Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ὅσιος ἠγέρθη, τὸ δὲ πρωΐ, λαβὼν μαθητάς τινας, ἀνέβη ἐπάνω εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους, ἐκεῖ δὲ εὗρε πεπαλαιωμένον καὶ χαλασμένον θεμέλιον, τόπον δύσβατον καὶ δάσος βαθύ. Ὅθεν κόπτων τὰ δένδρα, ρίπτων λίθους καὶ σκάπτων τὰ πεπαλαιωμένα ἐκεῖνα θεμέλια, εὗρε τὴν Ἁγίαν Εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὡς θησαυρὸν πολύτιμον ἐν τῇ γῇ κεκρυμμένην. Λαβὼν δὲ ταύτην εἰς χεῖρας μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς ἐδόξαζε τὸν Θεόν, ὅστις τὸν ἠξίωσε νὰ εὕρῃ τοιοῦτον μέγαν θησαυρόν. Μεθ’ ἡμέρας δὲ τινάς, παραλαβὼν τεχνίτας ἐπιδεξίους, ἔκτισε τὴν σεβασμίαν Μονὴν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μὲ παρεκκλήσια ὡραῖα, μὲ πύργους στερεούς, μὲ θαυμαστὰ κελλία, μὲ τραπεζαρεῖον ὡραιότατον, καὶ μὲ ἄλλα ἀξιέπαινα οἰκοδομήματα, καθὼς καὶ ἕως τὴν σήμερον φαίνονται. Ἡ Μονὴ σῴζεται ἕως τὴν σήμερον ὑπὲρ τὰ φν’ (550) ἔτη, ἀφ’ ὅτου τὴν ἔκτισεν ὁ Ὅσιος, χωρητικότητος χιλίων Μοναχῶν, τὸ δὲ μετόχιον δισχιλίων, εἶναι δὲ ἀποθήκη τῶν καρπῶν τῆς γῆς πρὸς τροφὴν τῶν Μοναχῶν.
Εἰς ταῦτα πάντα συνεκοπίαζε καὶ ὁ Ὅσιος καὶ ἐδούλευε, μαζὶ μὲ τοὺς τεχνίτας εἰς τὴν κατασκευὴν τοῦ ἱεροῦ Μοναστηρίου, το ὁποῖον διὰ νὰ τὸ αὐξήσῃ περισσότερον ἐπεμελήθη ὁ μακάριος καὶ ἔκτισε καὶ ἄλλας πολλὰς οἰκοδομὰς ἔξωθεν τοῦ Μοναστηρίου διὰ τὸ συμφέρον τῶν ἀδελφῶν. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐτελειώθη τὸ σεβάσμιον Μοναστήριον, τότε καθ’ ἑκάστην ἔτρεχε πλῆθος Χριστιανῶν ἀπὸ διαφόρους τόπους. Ἄλλοι μὲν διὰ νὰ μονάσωσιν ἐκεῖ, ἕτεροι δὲ διὰ νὰ λάβωσι τὴν εὐλογίαν του, καὶ ἄλλοι διὰ νὰ ἀκούσουν τὴν γλυκυτάτην καὶ ψυχοσωτήριον διδασκαλίαν του, καὶ ἕκαστος ἐλάμβανε τὸ προσφυὲς ἀντίδοτον πάσης ψυχικῆς καὶ σωματικῆς ἀσθενείας. Διότι ὁ Ἅγιος ὄχι μόνον μὲ ψυχωφελῆ λόγια τοὺς συνεβούλευεν, ἀλλὰ καὶ μὲ διαφόρους ἰατρείας τοὺς εὐηργέτει, τινὰς μὲν ἰατρεύων μὲ μόνην τὴν ἀφὴν τῆς ἁγίας του δεξιᾶς, ἄλλους δὲ ἐγγίζων διὰ τῆς ράβδου του, καὶ ἄλλους μὲ μόνον τὸν λόγον· μερικοὺς ταχέως καὶ μερικοὺς ἀργότερα, ἕκαστον κατὰ τὴν πίστιν καὶ μετάνοιαν αὐτοῦ, οὕτως ὥστε ἦτο ὁ Ἅγιος κοινὸς εὐεργέτης καὶ ἰατρὸς ἄμισθος, γινόμενος εἰς ὅλους μεταδοτικὸς διὰ τὴν τῶν πολλῶν ψυχικὴν ὠφέλειαν.
Οὕτω μὲν λοιπὸν ἐναρέτως καὶ ἀγγελικῶς ἐπολιτεύθη ὁ Ὅσιος ὅλον τὸν καιρὸν τῆς ζωῆς του καὶ μὲ τόσους κόπους καὶ ἀγῶνας ἀσκητικοὺς ἐτελείωσε τὸν δρόμον τῆς παροικίας του. Οὕτως ὁσίως καὶ θεοφιλῶς εὐηρέστησε τῷ Θεῷ ἕως οὗ ἔζη εἰς ταύτην τὴν πρόσκαιρον ζωήν.