Οὗτος ὁ Ἅγιος πολλάκις τοὺς φοβερωτέρους ἐκ τῶν δαιμόνων τοὺς ἀποπειρωμένους νὰ διαφθείρουν τὴν φύσιν τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὴν λογικὴν καὶ τὴν λαλιάν, πρῶτον ἐξορκίζων δι’ ἁγνῆς προσευχῆς καὶ σφραγίζων διὰ τῆς σφραγῖδος τοῦ Παντοκράτορος, διέτασσε κατόπιν νὰ φεύγουν ἐκ τοῦ πλάσματος. Ἀμέσως δὲ οἱ δαίμονες ἐκεῖνοι ὑπήκουον πρὸς τὰ προσταττόμενα.

Οὗτοι λοιπὸν οἱ Ἅγιοι ὡδηγήθησαν πρὸ τοῦ Φαυστίνου τοῦ τότε ἡγεμόνος τῆς Θεσσαλονίκης, ὅστις ἐφ’ ὑψηλοῦ θρόνου καθήμενος, ὡς ἤκουσε παρὰ τῶν Ἁγίων λεγόντων «Χριστιανοὶ εἴμεθα» καὶ κρατούμενοι ἀπὸ τὰς χεῖρας ἐφαίνοντο ὡς ὁμιλοῦντες δι’ ἑνὸς στόματος ἐν μιᾷ γνώμη, εἰς δύο μὲν μορφὰς ἐμφανιζόμενοι, συνηνωμένοι ὅμως εἰς ἕν, ἐφοβήθη τὸ ἀπτόητον τῆς παρρησίας των μήπως καὶ οἱ δύο ὁμοῦ διὰ γενναίου φρονήματος καὶ τοῦ θανάτου ἐπικρατήσωσι. Θελήσας λοιπὸν διὰ τῆς πειθοῦς πρῶτον νὰ μεταπείσῃ τὸν Ἅγιον Θεόδουλον, διέταξε νὰ ἀποχωρήσουν πάντες. Τότε ὁ ἡγεμών, ὑποκρινόμενος τὸν φίλον, ἀπηύθυνε γλυκεῖς δῆθεν λόγους εἰς τὸν νέον, λέγων· «Πείσθητι εἰς ἐμέ, νεανία, ἵνα μὴ ἐξαπατῶν τὸν ἑαυτόν σου διὰ τῆς νέας ταύτης ἀπάτης, ἀπομακρυνθῇς τοῦ βίου». Ὁ δὲ Ἅγιος Θεόδουλος μειδιάσας ἡρέμως εἶπεν· «Ἐγὼ μὲν ἀπὸ πολλοῦ χρόνου τὴν ἀπάτην ἀπέφυγον. Σὺ δὲ φοβοῦμαι μήπως, ἐπειδὴ εἶσαι συνηθισμένος εἰς ταύτην, ρίψῃς τὸν ἑαυτόν σου εἰς αἰώνιον θάνατον». Ὁ δὲ ἡγεμών, προσπαθῶν νὰ φανῇ, ὅτι οὐδόλως ἀντελήφθη τὸ λεχθὲν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου, προσεπάθει πότε ὑποσχόμενος δῶρα καὶ πότε ὑποσχόμενος ἀξιώματα, νὰ πείσῃ τὸν Ἅγιον νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ εἰς εἰδωλολατρικὴν τελετήν.

Ἕτερός δέ τις ἀνήρ, ἐκεῖ παρευρισκόμενος, ἱερεὺς τῶν εἰδώλων, εἶπε πρὸς τὸν Μάρτυρα· «Ἐὰν δὲν πεισθῇς νὰ θυσιάσῃς ἑκουσίως εἰς τοὺς θεούς, ἀσφαλῶς θὰ πεισθῇς νὰ ὑπακούσῃς διὰ βασάνων εἰς τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως». Ὁ δὲ Ἅγιος Θεόδουλος ἀποκριθεὶς εἶπεν· «Οὐδαμῶς θέλει δυνηθῆ ἄνθρωπος, ὅ,τι δήποτε καὶ ἂν μεταχειρισθῇ καθ’ ἡμῶν, νὰ κατορθώσῃ, ὅπως μὴ φανῶμεν καθ’ ὅλα ἰσχυρότεροι τῆς ἀπειλῆς». Πάλιν τότε ὁ ἡγεμὼν εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἀλλὰ τοῦτο σκέφθητι, πόσην διαφορὰν ἔχει τὸ νὰ ζῇ κανεὶς μετὰ λαμπρότητος, ἀπὸ τοῦ νὰ ἀποθάνῃ μετὰ βασάνων». Ὁ Μάρτυς ὅμως ἀπήντησε· «Τοῦτο καὶ ἐγὼ ἐννοῶν θέλω νὰ παραβλέψω ὀλίγας ἐπονειδίστους ἡμέρας σπεύδων νὰ συμμετάσχω τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Ὥστε δοκίμαζε καὶ διὰ πυρὸς τὸ σῶμα καὶ τότε θέλεις μάθει, ὅτι ἐκεῖνο θέλει ὑποχωρήσει, ὡς φθαρτὸν ὑπὸ φθαρτῶν φθειρόμενον. Ἡ δὲ ψυχή, διὰ τῶν λογισμῶν καθισταμένη ἄτρωτος, περισσότερον θέλει εὐφρανθῆ, διότι ταχύτερον θέλει ἀπαλλαγῆ τῶν ὑλικῶν πραγμάτων».