Ὅθεν ὁ Ἅγιος, διὰ νὰ μὴ φανῇ παρήκοος, ἐδέχθη καὶ παρὰ τὴν θέλησίν του τὴν ἀξίαν, τόσην δὲ σπουδὴν ἔδειξεν εἰς αὐτὴν τὴν διακονίαν, ὥστε οὐδεὶς τὸν ὑπερέβαλε πώποτε. Πάντοτε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εὑρίσκετο, καταγινόμενος εἰς τὰς ἀναγνώσεις τῶν ἱερῶν βίβλων, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐσύναξε καὶ πολλὴν σοφίαν πνευματικήν. Καὶ ὡς καλὸς ζωγράφος πάντοτε ἐξέλεγε τὰ ἐκλεκτότερα πρότυπα, διὰ νὰ ζωγραφήσῃ τὴν εἰκόνα τῆς ψυχῆς του μὲ τὰς περιφανεστέρας ἀρετάς, καὶ νὰ τὴν κάμῃ ὡραιοτάτην μὲ τὰ ποικιλόχροα καὶ πνευματικὰ ἄνθη, καθὼς καὶ ἐποίησε. Διότι ὅποιος θέλει νὰ καταλάβῃ τοὺς μεγάλους ἀγῶνάς του, ἀπὸ τοῦτο τὸ μικρὸν ἂς συμπεράνῃ τὰ μεγαλύτερα, ὅτι τὰς περισσοτέρας φορὰς ἐστέκετο ἀπὸ τὸ βράδυ ἕως τὸ πρωῒ ὄρθιος, ἔχων τὰς χεῖράς του ὡς ὁ Μωϋσῆς ὑψωμένας καὶ προσηύχετο ὁλονυκτίως.
Οὕτω λοιπὸν ὁσίως καὶ θεοφιλῶς πολιτευόμενος ὁ Ὅσιος, ἠθέλησε τέλος πάντων νὰ ἀποφύγῃ τελείως τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου, διὰ νὰ εὕρῃ τὴν ποθουμένην ἡσυχίαν. Διὰ τοῦτο δὲ ἐδέετο πάντοτε τοῦ Θεοῦ νὰ τοῦ ἀποκαλύψῃ τὸ ποθούμενον. Μίαν δὲ νύκτα, προσευχόμενος καὶ ἔχων τὸ πρόσωπόν του κατὰ γῆς καὶ ἱκετεύων μὲ θερμὰ δάκρυα, ἤκουσεν οὐρανόθεν φωνήν, ἥτις τοῦ ἔλεγε· «Νικάνορ, ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ πορεύου εἰς τὸ τοῦ Καλλιστράτου ὄρος (ὑπὸ Βουλγάρων καταστραφεῖσα τῷ 740 ἡ Μονὴ τοῦ Καλλιστράτου εἰς τὸ Βέρμιον ὄρος τῶν Γρεβενῶν) καὶ ἀγωνίζου ἐκεῖ καλῶς· ἐγὼ δὲ θὰ εἶμαι μετὰ σοῦ ἵνα σὲ διαφυλάττω πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, καὶ ποιήσω ἀκουστὸν τὸ ὄνομά σου καὶ σὲ δοξάσω εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας». Ὁ δὲ Ὅσιος, ταύτην τὴν φωνὴν ἀκούσας, εὐθὺς ἠγέρθη ἀπὸ τῆς γῆς σὺν φόβῳ καὶ χαρᾷ καὶ ἐδοξολόγει μετὰ δακρύων τὸν Κύριον. Ἦτο δὲ τότε κατὰ τὴν σωματικὴν ἡλικίαν ἕως τριάκοντα ἑπτὰ ἐτῶν· ὡς δὲ ἔμαθε παρὰ Κυρίου τὸν ποθούμενον τόπον τῆς ἡσυχίας, εὐθὺς ἀπεσκόρπισεν εἰς τοὺς πτωχούς, χωρὶς ἀναβολὴν καιροῦ, ὅσα κινητὰ καὶ ἀκίνητα πράγματα τοῦ εἶχον μείνει ἀπὸ τὰ πατρικά του, ἀποχαιρετήσας δὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους του, ἐξῆλθε μετὰ χαρᾶς ἀπὸ τὴν πόλιν τῷ 1400.
Περιπατῶν δὲ ὁ Ὅσιος ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν καὶ ἀπὸ χωρίου εἰς χωρίον, ἐδίδασκεν, ὡς ἄλλος Ἀπόστολος, τοὺς Χριστιανοὺς νὰ φυλάττουν ὀρθῶς τὴν εὐσέβειαν. Διότι ὀλίγον ἀργότερον ἔμελλον νὰ κυριεύσουν οἱ Ἀγαρηνοὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἐπληθύνετο δὲ τότε ἡ ἀσέβεια τοῦ λαοπλάνου Μωάμεθ. Ὅθεν πολλοὺς ἐστερέωσε πρὸς τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν ὁ μακάριος μὲ τὴν γλυκυτάτην διδασκαλίαν του, καὶ μὲ τὸ καλὸν παράδειγμα τῆς ἐναρέτου διαγωγῆς του.