Πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα ἐτέλεσεν ὁ Θεὸς διὰ τοῦ δούλου του θαυμαστὰ καὶ παράδοξα κατορθώματα, τὰ ὁποῖα διὰ τὸ πλῆθος ἀφήκαμεν ἀδιήγητα, διότι ἀρκετὰ εἶναι ταῦτα νὰ φανερώσουν τὴν πρὸς τὸν Θεὸν παρρησίαν αὐτοῦ. Τοῦτο δὲ μόνον νὰ εἴπωμεν διὰ νὰ σφραγίσωμεν μὲ αὐτὸ τὰ ἐπίλοιπα· ὅτι καὶ μὲ ὅλα τὰ θαυμάσια, τὰ ὁποῖα ἐποίησεν, ἦτο τόσον ταπεινός, ἐπιεικὴς καὶ μέτριος, ὥστε ἐνόμιζε ἑαυτὸν πάντων ἁμαρτωλότερον καὶ οὐδέποτε κατέκρινεν ἄλλον, ἀλλ’ ἐφυλάττετο ἀκριβῶς ἀπὸ τὰ τοιαῦτα. Ὅταν δὲ ἀνέφερον εἰς αὐτὸν ἀτόπους τινὰς πράξεις Ἱερέων ἀπεκρίνετο λέγων· «Δὲν εἴμεθα ἡμεῖς κριταὶ τῶν ἄλλων, ἀλλ’ εἷς εἶναι ὁ δίκαιος καὶ ἀλάθητος Κριτής, ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, ἄς κρίνῃ ἕκαστος ἑαυτόν, ἵνα μὴ κατακριθῶμεν αἰώνια».

Ἐγνώρισε δὲ ὁ Ὅσιος καὶ τὴν πρὸς Θεὸν ἐκδημίαν καὶ ἀναχώρησιν αὐτοῦ. Ὅθεν ἔγραψεν εἰς χάρτην τὴν τελευταίαν αὐτοῦ διάταξιν οὕτως ἔχουσαν. «Ἐγώ, τέκνα καὶ ἀδελφοί μου, πορεύομαι πρὸς τὸν κοινὸν ἡμῶν Πατέρα, πλὴν δὲν σᾶς ἐγκαταλείπω ὀρφανούς, ἀλλὰ τὴν μέριμνάν σας ἀφήνω εἰς τὴν πρόνοιαν τοῦ οὐρανίου Πατρὸς ἡμῶν, ὅστις ἐποίησε τὰ πάντα ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, διὰ μόνου τοῦ λόγου Αὐτοῦ καὶ ἐσαρκώθη διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν. Αὐτὸς λοιπὸν ὡς φιλάνθρωπος θέλει σᾶς φυλάττει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ σᾶς συγχωρεῖ ὡς Πατὴρ εἰς πᾶν ὅ,τι ἐσφάλατε. Αὐτὸς δὲ θὰ σᾶς διαφυλάττῃ καὶ εἰς ὁμόνοιαν πνεύματος. Ἔχετε ταπεινοφροσύνην, ὑπακοὴν καὶ φιλοξενίαν μὴ ἀμελεῖτε τὴν νηστείαν, ἀγρυπνίαν, ἀκτημοσύνην καὶ ὑπεράνω ὅλων τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέβειαν, νὰ φυλάττεσθε δὲ ἀπὸ τὰ ζιζάνια τῶν αἱρετικῶν. Ἐὰν ταῦτα ποιεῖτε, θέλετε γίνει τέλειοι εἰς τὴν ἀρετήν». Ταῦτα γράψας, προσέταξε τοὺς Μοναχοὺς νὰ τὰ ἀναγνώσουν εἰς τὴν κλίμακα τοῦ στύλου, κάτωθεν τοῦ ὁποίου εἶχον ἅπαντες συγκεντρωθῆ καὶ ἵσταντο κλαίοντες. Λέγεται δὲ ὅτι συνέβη καὶ τὸ ἑξῆς θαυμάσιον· τρεῖς ἡμέρας πρὸ τῆς αὐτοῦ ἐκδημίας, ἦλθον εἰς τὸν στῦλον πρὸς ἐπίσκεψιν τοῦ Ἁγίου πάντες οἱ Ἅγιοι, ἤτοι Ἀπόστολοι, Μάρτυρες καὶ Προφῆται, Ἱεράρχαι, Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι, καθὼς καί τινες Ἄγγελοι, οἵτινες ἠσπάζοντο αὐτὸν φιλοφρόνως καὶ τὸν προσέταξαν νὰ λειτουργήσῃ. Οὕτω δὲ ποιήσας ἐκοινώνησε τὰ θεῖα Μυστήρια καὶ μετέδωκεν αὐτὰ καὶ εἰς ἐκείνους, οἵτινες ἦσαν ἄξιοι. Ὅταν δὲ ὁ Ἅγιος ἔφθασεν εἰς τὰ ἔσχατα, ἦτο ἐκεῖ παρὼν καὶ ὁ Πατριάρχης, καθὼς καὶ ἡ πιστοτάτη Ραῒς καὶ εἷς δαιμονιζόμενος, ὅστις αὐτὸς μόνος ἔβλεπε τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, οἵτινες παρίσταντο εἰς τὸν Ὅσιον καὶ τοὺς ἐκάλει κατ’ ὄνομα.