Τότε ὁ Ἅγιος τοῦ λέγει θαρραλέως· «Ἀκολούθει μοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μὴ διστάζῃς οὐδόλως». Καὶ πλησιάζοντες ἐκεῖ, ὤ παραδόξου θαυματουργίας! ἐστάθη τὸ ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ ἀκίνητον εἰς τὸ ἓν καὶ τὸ ἄλλο μέρος ὑψούμενον ἕως οὗ ἐπέρασαν καὶ οἱ δύο, χωρὶς νὰ βραχοῦν τελείως οἱ πόδες των. Τότε βλέπων ὁ Ἅγιος τὸν Διάκονον ἐκπληττόμενον, τοῦ ἔβαλεν ἐπιτίμιον νὰ μὴ φανερώσῃ, ζῶντος τοῦ Ἁγίου, τὰ ὅσα εἶδε· μετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ Ἁγίου, νομίζων διὰ ἁμάρτημα ὁ Διάκονος νὰ κρατῇ κεκρυμμένα τοιαῦτα ὑπερφυῆ θαύματα, τὰ ἐφανέρωσεν εἰλικρινῶς διὰ νὰ δοξάζηται ὁ Θεός.
Εὑρισκόμενος ὁ Ἅγιος εἰς τὴν πόλιν, ἔτυχε νὰ ἀνοίξουν τάφον τινὰ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Ξένων, οὕτω καλούμενον, διότι ἐκεῖ ἐνεταφιάζοντο οἱ ξένοι, εἶναι δὲ ὁ Ναὸς οὗτος καὶ ἡ Μητρόπολις τῆς Ζακύνθου. Εἰς τὸν τάφον αὐτὸν ἐπρόκειτο νὰ ἐνταφιάσουν ἄλλο λείψανον καὶ ἐκεῖ εὗρον σῶμα γυναικὸς πρὸ πολλοῦ ἀποθαμμένης, τὸ ὁποῖον ἦτο ἀδιάλυτον μὲ τὰ ἐνδύματά του, διότι ἀπέθανε μὲ δεσμὸν ἀφορισμοῦ ἡ ταλαίπωρος. Ἦλθον ὅθεν οἱ συγγενεῖς αὐτῆς καὶ προσέπεσον εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου, παρακαλοῦντες αὐτὸν μὲ δάκρυα νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν Ναὸν αὐτὸν νὰ ἀναγνώσῃ εὐχὴν συγχωρητικὴν εἰς ἐκεῖνο τὸ δεδεμένον σῶμα, ἴσως καὶ ὁ Κύριος ἤθελεν εἰσακούσει τὴν δέησίν του. Εὐσπλαγχνισθεὶς ὁ Ἅγιος τὰ δάκρυά των ἐπῆγεν εἰς τὸν Ναὸν νύκτα βαθεῖαν, ἔχων εἰς τὴν συνοδείαν του τὸν Διάκονόν του καὶ τὸν Ἐφημέριον τοῦ αὐτοῦ Ναοῦ, ἰδὼν δὲ τὸ πτῶμα ἐκεῖνο, προστάσσει νὰ τὸ ἐκβάλουν ἔξω ἀπὸ τὸν τάφον καὶ νὰ τὸ στήσουν ὀρθὸν εἰς ἓν στασίδιον τῆς Ἐκκλησίας. Τότε φορῶν τὸ ἐπιτραχήλιόν του καὶ τὸ ὠμοφόριον, κλίνας τὰ γόνατα καὶ προσευχόμενος ὥραν ἱκανήν, ἐδέετο τοῦ Θεοῦ μὲ θερμὰ δάκρυα νὰ λύσῃ ἀπὸ τὸν δεσμὸν τοῦ ἀφορισμοῦ τὸ ἄλυτον ἐκεῖνο σῶμα. Ἐνῷ δὲ ὁ Ἅγιος ἀνεγίνωσκεν ἐπ’ αὐτοῦ τὴν συγχωρητικὴν εὐχήν, ὤ τοῦ θαύματος! ὡς νὰ ἦτο ἔμψυχον τὸ ἄπνουν ἐκεῖνο σῶμια, κλῖναν τὴν κεφαλὴν μὲ κάποιον σχῆμα προσκυνήσεως πρὸς τὸν Ἅγιον, ὡς δι’ εὐχαριστίαν τῆς μεγάλης χάριτος, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν, ἔπεσε κατὰ γῆς καὶ διελύθη παντελῶς εἰς χῶμα καὶ ὀστᾶ. Ὁ δὲ Ἅγιος, ὡς ταπεινόφρων, ἔβαλε καὶ εἰς τοῦτο ἐπιτίμιον πρὸς τοὺς ἐκεῖ παρεστῶτας, νὰ μὴ φανερώσουν τοῦτο ζῶντος αὐτοῦ εἰς οὐδένα. Παρόμοιον θαῦμα ἔκαμε καὶ εἰς ἄλλου ἀνδρὸς ἀφωρισμένον λείψανον, εἰς τὸ χωρίον Καταστάριον.