Λέγει μοι δὲ ὁ ὁδηγός μου· «Βλέπεις, ὦ γύναι, αὐτὰς τὰς πύλας; αὗταί εἰσιν αἱ πύλαι τῆς δικαιοσύνης, περὶ ὧν ἀκούεις ἀπὸ τὴν γραφήν· καὶ ἡ μὲν χρυσῆ εἶναι τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἡ δὲ σιδηρᾶ εἶναι τῆς κολάσεως τῶν ἁμαρτωλῶν». Ἀφήσαντες τὰς πύλας ἐκείνας ἀνήλθομεν ὑψηλότερον, εἰς τόπον πλέον φωτεινόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἵσταντο πλήθη ἄπειρα λευκοφόρων ἀνδρῶν, τῶν ὁποίων ἡ στάσις δὲν ἦτο ὅλων ὁμοία, ἀλλὰ ἄλλων ἦτο ὑψηλοτέρα, ἐξ ὧν μόνον ψαλμῳδίαι ἠκούοντο καὶ ᾄσματα μυριοπληθῆ καὶ ἄλλων ἦτο κατωτέρα. Ἄλλοι πάλιν ἵσταντο ἐκεῖ ὅπου ἤμην καὶ ἐγὼ βλέπουσα. Τότε ὁ ὁδηγός μου μὲ ἔστησεν ἐν μέσῳ τῶν Ἀγγέλων καὶ λέγει μοι· «Σοφιανή, ἐδῶ κῦψον καὶ προσκύνησον». Παρευθὺς δὲ ἐγὼ ἔκλινα τὰ γόνατά μου καὶ προσεκύνησα μὲ φόβον πολύν, ποῖον ὅμως προσεκύνησα δὲν εἶδον· καὶ πάλιν μὲ ἤγειρεν ὁ ὁδηγός μου Ἄγγελος λέγων μοι· «Στῆθι ἐδῶ καὶ πρόσεχε καλῶς διὰ νὰ πληροφορηθῇς τὰ τεράστια τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου». Εὐθὺς δὲ μὲ τὸν λόγον εἶδον θρόνον πύρινον, λαμπρόν, βασιλικόν, κάτωθεν δὲ τοῦ θρόνου ἦτο χεὶρ ἀνθρώπου κρατοῦσα ζυγαριάν, ἥτις δὲν ἔκλινεν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ».
«Πέριξ τοῦ φοβεροῦ θρόνου ἐκείνου ἵσταντο Ἄγγελοι ἀναρίθμητοι, ἐξ ὧν ἄλλοι ἀνήρχοντο καὶ ἄλλοι κατήρχοντο ἀπὸ τὸν δρόμον ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθον καὶ ἐγώ, ἔφερον δὲ οὗτοι ψυχὰς ἀνθρώπων πολλῶν ἀνδρῶν, γυναικῶν καὶ παιδίων, καὶ ὡς τὰς ἔφερον ἔλεγον πρὸς αὐτούς· «Προσκυνήσατε». Εὐθὺς δὲ ἔπιπτον οὗτοι καὶ προσεκύνουν καθὼς ἐποίησα καὶ ἐγώ. Ἔμπροσθεν δὲ τοῦ φοβεροῦ θρόνου τοῦ δικαστοῦ καὶ ὑπεράνω αὐτοῦ ἐκάθητο ὑψηλὰ ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἐν μέσῳ τῶν φωτεινῶν νεφελῶν, ἔχων ἔνδυμα γαλαζοπόρφυρον· ἀπὸ δὲ τὴν φοβερὰν ὑψηλὴν λάμψιν, δὲν ἠδυνήθην νὰ ἴδω τὸ φοβερόν του πρόσωπον. Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι, οἱ ὑπεράνω ἱστάμενοι, ἔψαλλον ἀσιγήτοις στόμασι τὸ «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου», ἕτεροι δὲ χοροὶ ἔψαλλον· «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος ὁ ὢν καὶ προὼν καὶ φανεὶς ὡς ἄνθρωπος Θεός, ἐλέησον τὸ πλάσμα σου». Ἐκεῖνοι δὲ οἵτινες ἦσαν μεθ’ ἡμῶν, οἱ μὲν ἔλεγον· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»· οἱ δὲ ἕτεροι ἔψαλλον· «Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα»· καὶ ἄλλοι πάλιν ἔλεγον· «Ἀμήν, Ἀμήν, Ἀμήν»· καὶ οὐδέποτε ἔπαυεν ἡ δοξολογία των.