ΕΙΣ ΧΩΡΑΝ ΤΙΝΑ κειμένην πλησίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὀνομαζομένην Ἄβυδον, ἦτο Χριστιανός τις ὀρθόδοξος καὶ εὐλαβής, ὀνομαζόμενος Χρῆστος. Οὗτος εἶχε γυναῖκα ἐνάρετον καὶ θεοφιλῆ, θυγατέρα ἱερέως τινός, ἥτις ἦτο φύσεως δεξιᾶς, σπουδάσασα καὶ μαθοῦσα παρὰ τοῦ πατρός της τὰ ἱερὰ γράμματα, εἰργάζετο δὲ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ προθύμως. Ταύτην ὁ ἱερεὺς καὶ πατήρ της, ἀφ’ οὗ ἦλθεν εἰς νόμιμον ἡλικίαν, τὴν ὑπάνδρευσε, μὴ θέλουσαν, μετὰ τοῦ ρηθέντος Χρήστου. Μετὰ ταῦτα ὁ πατὴρ αὐτῆς ἐγέννησε ἄλλην θυγατέρα, τὴν ὁποίαν ὑπάνδρευσε καὶ αὐτήν. Μετ’ ὀλίγον χρόνον ἐτελεύτησαν ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ αὐτῆς, ἀφήσαντες τὸν οἶκον καὶ τὰ χρήματα τῆς θυγατρὸς αὐτῶν Σοφιανῆς, ἀπὸ τὰ ὁποῖα αὕτη ἄλλα μὲν ἐμοίρασεν εἰς ἐλεημοσύνας καὶ εἰς διαφόρους ἄλλας καλὰς ἐργασίας, τὸν δὲ οἶκον ἀφιέρωσεν εἰς ὑμνῳδίαν Θεοῦ, ποιήσασα αὐτὸν Ναὸν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Συνάξαντες δὲ οὗτοι ὀλίγα χρήματα πρὸς αὐτάρκειαν τῆς ζωῆς των, ἀπῆλθον μετὰ τοῦ ἀνδρός της εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν εἰς τὴν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ κατῴκησαν εἰς ἕνα οἶκον μὲ ἐνοίκιον.
Μετ’ ὀλίγον ἡ Σοφιανὴ ἠσθένησε βαρέως, παραμείνασα ἐπὶ εἴκοσιν ἡμερονύκτια εἰς τὴν κλίνην της, χωρὶς νὰ δύναται νὰ ἐγείρῃ οὔτε τὴν κεφαλήν της, ἠτόνησαν δὲ τὰ μέλη της ὅλα καὶ σχεδὸν ἐπλησίασεν εἰς τὸν θάνατον. Εἰς δὲ τὰς τρεῖς τοῦ Αὐγούστου πρὸς τὴν ἑσπέραν, βασιλεύοντος τοῦ ἡλίου, ἐζήτησε νὰ τὴν βοηθήσουν διὰ νὰ ἀνακαθήσῃ ὀλίγον καὶ νὰ παρηγορηθῇ. Εὐθὺς ὅμως ὡς ἀνεκάθισεν εἰς τὴν στρωμνήν της καὶ ἐνῷ συνωμιλοῦσεν, ἁπλώσασα αἰφνιδίως τὰς χεῖρας πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐλιποθύμησε καὶ ἐφάνη ὅτι ἐξέπνευσεν ὡς νεκρά, αἱ δὲ παριστάμεναι γυναῖκες, ἰδοῦσαι τὸ αἰφνίδιον τοῦ θανάτου, ἐθρήνουν ἀπαρηγόρητοι κατὰ τὴν συνήθειαν. Οἱ γείτονες ἀκούοντες τοὺς θρήνους συνέτρεχον καὶ ὁ οἶκος ἐπληρώθη ἀπὸ τοῦ προσελθόντος πλήθους, ὁ δὲ ταλαίπωρος ἀνήρ της ἀφ’ ἑνὸς μὲν εἶχε θλῖψιν ἀπαρηγόρητον, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐφρόντιζε διὰ τὰ πρὸς ταφὴν ἁρμόδια, ἀπέστειλε δὲ καὶ ταχυδρόμον διὰ νὰ φέρουν τὴν ἀδελφήν της ἀπὸ τὸ χωρίον ὅπου εὑρίσκετο. Γυμνώσαντες λοιπὸν αὐτὴν διὰ νὰ πλύνουν τὸ σῶμά της, εἶδον ἓν μέρος τοῦ σώματος κάτωθεν τοῦ ἀριστεροῦ αὐτῆς μαστοῦ νὰ ἀναπνέῃ καὶ τὸ αἷμα ἦτο ὀλίγον θερμόν, ἡ δὲ θερμότης ἀνήρχετο εἰς τὸν λάρυγγα. Ἀφῆκαν ὅθεν αὐτὴν ἀσαβάνωτον, ἕως οὖ ἔλθῃ ἡ ἀδελφή της.