Κἀγὼ δέ σοι λέγω, ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν Ἐκκλησίαν καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. Καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν· καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς· καὶ ὅ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς».
Ἀλλοῦ πάλιν λέγει, ὅτι ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ, ἂς ἀρνηθῇ τὸν ἑαυτόν του, ἤτοι τὰς ἁμαρτίας του, καὶ ἂς λάβῃ τὸν σταυρόν του, ἤτοι ἂς ἐνθυμῆται καθ’ἡμέραν τὸν θάνατόν του· καὶ τότε ἂς μὲ ἀκολουθήσῃ. Ἀκολούθως λέγει ὁ Εὐαγελιστής, ὅτι εἶπεν ὁ Χριστός· «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἐστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσονται θανάτου, ἕως ἂν ἴδωσι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ Βασιλείᾳ αὐτοῦ». Ἤτοι τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ τὸν Χριστόν, ὅπου μέλει νὰ δείξῃ τὴν δόξαν του· αὐτὸ λέγεται Βασιλεία. Αὐτά, ὅπου εἴπομεν, δὲν εἶναι ὑπόθεσις τῆς ἑορτῆς, ἀλλὰ διὰ τοῦτο μόνον τὰ εἴπομεν, διὰ νὰ ἐννοήσητε ποῖοι ἦσαν αὐτοί, ὅπου δὲν ἐγεύθησαν τὸν θάνατον ἕως οὗ εἶδον τὸν Χριστὸν μεταμορφωθέντα· ἦτο δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ ἀδελφός του Ἰάκωβος, οἵτινες κατηξιώθησαν καὶ εἶδον τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου εἰς τὸ Θαβώριον ὄρος· πῶς δὲ τὴν εἶδον; ἀκούσατε πάλιν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου.
«Καὶ μεθ’ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ’ ἰδίαν, καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν». Ἤτοι, ἀφ’ οὗ εἶπεν ὁ Χριστὸς τοὺς λόγους αὐτοὺς ὅπου προείπομεν, παρῆλθον ἓξ ἡμέραι, καὶ λαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰακώβου, καὶ τοὺς ἀνεβίβασεν εἰς ἓν ὄρος ὑψηλὸν χωριστὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθέν των. Καὶ ὁ Μάρκος δὲ ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ αὐτὸς ἓξ ἡμέρας λέγει· ὁ δὲ Λουκᾶς λέγει καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέγει καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὅπου ἠρώτησε τοὺς Μαθητάς του ὁ Χριστός· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι», λέγει καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὅπου μετεμορφώθη· οἱ δὲ ἄλλοι Εὐαγγελισταὶ μόνον τὰς ἐν μέσῳ ἡμέρας λέγουσιν· ἐκείνην δὲ ὅπου τοὺς ἠρώτησε δὲν τὴν λέγουσι· διὰ τοῦτο δὲ ἓξ ἡμέρας λέγει ὁ Ματθαῖος καὶ ὁ Μάρκος, ὁ δὲ Λουκᾶς λέγει ὀκτώ. Διατί δὲ λέγει τὸν Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου; Διὰ νὰ μὴ ἀκούῃς Ἰάκωβον καὶ νομίζεις ὅτι δι’ ἄλλον Ἰάκωβον λέγει· ὅτι εἶναι καὶ ἄλλος Ἰάκωβος, ὅστις ὠνομάζετο τοῦ Ἀλφαίου· οἱ δύο δὲ αὐτοὶ ἦσαν υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Σαλώμης, ἡ ὁποία Σαλώμη αὐτὴ ἦτο θυγάτηρ τῆς Μαρίας τῆς γυναικὸς τοῦ Ματθάν.