Ἀλλ’ ὡς οἰκτίρμων, τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας μου διάνοιξον πρὸς τὸ ἐγκαθιδρύσαι τὸν φόβον σου ἐν αὐτῇ, συνιέναι τὰς ἐντολάς σου καὶ ποιεῖσαι τὸ θέλημά σου». Τοιουτοτρόπως δὲ παρακαλῶν συχνάκις τὸν Θεὸν ἐκ βάθους ψυχῆς ὁ Ἀαρών, εἰσηκούσθη παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐφωτίσθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς ψυχῆς του, εἰς τρόπον ὥστε, ὄχι μόνον δὲν ἐχρειάζετο πλέον χειραγωγὸν διὰ νὰ τὸν ὁδηγῇ εἰς τὸν δρόμον, ἀλλὰ καὶ καθήμενος ἐντὸς τοῦ κελλίου του, προέβλεπε καὶ ἔλεγεν· «Ἐξέλθετε, διότι ἔρχεται πρὸς ἡμᾶς ὁ τάδε Γέρων ἢ ὁ τάδε ἁδελφός»· παραδόξως δὲ ἐπηλήθευεν ἡ πρόρρησις καθὼς ἀκριβῶς ἔλεγεν. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐπλησίαζεν ἡ ἑορτὴ μεγάλου τινὸς Ἁγίου ἢ Δεσποτικὴ τοιαύτη, ἀπὸ ἡμερῶν πολλῶν τὸ ἔλεγεν ἀδιστάκτως χωρὶς νὰ τοῦ εἴπῃ τι κανείς. Ἐρωτώμενος δὲ πῶς ἐγνώριζε ταῦτα, ἀπεκρίνετο, ὅτι προτήτερα ἀπὸ τὴν ἑορτὴν ἐκείνην, ἤρχετο ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς τὴν ψυχήν του μέγα φῶς καὶ δόξα καὶ ἐκεῖθεν ἀοράτως τὰ ἐμάνθανεν.

Ἀλλὰ καὶ τοῦτο εἶναι ἄξιον νὰ θαυμάζῃ τις! Μίαν φοράν, ἐν ᾧ ὁ Ἀαρὼν οὗτος μετέβαινε μετὰ τοῦ προειρημενου Ἰακώβου εἰς Μοναχόν τινα, ὅστις διέμενε περὶ τὰ δύο μίλια μακρὰν ἀπὸ τὸ κελλίον ἐκείνου, φωτισθεὶς ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ Ἀαρών, εἶπε πρὸς τὸν Ἰάκωβον· «Ὁ Μοναχός, πρὸς τὸν ὁποῖον μεταβαίνομεν, ἔχει εἰς τὰς χεῖρας του τὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ ἀναγινώσκει τὴν τάδε περικοπήν». Πράγματι, ὅταν κατόπιν ἔφθασαν εἰς τὸ κελλίον τοῦ Μοναχοῦ καὶ ἐξήτασαν μὲ ἀκρίβειαν, εὗρον, ὅτι ἦτο ἀληθὲς ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προεῖπεν ὁ Ἀαρών. Καὶ ταῦτα μὲν ἀπὸ τῶν πολλῶν ὀλίγα. Πρέπον ὅμως εἶναι νὰ εἴπωμεν ὀλίγα καὶ διὰ τοὺς ἄλλους μαθητὰς τοῦ Ὁσίου, τὸν Μωϋσῆν, τὸν Λογγῖνον, τὸν Κορνήλιον, τὸν Ἡσαΐαν καὶ τὸν Κλήμεντα. Καὶ οὗτοι ἤρχισαν καὶ ἐβάδισαν τὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν μὲ πολλὴν προθυμίαν ἀγωνισθέντες μὲ πολλοὺς ἱδρῶτας καὶ κόπους πρὸς τὸν σκοπὸν ὅπως ἀποκτήσουν ὅλας τὰς ἀρετάς. Ἠσχολοῦντο δὲ καὶ οὗτοι ἀκαταπαύστως εἰς τὴν σωτήριον ἐργασίαν τῆς νοερᾶς ττροσευχῆς, ἕνεκα δὲ ταύτης ἀπέκτησαν καὶ πολλοὺς μαθητὰς καὶ εἰρηνικῶς ἐτελεύτησαν, παραδώσαντες τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ.

Ἐπειδὴ δὲ ἐνεθυμήθην τὸν θαυμαστὸν Κλήμεντα, δίκαιον εἶναι νὰ διηγηθῶ καὶ ὀλίγα τινὰ ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα ἐχάρισεν ὁ Θεὸς εἰς αὐτόν. Οὗτος λοιπὸν ὁ Κλήμης ἦτο γέννημα καὶ θρέμμα τῆς Βουλγαρίας καὶ ἐποίμαινε πρόβατα.