Ἐδοκίμασε λοιπὸν ὁ εὐνοῦχος οὕτω καὶ μετὰ τὰς δέκα ἡμέρας, ὅταν τοὺς ἐπεσκέφθη, εἶδε τὰ πρόσωπα αὐτῶν νὰ εἶναι πλέον λαμπρότερα ἀπὸ τὰ τῶν ἄλλων παιδίων, τὰ ὁποῖα ἔτρωγαν τὰ βασιλικὰ φαγητά. Τὴν ὑπόθεσιν ταύτην ἀναφέρει καὶ ἡ εὐχὴ τῶν κολλύβων, ἥτις λέγει· «ὁ τοῖς σπέρμασι τοὺς τρεῖς Παῖδας καὶ Δανιήλ, τῶν ἐν Βαβυλῶνι ἁβροδιαίτων λαμπροτέρους ἀναδείξας». Μὲ τὴν τοιαύτην λοιπὸν τροφὴν διῆλθον οἱ τρεῖς Παῖδες καὶ ὁ Δανιήλ, ἐγκρατευόμενοι καὶ μανθάνοντες τὴν σοφίαν τῶν Χαλδαίων, καθὼς προσέταξεν ὁ βασιλεὺς τὸν ἀρχιευνοῦχον. Ὅταν δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος, τὸν ὁποῖον εἶχε προστάξει ὁ βασιλεύς, παρέστησαν ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντας τοὺς παῖδας τῶν αἰχμαλώτων Ἑβραίων. Ὁ δὲ Θεὸς ἔδωκε γνῶσιν καὶ σοφίαν εἰς τὸν Δανιὴλ καὶ εἰς τοὺς Τρεῖς Παίδας καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως εἰς ὅσα τοὺς ἠρώτησε πλέον φρονιμώτεροι καὶ σοφώτεροι ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδία, τόσον ὥστε θαυμάσας ὁ βασιλεὺς διὰ τὰς γνώσεις των, τοὺς εἶχεν εἰς μεγαλυτέραν τιμὴν ἀπὸ τοὺς ἄλλους αἰχμαλώτους παῖδας.
Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἦτο Ἑβραῖός τις, ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους τῆς Ἱερουσαλήμ, κατοικῶν εἰς την Βαβυλῶνα, Ἰωακεὶμ καλούμενος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἄρχων καὶ πλούσιος ὑπὲρ τοὺς ἄλλους Ἑβραίους· εἶχε δὲ καὶ γυναῖκα Σωσάνναν λεγομένην, ὡραίαν κατὰ πολλὰ καὶ φοβουμένην τὸν Κύριον· εἶχε δὲ πλησίον εἰς τὴν οἰκίαν της καὶ περιβόλιον ὡραῖον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐσύχναζεν ἡ Σωσάννα καὶ περιεπάτει μὲ τὰς ὑπηρετρίας της. Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἦσαν δύο Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι εἶχον διορισθῆ ὑπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ βασιλέως κριταὶ τῶν ἄλλων Ἑβραίων, αὐτοὶ δέ, ἐπειδὴ ἦτο ἐπίσημος ἄρχων ὁ Ἰωακεὶμ ἐκεῖνος, ἐσύχναζον εἰς τὴν οἰκίαν του καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καὶ συνεβουλεύοντο μετ’ αὐτοῦ. Εἰσερχόμὲνοι δὲ καὶ ἐξερχόμενοι συχνάκις ἐκεῖθεν, ἔβλεπον καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ Ἰωακείμ, τὴν Σωσάνναν, ἥτις διήρχετο ἀπ’ ἔμπροσθέν των. Ὅμως μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου, βλέποντες αὐτὴν ὡραίαν, ἔπεσαν εἰς ἐπιθυμίαν κακὴν καὶ ἐλησμόνησαν νὰ βλέπουν πρὸς τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ καθήμενον φοβερὸν κριτὴν Θεόν, ἀλλὰ ὅλως διόλου τὸ κάλλος αὐτῆς περιειργάζοντο νύκτα τε καὶ ἡμέραν καὶ αὐτὴν ἐφαντάζοντο.
Εἶχον λοιπὸν οἱ κριταὶ ἐκεῖνοι τὴν πονηρὰν ταύτην ἐπιθυμίαν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ τὴν διετήρουν μυστικὴν ἀπ’ ἀλλήλων ἐπὶ πολὺν καιρόν. Ὅθεν δὲν ἐγνώριζεν ὁ εἷς ὅτι καὶ ὁ ἄλλος ἀγαπᾷ τὴν Σωσάνναν· τέλος, ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐξεμυστηρεύθησαν εἰς ἀλλήλους τὴν ἐπιθυμίαν των καὶ ἀπεφάσισαν ὅπως ἐπιτηρήσωσι τὸν καιρόν, καὶ ὅταν ἡ Σωσάννα θὰ εἶναι εἰς τὸ περιβόλιον μόνη της, ὁ δὲ ἄνδρας της ὁ Ἰωακεὶμ θὰ λείπῃ, τότε νὰ τὴν βιάσωσι καὶ νὰ τελέσουν τὴν ἐπιθυμίαν των.