Ἀφοῦ δὲ ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, ἐνηγκαλίσθη ὁ Ἅγιος τὸ ξύλον, εἰς τὸ ὁποῖον ἤθελον νὰ τὸν δέσουν, λέγων ταῦτα πρὸς τὸν Δεσπότην· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριέ μου, ὅτι μὲ ἠξίωσας νὰ σὲ μιμηθῶ παραμικρόν. Σύ, Θεέ μου, προσηλώθης εἰς τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ δι’ ἀγάπην μου καὶ ἐγὼ ἀποθνῄσκω σήμερον εἰς τοῦτο τὸ ξύλον, δι᾽ ἀγάπην Σου καὶ τὴν ἰδικήν μου ὠφέλειαν. Πρόσδεξαι ὅθεν τὴν θυσίαν μου ταύτην δέομαι τῆς σῆς ἀγαθότητος». Ταῦτα λέγοντος τοῦ γενναίου Σεβαστιανοῦ, τὸν ἐγύμνωσαν οἱ δήμιοι καὶ τὸν ἔδεσαν εἰς τὸ ξύλον· ἔπειτα ἔρριψαν κατ’ αὐτοῦ τοσαῦτα βέλη ἀπὸ πᾶν μέρος εἰς ὅλον τὸ σῶμα, ὥστε ἔμεινεν ἐλεεινὸν καὶ παράξενον θέαμα, διότι δὲν διεκρίνετο οὐδόλως σάρξ, ἀλλ’ ἐφαίνετο ἀπὸ τὰ βέλη ὡς ἐχῖνος ἢ ἀκανθόχοιρος καὶ οὕτως ἀφῆκαν αὐτὸν οἱ ὑπηρέται καὶ ἀναχώρησαν, νομίσαντες ὅτι ἀπέθανεν. Ἀφοῦ δὲ ἐνύκτωσεν, ἐπῆγεν ἀρχόντισσά τις νὰ λάβῃ τὸ λείψανον αὐτοῦ καὶ τὸν εὑρίσκει ζῶντα ἀκόμη· ὅθεν τὸν ἐπῆρεν εἰς τὴν οἰκίαν της καὶ εἰς ὀλίγας ἡμέρας μὲ βότανά τινα ἔβγαλε τὰ βέλη, συνεργούσης τῆς θείας Χάριτος, καὶ ἔμεινεν ὑγιὴς ὁ Ἅγιος. Ἐλθόντες δὲ τινὲς συγγενεῖς καὶ φίλοι του νὰ τὸν ἴδωσιν, τὸν συνεβούλευσαν νὰ ἀναχωρήσῃ τῆς πόλεως, διὰ νὰ μὴ τὸ μάθῃ ὁ βασιλεὺς καὶ τοῦ δώσῃ χειρότερα παιδευτήρια καὶ πικρότερα βάσανα.
Ὁ δὲ μακάριος, ἐπιποθῶν διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Δεσπότου τὸν θάνατον, δὲν ἠθέλησε νὰ παραμερίσῃ· ἀλλὰ μᾶλλον ἀκούσας, ὅτι ὁ Διοκλητιανὸς διήρχετο ἡμέραν τινὰ ἀπ’ ἐκεῖ πλησίον, ἐστάθη εἰς ὑψηλὸν δωμάτιον. Ὁ δὲ βασιλεὺς ἰδὼν αὐτὸν ἐθαύμασε καὶ προστάσσων νὰ τὸν φέρουν πλησίον, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Δὲν εἶσαι σὺ ὁ Σεβαστιανός, τὸν ὁποῖον προσέταξα νὰ θανατώσουν;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ εἶμαι, βασιλεῦ, καὶ ἀνέστησέ, με ὁ Κύριός μου ἐκ τῶν νεκρῶν, διὰ νὰ γνωρίσῃς ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθὴς Θεὸς, ὁ τὰ πάντα δημιουργήσας καὶ νὰ μὴ σέβεσαι πλέον τοὺς ἀκαθάρτους δαίμονας». Τότε προστάσσει ὁ ἀσεβὴς νὰ τὸν ραβδίζουν δυνατὰ μὲ ράβδους ἕως νὰ συντριβῶσιν ὅλαι αἱ σάρκες καὶ τὰ ὀστᾶ του καὶ ἀποθάνῃ, ἔπειτα νὰ τὸν ρίψουν τὴν νύκτα εἰς τόπον τινὰ ἀκάθαρτον διὰ νὰ μὴ τὸν εὕρουν οἱ Χριστιανοὶ καὶ κάμνοντος πάλιν ἐκείνου θαυματουργίαν τινὰ ἐπιστρέψουν καὶ ἄλλοι εἰς τὴν εὐσέβειαν. Ὅθεν τελέσαντες οἱ δήμιοι ταχέως τὸ προστασσόμενον παρέδωκεν ὁ Ἅγιος τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ.