Ποῖος θὰ εἶναι τόσον ἀνήμερος, ὥστε παραγνωρίζων τὴν τοιαύτην εὐεργεσίαν, δὲν ἀσπάζεται τὴν θεοσέβειαν, ἔναντι τῆς παραδόξου ταύτης εὐχαριστήσεως; Ποῖος ἄλλος εἶναι τόσον πρόθυμος εἰς εὐεργεσίαν, ὅσον ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις πρὸ τοῦ χαρίσματος τοῦ Μαρτυρίου διαμηνύσας δι’ ὀπτασίας τὴν χάριν καὶ τὸν πρὸ τῆς ἀγωνίας στέφανον δείξας ἡμῖν, κατέστησεν ἡμᾶς ρωμαλεωτέρους, πρὸς τὸ στάδιον τῆς θεοσεβείας;».
Ταῦτα ἐν ᾧ προσηύχοντο οἱ Ἅγιοι, παρουσιάσθησαν οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος σκοπὸν ἔχοντες νὰ παραλάβουν τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας Θεόδουλον καὶ Ἀγαθόποδα. Ὅθεν ἐγερθέντες οἱ Ἅγιοι καὶ σφραγίσαντες ἑαυτοὺς διὰ τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ, ἠκολούθησαν δεδεμένοι τοὺς δορυφόρους. Τὸ δὲ πλῆθος τῶν πιστῶν ἐθρήνει γοερῶς, ἀντιλαμβανόμενοι τὸν πικρὸν θάνατον, ὅστις ἀνέμενε τοὺς γενναίους Ἀθλητὰς τοῦ Χριστοῦ. Λέγει τότε πρὸς αὐτοὺς ὁ μακάριος Θεόδουλος μὲ φαιδρὸν τὸ πρόσωπον· «Ἂν μὲν κάμνετε τοῦτο διὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἀγάπην σας, πανηγυρίσατε μᾶλλον δι’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἡμεῖς εὐτυχοῦμεν νὰ ἀπολαύσωμεν. Ἂν δὲ ἐξ αἰτίας φθόνου θρηνεῖτε, διότι φθονεῖτε τὴν εὐτυχίαν μας, τότε μᾶλλον διὰ τὰς τῶν ἄλλων κακὰς πράξεις νὰ λυπεῖσθε. Διότι τὸ τῆς εὐσεβείας μέγα στάδιον εὑρίσκεται κοινὸν πρὸ ἡμῶν, ὁμοίως δὲ πάντας καλεῖ τὸ τῆς Πίστεως κήρυγμα, εἰς ὀλίγους ὅμως προσφέρει τὸν στέφανον· εἰς ἐκείνους δηλαδή, τῶν ὁποίων τὸν λογισμὸν δὲν ἐτάραξαν οὔτε ὁ πλοῦτος οὔτε αἱ τέρψεις τοῦ βίου». Ἐν ᾧ δὲ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἔλεγε ταῦτα, ὁ ἡγεμὼν Φαυστῖνος ἀνελθὼν ἐπὶ βήματος ὑψηλοῦ διέταξε καὶ παρουσιάσθησαν πρὸ αὐτοῦ οἱ Ἅγιοι, ἠρώτα δὲ αὐτοὺς ἐπὶ πολύ. Τῶν δὲ Ἁγίων μὴ ἀποκρινομένων οὐδὲν ἄλλο ἐκτὸς μόνον τοῦ «Εἴμεθα Χριστιανοὶ καὶ ὑπὲρ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ προτιμῶμεν νὰ ὑποστῶμεν τὰ πάντα», σκυθρωπάσας ὁ Φαυστῖνος ἐξήγγειλε κατὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ταῦτα· «Προστάσσω, ἂν ὁ Θεόδουλος καὶ ὁ Ἀγαθόπους ἀρνηθῶσιν ἕως τέλους νὰ θυσιάσωσι, νὰ ριφθῶσιν ἐντὸς τῆς θαλάσσης».
Παρέλαβον λοιπὸν οἱ δορυφόροι τοὺς Ἁγίους τούτους Μάρτυρας καὶ δέσαντες εἰς τὰ ὀπίσω τὰς χεῖρας αὐτῶν, προσέδεσαν καὶ λίθους βαρεῖς ἐπὶ τῶν τραχήλων καὶ τῶν νώτων των, ἵνα διὰ τοῦ βάρους τῶν λίθων καταδυθῶσι τὰ σώματα τῶν Ἁγίων εἰς τὸν πυθμένα τῆς θαλάσσης. Πολλοὶ τότε ἐκ τῶν γνωρίμων καὶ φίλων, εἰσελθόντες εἰς πλοιάρια, ἐπλησίασαν εἰς τὸ μέρος ὅπου ἔμελλον νὰ ριφθῶσιν οἱ Ἅγιοι.