τόπος αὐτῶν· ὁ Λίθος δὲ ἐκεῖνος, ὅστις ἐκτύπησε τὴν εἰκόνα, ἔγινεν Ὄρος μέγα καὶ ἐσκέπασεν ὅλην τὴν γῆν. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐνύπνιόν σου, ὦ βασιλεῦ· νὰ σοῦ εἴπω δὲ τώρα καὶ τὴν ἐξήγησίν του.
Ἡ χρυσῆ κεφαλὴ εἶναι ἡ βασιλεία σου, αἱ δύο χεῖρες αἱ ἀργυραῖ καὶ τὸ στῆθος εἶναι ἡ βασιλεία τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων, οἵτινες θέλουν ἔλθει κατόπιν ἀπὸ σέ, ἡ βασιλεία δὲ αὕτη θέλει εἶναι πτωχοτέρα ἀπὸ τὴν ἰδικήν σου, καθὼς καὶ τὸ ἀργύριον εἶναι κατώτερον ἀπὸ τὸν χρυσόν· ἡ κοιλία καὶ οἱ μηροὶ οἱ χάλκινοι εἶναι ἡ μετὰ τὴν βασιλείαν τῶν Περσῶν μέλλουσα νὰ ἔλθῃ βασιλεία τῶν Ἑλλήνων, τὴν ὁποίαν θέλει αὐξήσει ὁ βασιλεὺς Ἀλέξανδρος, φονεύων τὸν βασιλέα τῆς Περσίας Δαρεῖον· μετὰ δὲ ταύτην θέλει ἔλθει ἡ βασιλεία τῶν Ρωμαίων, ἥτις θέλει εἶναι ἰσχυροτέρα ἀπὸ τὰς ἄλλας βασιλείας, καθὼς καὶ ὁ σίδηρος εἶναι δυνατώτερος ἀπὸ τὸν χαλκὸν καὶ τὸν ἄργυρον καὶ τὸν χρυσόν.