Συναθροίσας δὲ καὶ οὗτος πλῆθος μαθητῶν διὰ τῆς φροντίδος καὶ τῆς ἐπιμελείας του, συνέστησε, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, χώραν οὐράνιον καὶ κατοικητήριον Μοναχῶν καὶ ἐδίδαξεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἀκριβῆ καὶ ἀγγελικὴν πολιτείαν ἐκείνην, ἥτις ἁρμόζει εἰς τὰ ἡσυχαστήρια, διδάσκων καὶ παρακινῶν αὐτοὺς πρὸς τὸ ὕψος τῆς ἀρετῆς. Ὅπως λοιπὸν ὁ παλαιὸς Ὅσιος Γεράσιμος, τοιουτοτρόπως καὶ ὁ νέος οὗτος Γεράσιμος ἠξιώθη νὰ ἴδῃ, ἐν τῇ ἡσυχίᾳ εὑρισκόμενος, θείας ὁράσεις, ζήσας δὲ πολιτείαν ἀξιοθαύμαστον καὶ ἀγωνισάμενος πνευματικῶς, ὅσον ἦτο δυνατόν, ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ.
Δεύτερος μαθητὴς τοῦ Ὁσίου ἦτο ὁ Ἰωσήφ, ὁ συμπατριώτης καὶ σύντροφος τοῦ Γερασίμου. Ὅστις τόσους ἀγῶνας ὑπέφερε μεγαλοψύχως διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἰσχυρῶς ἐναντιούμενος εἰς τοὺς Λατίνους καὶ τόσον πολλοὺς ἐξέβαλεν ἀπὸ τὴν κακοδοξίαν τῶν Λατίνων, μεταστρέψας τούτους εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, μὲ τὴν χάριν τοῦ Χριστοῦ, ὥστε κανεὶς ἀπὸ τοὺς ὀνομαστοὺς καὶ προκόπτοντας εἰς τὴν ἔξω σοφίαν δὲν ἠδυνήθη νὰ συμβάλῃ τόσον εἰς τὴν μεταστροφὴν πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὡς οὗτος ὁ Ἰωσήφ· διότι, ἄν καὶ ἦτο ἀνίδεος κατὰ τὴν ἔξω σοφίαν, ὅμως κατεῖχε τὴν ἐσωτερικὴν καὶ ἀληθινὴν σοφίαν, τὴν Χάριν, λέγω, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ τὴν ὁποίαν καὶ οἱ ἁλιεῖς ἐκεῖνοι, οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἐδοξάσθησαν καὶ κατήσχυναν τοὺς ἔξω σοφούς. Τοιουτοτρόπως καὶ ὁ θαυμάσιος Ἰωσὴφ ἐδοξάσθη παρὰ Θεοῦ καὶ κατῄσχυνε τοὺς Λατίνους.
Τὰς δὲ λοιπὰς ἀρετὰς ἐκείνου καὶ τὰ τῆς περιφήμου καὶ σεμνοτάτης πολιτείας του, ποῖος δύναται νὰ διηγηθῇ καθὼς πρέπει; Διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ σιωπῶ. Σὺ δέ, ὦ ἀκροατά, στοχάσου, παρακαλῶ, ἄλλον μαθητὴν τοῦ Ἁγίου, τὸν θαυμάσιον Ἀββᾶν Νικόλαον, ὅστις κατήγετο ἀπὸ τὰς Ἀθήνας, γέρων πολύ, ἕως ὀγδοήκοντα χρόνων, ἄξιος εὐλαβείας διὰ τὸ αἰδέσιμον γῆρας του, τὴν φρόνησίν του καὶ τὴν σεμνότητα τοῦ ἤθους του. Οὗτος καὶ διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν πολλὰ μεγαλοψύχως ὑπέφερεν ἀπὸ τὸν Βασιλέα Μιχαὴλ Η’ τὸν Παλαιολόγον, τὸν Λατινόφρονα, πολλὰς ἐξορίας καὶ ἁρπαγὰς τῶν ὑπαρχόντων του καὶ πολλὰς σκοτεινὰς φυλακάς. Διότι εἰς καιρὸν ὅτε ὁ θεῖος Νικόλαος ἐκήρυττεν εἰς τὴν πατρίδα του τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐδίδασκε τὸν λαὸν νὰ φυλάττει τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ μὴ δέχεται τὰ σαθρὰ δόγματα τῶν Λατίνων, ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς ὑπηρέτας ἰδικούς του, λατινόφρονας, πολὺ σκληροὺς καὶ ἀπανθρώπους, διὰ νὰ τὸν τιμωρήσουν.