«Ποτὲ κανείς, ὦ τέκνα μου, ἀγαπητά, νὰ μὴ ἔχῃ σακκίδιον χωριστὸν τοῦ Ἡγουμένου, μηδὲ νὰ ἔχητε πρὸς ἀλλήλους μνησικακίαν, καταλαλιάν τε καὶ ἔχθραν. Μηδὲ νὰ ὑψώσῃ ὁ εἷς χεῖρα κατὰ τοῦ ἄλλου· ἀλλὰ νὰ ἔχετε πάντοτε ἀγάπην, ὑπομονὴν καὶ ταπείνωσιν. Ἐὰν δέ τις δὲν ἤθελε νὰ φυλάξῃ αὐτὰς τὰς παραμικράς μου παραγγελίας, ἂς διωχθῇ ἀπὸ τὸ Μοναστήριον ὡς ψωραλέον πρόβατον, διὰ νὰ μὴ μολυνθοῦν ἀπὸ τὴν ψώραν του καὶ τὰ λοιπὰ πρόβατα τῆς τοῦ Χριστοῦ μάνδρας. Ἐὰν δέ ποτε συμβῇ καὶ σκανδαλισθῇ ὁ εἷς μὲ τὸν ἄλλον, ἄς φιλιώνεται πρὸ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, διὰ νὰ μὴ μένουν εἰς ἔχθραν καὶ εὕρῃ χώραν ὁ διάβολος καὶ τοὺς ρίψῃ εἰς μεγαλύτερα ἀνομήματα. Οἱ γέροντες καὶ προκομμένοι εἰς τὰ θεῖα καὶ πρακτικοὶ εἰς τὰ πάντα, νουθετεῖτε τοὺς ἀμαθεῖς καὶ νέους. Οἱ νέοι πάλιν ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς πρεσβυτέρους, καὶ ἀκούετε μὲ προσοχὴν καὶ ἀγάπην τὰς νουθεσίας των. Καὶ ἐὰν ταῦτα ὅσα σᾶς εἶπα καὶ ὅσα γράφω εἰς τὴν διαθήκην μου φυλάξετε, θέλετε ἀξιωθῆ τῆς τῶν οὐρανῶν Βασιλείας, ἵνα εὐφραίνεσθε μετὰ δικαίων. Ἐὰν δὲ καὶ δὲν φυλάξετε, θέλετε λάβει τὸν μισθὸν τῆς παρακοῆς, θὰ τιμωρῆσθε εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν». Αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα ἐδίδασκεν ὁ Ὅσιος τοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς παρηγοροῦσε νὰ μὴ λυποῦνται διὰ τὸν θάνατόν του.

Κατὰ δὲ τὴν ἕκτην τοῦ Αὐγούστου μηνὸς ἐσυνάχθηοαν πολλοὶ Χριστιανοὶ εἰς τὸ Μοναστήριον, ἀφ’ ἑνὸς μὲν διὰ την ἑορτὴν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διὰ νὰ λάβουν εὐλογίαν ἀπὸ τὸν Ὅσιον. Ὁ δὲ Ὅσιος τοὺς ὑπεδέχθη πατρικῶς, καὶ μετὰ τὴν ἀπόλυσιν τῆς θείας λειτουργίας τοὺς ἐφίλευσε πλουσιοπαρόχως, καὶ τοὺς ἐξαπέστειλε. Μετὰ δὲ ταῦτα ἐμβῆκεν εἰς τὸ κελλίον του καὶ εὐθὺς τὸν ἐκυρίευσε πυρετός, καὶ ἔκειτο πλαγιασμένος εἰς τὴν κλίνην του. Τὴν δὲ ἐρχομένην ἡμέραν ἠγέρθη τὸ πρωῒ καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ Κυριακόν, καὶ ἱερουργήσας, ἐκοινώνησε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια. Ἐξελθὼν δὲ μετὰ τὴν θείαν Μυσταγωγίαν, εἶπε, πάλιν πρὸς τοὺς μαθητάς του· «Ἦλθε τώρα ἡ ὥρα, τέκνα μου, διὰ νὰ πηγαίνω πρὸς τὸν ποθούμενον Δεσπότην μου. Σεῖς δὲ εἰς τὸ ἑξῆς ἀγωνισθῆτε, ὅσον δύνασθε, νὰ φανῆτε εὐάρεστοι εἰς τὸν Θεόν, καὶ αὐτὸς θέλει σᾶς κυβερνᾷ πάντοτε πνευματικῶς τε καὶ σωματικῶς, ἐὰν ἔχετε εἰς αὐτὸν ὅλην τὴν ἐλπίδα σας. Καὶ μὴ λυπεῖσθε ὅτι ἐγὼ χωρίζομαι σωματικῶς ἀπὸ σᾶς, διότι πνευματικῶς ποτὲ δὲν θέλω ἀποχωρισθῆ. Ἐὰν δὲ εὕρω παρρησίαν πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστὸν ὁ ἀνάξιος, δὲν θέλω παύσει νὰ δέωμαι τῆς Βασιλείας του διὰ τὴν σωτηρίαν σας».