Μετὰ ταῦτα ἐφάνη εἷς τράγος, ὅστις εἶχεν ἕνα κέρατον μόνον ἀνάμεσα τῶν δύο ὀφθαλμῶν, ὁ ὁποῖος ἦλθεν ἕως ἐκεῖ ὅπου ἵστατο ὁ κριὸς καὶ ἠγριώθη πολὺ κατ’ αὐτοῦ, μὲ τὸ ἕνα δὲ κέρατον, ποὺ εἶχε, συνέτριψε τὰ δύο κέρατα τοῦ κριοῦ καὶ συνεπάτησεν αὐτὸν ὑπὸ τοὺς πόδας του, χωρὶς νὰ δυνηθῇ κανεὶς νὰ τὸν ἐλευθερώσῃ· ὁ δὲ τράγος ἐκεῖνος ἔγινε μέγας καὶ θαυμαστὸς κατὰ πολλά. Μετὰ ταῦτα συνετρίβη ἐκεῖνο τὸ ἕνα κέρας καὶ ἐφύτρωσαν ἀπὸ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἄλλα τέσσαρα κέρατα· ἀπὸ δὲ τὸ ἕνα κέρας, ἐκ τῶν τεσσάρων ἐκείνων, ἔγινεν ἄλλο κέρας κατὰ πολὺ ἰσχυρὸν καὶ ἐμεγάλωσε τόσον, ὥστε ἡπλώθη πρὸς τὸν Νότον καὶ τὴν Ἀνατολήν. Ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ κέρας ἔπαυσαν αἱ Ἑβραϊκαὶ θυσίαι καὶ ὁ ναὸς τῆς Ἱερουσαλὴμ ἠρημώθη. Αὕτη λοιπὸν εἶναι ἡ ὅρασις, τὶ δὲ δηλοῖ καὶ αὐτή, ἀκούσατε.

Κριὸς μὲν ἰσχυρὸς ἦτο ἡ βασιλεία τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων, δύο δὲ κέρατα ἦσαν ὁ Δαρεῖος, καὶ εἷς ἕτερος βασιλεὺς ὀνόματι Πῶρος· ὑψηλότερος δὲ εἰς τὴν τιμὴν καὶ μεγαλύτερος εἰς τὴν βασιλείαν ἦτο ὁ Δαρεῖος, ὅστις ἐξουσίαζε, κόσμον πολύν. Ὕστερον ἦλθεν ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ μονογενὴς υἱὸς τοῦ Φιλίππου καὶ μονοκράτωρ τῶν Ἑλλήνων, ὅστις φονεύσας τὸν Πῶρον καὶ τὸν Δαρεῖον, ἐπῆρε τὴν βασιλείαν των. Μετὰ ταῦτα ὁ μὲν μονοκράτωρ Ἀλέξανδρος ἀπέθανε δηλητηριασθεὶς ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων του, ἀφοῦ ἐβασίλευσεν ἔτη δώδεκα. Τέσσαρες δὲ ἄλλοι βασιλεῖς, τοὺς ὁποίους ἀνεφέραμεν εἰς τὴν πρώτην ὅρασιν, διεμοιράσθησαν τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. Ἀπὸ δὲ τὴν γενεὰν τοῦ τετάρτου βασιλέως Ἀντιόχου ἐγεννήθη ἄλλος βασιλεὺς Ἀντίοχος, ὁ λεγόμενος Ἐπιφανής, ὁ ὁποῖος ἠρήμωσε τὴν Ἱερουσαλήμ, ἠφάνισε τὸν ναὸν καὶ ἔπαυσε τὰς Ἑβραϊκὰς θυσίας ἐπὶ τρία ἔτη, καθὼς δύναται νὰ τὸ μάθῃ ἕκαστος βουλόμενος ἀπὸ τὸν πρῶτον τόμον τῶν Μακκαβαίων.

Εἶδε καὶ τρίτην ὀπτασίαν ὁ Προφήτης Δανιὴλ εἰς τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας Δαρείου τοῦ Μήδου, τοῦ υἱοῦ Ἀστυάγους καὶ Ἀσουὴρ λεγομένου· ἡ δὲ ὅρασις ἐκείνη ἐφανέρωσεν ὅτι μετὰ τετρακόσια ἐνενήκοντα ἔτη θέλει γεννηθῆ ὁ Ἅγιος τῶν Ἁγίων, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας, καὶ ὅτι τότε θέλει παύσει τελείως πᾶσα θυσία τῶν Ἑβραίων καὶ ὅτι θέλουσιν ἐρημωθῆ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ πλέον οἱ Ἑβραῖοι δὲν θέλουσιν ἔχει, οὔτε βασιλέα οὔτε τόπον νὰ θυσιάσουν, ὅπερ ἐτελειώθη μετὰ ταῦτα, καθὼς εἶπεν ὁ Προφήτης, εἰς τὸν καιρὸν τοῦ βασιλέως Ἀδριανοῦ, τοῦ ἐπονομαζομένου Αἰλίου· διότι αὐτὸς ἠρήμωσε τελείως τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἔστησε καὶ εἴδωλον ἰδικόν του εἰς τὴν ὡραίαν πύλην τοῦ Ἱεροῦ, ἐπωνόμασε δὲ καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ Αἰλίαν.