ΑΝΘΟΥΣΑΝ καὶ θάλλουσαν πάντοτε τὴν πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέβειαν βλέπων ὁ διάβολος, ἐτράπη ἐπὶ τὸ πονηρότερον, διότι μὴ δυνάμενος νὰ πράξῃ τίποτε ἐναντίον τῶν περὶ τὴν εὐσέβειαν ἐνδόξων στρατιωτῶν, ἐλέγχει μόνον τοὺς ἀσθενεστέρως προσερχομένους πρὸς τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καθ’ ὅν τρόπον δηλαδή, ὅταν συμβῇ νὰ ἐκραγῇ πόλεμος εἰς χώραν τινά, μετὰ μακρὰν περίοδον εἰρήνης, ὁ μὲν γενναῖος προσφέρει τὸ σῶμα εἰς τὰ τραύματα καὶ πολλάκις εἰς τὸν θάνατον, ἵνα κοσμήσῃ τὴν κεφαλήν του διὰ τοῦ στεφάνου τῆς δόξης, ὁ δὲ κατεχόμενος ὑπὸ τῆς ἀσθενείας τῆς δειλίας πράττει ἀντιθέτως, προτιμῶν μᾶλλον τὴν ἀσφάλειαν τοῦ σώματος παρὰ τὴν δόξαν.
Κατὰ τοῦτον λοιπὸν τὸν τρόπον, ὅταν οἱ δορυφόροι τοῦ δράκοντος ἐκείνου, καταδιώκοντες ὡς ἐχθροὺς τοὺς ἐν Χριστῷ γνωριζομένους, τυραννικῶς ἐπικρατήσωσιν, ἐκεῖνοι μὲν οἵτινες δὲν ἔχουσι τὴν πρὸς τὸν Θεὸν πίστιν, ἐξ ἀνάγκης ἀλλάσσουν γνώμην, οἱ δὲ ὁπλίσαντες τὴν διάνοιαν αὐτῶν διὰ τῶν ρημάτων τοῦ Χριστοῦ, ἄρρηκτον ἔχουσι τὴν θεοσέβειαν μὴ ἔχοντες ἀνάγκην νὰ ἐλεγχθοῦν ὑπὸ οὐδενὸς πονηροῦ. Οἱ δὲ εἰς ἔπαινον προκείμενοι Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ Θεόδουλος καὶ Ἀγαθόπους ἀκόμη περισσότερον ἀπέδειξαν τὸν λογισμόν των πάντοτε ἰσχυρὸν καὶ ἱκανὸν νὰ ἐπικρατήσῃ τοῦ πάθους. Διότι συστρατιῶται ὄντες οὗτοι, διὰ τῆς πρὸς τὸν Θεὸν παρρησίας των, τὴν ὁρμητικὴν τῆς ἀσεβείας θύελλαν καὶ τὸν κατὰ τῆς εὐσεβείας πόλεμον τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐξηπλωμένον ἐφ’ ὅλης τῆς οἰκουμένης, ἐπὶ καίσαρος Μαξιμιανοῦ (286-305), δι’ ἀκαταδαμάστου φρονήματος ἀπέκρουσαν.
Διότι κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκτίνην ἅπασαν τὴν οἰκουμένην περιέτρεχον ἔφιπποι ἀπεσταλμένοι τῶν ἀσεβῶν βασιλέων καταναγκάζοντες τοὺς ὑπηκόους αὐτῶν νὰ ἀρνοῦνται τὸν τῶν πάντων Δημιουργὸν καὶ Θεόν. Οἱ εὐσεβεῖς ὅμως καὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ ἀντέδρων κατὰ τοῦ τυράννου δι’ ὅλων αὐτῶν τῶν δυνάμεων. Ὅθεν ἀπεστέλλοντο εἰς διαφόρους ἐξορίας, μάλιστα δὲ ἡ ἄθεος προσταγὴ ἀπειλοῦσε καὶ θάνατον εἰς ἐκεῖνον ὅστις ἠρνεῖτο νὰ θυσιάσῃ. Οἱ μὲν λοιπὸν νομίζοντες τὸν ἐνταῦθα βίον οὐχὶ μικρὸν κέρδος, εὐθὺς ἀμέσως γευόμενοι τῶν εἰδωλοθύτων καὶ τερπόμενοι δι’ ὀλίγης ἡδονῆς, προητοίμαζον δι’ ἑαυτοὺς θάνατον αἰώνιον καὶ κόλασιν. Οἱ δὲ ὀλίγον ὑγιεῖς κατὰ τὸν λογισμόν, ὑπὸ βασάνων καὶ αὐτοὶ δοκιμαζόμενοι, ἠρνοῦντο τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Ἔχαιρε λοιπὸν ὁ τοιαύτην σκηνοθεσίαν παρασκευάσας διάβολος, διότι ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τῶν ἀσθενῶν ἐγένετο ἐπικρατέστερος.