Εἰς ἀναξίους θὰ προσφέρω θυσίαν; Ἐρώτησον τὸν Παντοκράτορα, ἐὰν ἀναγνωρίζῃ τοιαύτην θυσίαν. Ἀνάγλυφοι μορφαὶ ἐκ χειρῶν λαξευθεῖσαι, εἶναι ὁ παρὰ σοῦ νομιζόμενος θεός. Νὰ ψάλλω λοιπὸν ὕμνον, ὡς προσφορὰν εἰς τοῦτον, ἵνα οὗτος, διὰ τῶν ἐκ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου ἐστολισμένων καὶ ἐσκαλισμένων ὤτων του ἀκούσῃ τὴν δέησίν μου καὶ ἀποδεχόμενος ταύτην, καταστήσῃ ἐμὲ κύριον τῶν ὅσων ἐκεῖνος δὲν ἔχει;».
Ἐν ᾧ δὲ ὁ Μάρτυς συνέχιζε λέγων ταῦτα, φοβηθέντες οἱ περὶ τὸν ἡγεμόνα, μήπως διὰ τῶν λόγων του ἐνδυναμώσῃ καὶ ὅσους ἄλλους ἀκόμη εἶχον συλλάβει καὶ ἐπρόκειτο νὰ ὑποβάλουν πρὸς ἀνάκρισιν διὰ τὴν πρὸς τὸν Χριστὸν πίστιν των, διέταξαν νὰ ἐγκλεισθῇ ὁ Μάρτυς τάχιστα εἰς τὴν φυλακὴν μετὰ τοῦ Ἁγίου Θεοδούλου. Πολὺς τότε ὄχλος ἤρχισε νὰ συναθροίζεται. Καὶ ἄλλοι μὲν ἐκ τούτων, λυπούμενοι τὴν νεότητα τοῦ Θεοδούλου, προσεπάθουν νὰ μετατρέψουν τοῦτον ἐκ τῶν ἀμετακινήτων, ἄλλοι δέ, βλέποντες ἀνθοῦσαν τὴν λευκότητα ἐπὶ τῶν κροτάφων τοῦ Ἀγαθόποδος, ἐφώναζον ὡς ἐξ ἑνὸς συνθήματος· «Μήπως καὶ σὺ εἶσαι νέος καὶ δὲν γνωρίζεις τὸ συμφέρον;». Οὗτοι δὲ οἱ μακάριοι, πρὸς μόνην τὴν καλλίστην εὐσέβειαν ἀποβλέποντες, ἐσιώπων καὶ ἐγκλεισθέντες εἰς τὴν φυλακήν, ἐν ἡσυχίᾳ προσηύχοντο. Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον, διὰ καλῶν ὀνείρων ἐνδυναμωθέντες πρὸς τοὺς ἀγῶνας των ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἠγέρθησαν πλήρεις χαρᾶς καὶ ἐπεκαλοῦντο τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Κατόπιν, νίψαντες τὰς χεῖρας δι’ ὕδατος καθαροῦ καὶ κλίναντες τὰ γόνατα ἐπὶ τῆς γῆς, συγχρόνως δὲ καὶ τὴν κεφαλήν, ὡς ἐκ μιᾶς γλώσσης ἀνέπεμπον πρὸς τὸν Θεὸν ὁμόψυχον εὐχήν, τὰ ἑξῆς λέγοντες.
«Ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὰ πάντα, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα, ὁ τὴν φύσιν διακρίνας καὶ ἀφανίσας τὸ χάος, ὁ διατάξας τὸν θόλον τοῦ οὐρανοῦ νὰ ἁπλοῦται ὑπεράνω ὅλων, ὁ ἀναγκάσας τὸν ἥλιον νὰ φωτίζῃ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν τὰ πάντα, τὴν δὲ σελήνην προστάξας διὰ τοῦ φωτός της νὰ ἀφανίζῃ τὸ σκότος, ἵνα μετὰ τῶν ἄλλων ἀστέρων εἰς πάντας τοὺς φοβουμένους δίδῃ θάρρος, Σὺ ὁ τὴν γῆν παραδώσας εἰς τὰ γένη τῶν ζῴων, εἰς δὲ τὴν θάλασσαν δωρήσας γόνον ἰχθύων εἰς τὰ βάθη της. Σὺ ὅστις εἰς τὸν ἀέρα ἐδώρησας νὰ ἔχῃ ἐν αὐτῷ πτηνά, ἵνα ἡ μὲν θάλασσα διὰ τῶν ἰδικῶν της δώρων θεραπεύῃ τὸν ὑπὸ Σοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον, ὁ δὲ ἀὴρ διὰ τῶν ἐν αὐτῷ ᾠδικῶν πτηνῶν εὐχαριστήριον προσευχὴν πρὸς Σὲ ἀναπέμπῃ, ὡς καὶ ἡ γῆ διὰ τῶν ποικίλων καρπῶν τοὺς ὁποίους προσφέρει εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, πρὸς Σὲ μόνον τὸν τῶν ὅλων Δεσπότην, δι’ ὅλα ταῦτα, πάντα τὰ πλάσματά Σου τὴν δυνατὴν εὐχαριστίαν προσφέρουσι».