Εἶτα δεικνύων ἐμὲ μὲ τὴν ἁγίαν του χεῖρα εἶπεν· «Ὁδηγήσατε καὶ τὴν Σοφιανὴν αὐτὴν εἰς τὰς κατοικίας καὶ τὰς μονὰς τῶν Ἁγίων μου, διὰ νὰ ἴδῃ αὐτάς· ἐπειδὴ δὲ τὴν ἀναζητοῦν εἰς τὸν κόσμον, ἐπιστρέψατε αὐτὴν εἰς τὸ σῶμά της διὰ νὰ σωθοῦν καὶ ἄλλοι ἐξ αὐτῆς μὲ τὴν διήγησιν τῆς ὁράσεώς της ταύτης· ἂν δὲ ἀγωνισθῇ διὰ νὰ ἀποκτήσῃ καὶ ἄλλας ἀρετάς, καὶ εὐδοκιμήσῃ τελείως, τότε θέλει ἀξιωθῆ μετὰ τρεῖς χρόνους μεγαλυτέρας τιμῆς». Μὲ τὸν λόγον τοῦτον τοῦ Δεσπότου μὲ ἥρπασεν εὐθὺς ὁ Ἄγγελος καὶ ἠκολουθήσαμεν τὴν δικαίαν ἐκείνην ψυχήν, ἑνωθέντες μὲ τὰς ψυχὰς τῶν λοιπῶν σεσωσμένων, ἔμπροσθεν τῆς χρυσῆς ἐκείνης πύλης τοῦ Παραδείσου.
«Θεωροῦσα τὸ ἀμήχανον ἐκεῖνο κάλλος, βλέπω ἐξαίφνης τὴν Κυρίαν Θεοτόκον μὲ δόξαν ἀνέκφραστον, ἔχουσαν μεθ’ ἑαυτῆς ἱεροπρεπῆ τινα ἄνδρα, ὅστις καθὼς ὑπονοῶ ἀπὸ τὰς ἁγίας εἰκόνας θὰ ἦτο ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, κρατοῦντα εἰς τὰς χεῖράς του κλεῖδας, μὲ τὰς ὁποίας ἤνοιξε τὴν θαυμαστὴν πύλην, εἰσῆλθε δὲ πρώτη ἡ Κυρία Θεοτόκος, εἶτα ὁ θεῖος Πέτρος καὶ κατόπιν οἱ Ἄγγελοι μὲ τὴν δικαίαν ἐκείνην ψυχὴν καὶ τὰς ὑπολοίπους τοιαύτας. Μετὰ τούτους εἰσῆλθον καὶ ἐγὼ βαδίζουσα ταχέως διὰ νὰ φθάσω τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον· εἶχε δὲ τοσοῦτον ἄπειρον φῶς, τοιαύτην εὐωδίαν καὶ τοσαύτην χαρὰν ἀνεκλάλητον ὁ τόπος ἐκεῖνος, ὥστε ἐθαύμαζα καὶ ἐχαιρόμην· ἔβλεπα δὲ τὸ ἔδαφος ἐκεῖνο, ὅτι δὲν ὡμοίαζε τελείως μὲ γῆν στερεὰν ὡς τὴν ἰδικήν μας, ἥτις ἔχει ἀνήφορον, κατήφορον, πέτρας, ποταμοὺς καὶ ὅσα ἐνταῦθα βλέπομεν· ἀλλὰ ἡ γῆ ἐκείνη ἦτο ὡς βαμβάκιον καθαρὸν λευκόν, ἢ ὕφασμα χρυσοῦν συνυφασμένον ποικίλως καὶ πεποικιλμένον μὲ λίθους πολυτίμους καὶ μαργαρίτας. Εἶδον εἰσέτι δένδρα ὑψηλά, εὐώδη, κατάφορτα ἀπὸ ἄνθη καὶ καρποὺς ὡραιοτάτους, ἅτινα ὡμοίαζον μὲ ρόδα καὶ κρίνα. Κάτωθεν δὲ τῶν δένδρων ἐφαίνοντο ὅτι ἦσαν στρωμναὶ χρυσοπόρφυροι, ἐπ’ αὐτῶν δὲ ἦσαν ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἐγνώρισα καὶ πολλούς, τόσον ἀπὸ τὴν χώραν μου Ἄβυδον ὅσον καὶ ἀπὸ τὴν πόλιν ταύτην, οἵτινες εἶχον ἀποθάνει πρὸ πολλοῦ».
«Ἐκεῖ εἶδον τὸν πατέρα μου Ἱερέα Ἰωάννην καὶ τὴν μητέρα μου Ἀναστασίαν, ὡς καὶ μίαν ἀδελφήν μου, ἥτις εἶχεν ἀποθάνει προγενεστέρως, πλὴν ὅμως δὲν ἠδυνήθην νὰ πλησιάσω καὶ νὰ τοὺς ὁμιλήσω. Αἱ κατοικίαι δὲ ὅλων δὲν ἦσαν ὅμοιαι, ὅπως δὲν ἦσαν ὅμοια τὰ ἔργα αὐτῶν.