Εἶχε δὲ ὁ Ἅγιος μεθ’ ἑαυτοῦ τεσσαράκοντα ἕως πεντήκοντα Ἱερεῖς, οἵτινες ἠκολούθουν αὐτὸν καὶ ὅταν ἔφθανεν εἴς τινα τόπον παρήγγελλε κατὰ πρῶτον εἰς τοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ νηστεύουν καὶ νὰ τελοῦν ἀγρυπνίαν μὲ μεγάλην λαμπρότητα καὶ φωτοχυσίαν. Διότι εἶχεν ἐπίτηδες κατεσκευασμένα ξύλινα μανουάλια, χωροῦντα ἕκαστον ἑκατὸν κηρία καὶ κατόπιν διένειμε δωρεὰν εἰς ἅπαντας κηρία. Μεθ’ ὅ παρήγγελλεν εἰς τοὺς Ἱερεῖς καὶ ἀνεγίγνωσκον τὸ Ἅγιον Εὐχέλαιον καὶ ἐχρίοντο πάντες οἱ Χριστιανοί, εἰς τὸ τέλος δὲ ἔκαμνε διδασκαλίαν. Ἐπειδὴ δὲ ἠκολούθουν τὸν Ἅγιον λαὸς πολύς, ἕως καὶ δύο καὶ τρεῖς χιλιάδες ψυχῶν, ἐπρόσταζεν ἀφ’ ἑσπέρας καὶ ἡτοίμαζον σάκκους πλήρεις ἄρτου καὶ μεγάλας χύτρας μὲ ἐβρασμένον σῖτον καὶ μετέφερον ταῦτα εἰς τὸν δρόμον, ὁπόθεν ἤθελε διέλθει τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκεῖθεν ἔτρωγον πάντες καὶ συνεχώρουν ζῶντας καὶ τεθνεῶτας. Ἐνήργησε δὲ ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ Ἱερομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ, καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν Ἀλβανίαν, καθὼς καὶ εἰς ἄλλους τόπους, τοιαῦτα θαυμάσια.
Τοῦρκός τις ἀξιωματικός, παρακινούμενος ὑπὸ Ἑβραίων ἢ ὁμοφύλων του, ἢ ὑπὸ τοῦ διαβόλου, τόσον μῖσος ἠσθάνθη κατὰ τοῦ Ἁγίου, ὥστε μίαν ἡμέραν ἵππευσε τὸν ἵππον του καὶ ἔτρεχεν ἵνα προλάβῃ τὸν Ἅγιον καὶ τὸν κακοποιήσῃ. Ἀλλὰ ὁ ἵππος καλπάζων ἔρριψε τοῦτον χαμαί, ἐξ οὗ καὶ συνετρίβη ὁ δεξιός του πούς. Ἐπιστρέψας δὲ κακὴν κακῶς εἰς τὴν οἰκίαν του, εὗρε τὸν υἱόν του νεκρόν. Μετανοήσας ὅθεν πικρῶς ἔγραψεν ἐπιστολὴν εἰς τὸν Ἅγιον εἰς τὴν ὁποίαν ὡμολόγει τὸ σφάλμα του καὶ ἐζήτει παρ’ αὐτοῦ συγχώρησιν.
Οἱ πρῶτοι ἀγάδες τῶν Φιλιατῶν, ἐκ τῆς μεγάλης φήμης τοῦ Ἁγίου ὑποκινούμενοι, μετέβησαν ἵνα ἴδουν αὐτὸν καὶ ἀκούσουν τὴν διδασκαλίαν του. Ἐπειδὴ δὲ ἦτο καιρὸς τοῦ θέρους, ἐκοιμήθησαν ἔξω εἰς τὸν κάμπον. Καὶ περὶ τὸ μεσονύκτιον εἶδον φῶς λαμπρότατον, οὐράνιον, ὡς νέφος, τὸ ὁποῖον ἐσκέπασε τὸν τόπον ἐκεῖνον ὅπου ἐκάθητο ὁ Ἅγιος, σημεῖον τὸ ὁποῖον διηγήθησαν εἰς τοὺς Χριστιανούς. Ὅθεν τὸ πρωῒ ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Ἅγιον νὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν εὐχήν του ἀπὸ τὴν καρδίαν του καὶ ὄχι μόνον ἀπὸ τὰ χείλη του.
Ἄλλος Τοῦρκος ἀξιωματικὸς ἐκ Καβαΐας [4] ὑπέφερεν ἀπὸ δεινὴν ἀσθένειαν, ἐκ τῆς ὁποίας δὲν ἠδύνατο νὰ οὐρήσῃ. Οὗτος μαθὼν τὰ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου τελούμενα θαυμάσια ἔστειλε πρὸς αὐτὸν τὸν ὑπηρέτην του, παοακαλῶν ὅπως ὁ Ἅγιος τὸν ἐπισκεφθῇ, ἵνα, τῇ τούτου μεσιτείᾳ ὁ Θεὸς τὸν ἰατρεύσῃ.