Διότι εὐθὺς ὡς παρουσιάσθη εἰς τὸν Λέοντα, ἤκουσε παρ’ αὐτοῦ· «Διὰ ποίαν αἰτίαν, ἐν ᾧ ὅλοι οἱ ἄλλοι ὑπήκουσαν εἰς τὸ βασιλικὸν πρόσταγμα καὶ ἀποκατεστάθησαν προθύμως εἰς τὰς Μονάς των, σὺ μόνος, αὐθαδιάζων, εὑρίσκεσαι ἐδῶ, ταράσσων τοὺς ἁπλοῦς ἀνθρώπους καὶ διδάσκων ἀθέμιτα; Πρόσεξε διότι, ἐὰν δὲν ὑπακούσῃς καὶ σὺ εἰς ἐμὲ καὶ δὲν ἀπέλθῃς ταχέως εἰς τὸ Μοναστήριόν σου κακὴν κακῶς μέλλεις νὰ ἀποθάνῃς, ἀφοῦ πρότερον ὑποβληθῇς εἰς σκληρὰς καὶ ἀπιστεύτους τιμωρίας». Τότε ὁ θεῖος Νικήτας δι’ ἀπτοήτου ψυχικοῦ παραστήματος, ἰσχυρᾷ τῇ φωνῇ, διεκήρυξεν εἰπών· «Γνώριζε καὶ σύ, βασιλεῦ ἀρνησίθεε, ὅτι ἐμμένω σταθερῶς εἰς τοὺς πρώτους μου λογισμοὺς καὶ τὴν Εἰκόνα τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων σέβομαι, εἰς δὲ τὸ θέλημά σου δὲν ὑπακούω. Μετὰ τῶν μετὰ σοῦ εἰς ἐπικοινωνίαν δὲν ἔρχομαι. Καὶ ἂν διὰ τὴν πρὸς τοὺς Πατέρας ὑπακοὴν ὑπεχώρησα ὀλίγον, ὅμως ἔπραξα τοῦτο μετὰ ὁμολογίας καὶ τῆς πρεπούσης συμφωνίας. Ἀλλὰ καὶ σέ, τὸν ἀθετοῦντα τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων καὶ τοὺς ὁμόφρονάς σου ἀναθεματίζω. Πρᾶξε λοιπὸν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θέλεις».
Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ὡμολόγησεν ὁ Ὅσιος· ὁ δὲ τύραννος, πληρωθεὶς ἐντροπῆς καὶ αἰσχύνης, παρέδωσε τοῦτον εἴς τινα Ζαχαρίαν, διοικητὴν τότε τῶν αὐστηρῶν φυλακῶν, πρὸς φυλάκισιν καὶ κακοποίησιν. Ἐκεῖνος δέ, ἀφοῦ παρέλαβε τὸν Ὅσιον, οὐδόλως τὸν ἐκακοποίησεν, οὔτε ἔπραξέ τι τὸ ὁποῖον νὰ τὸν λυπήσῃ, ἐπειδὴ ἦτο εὐσεβὴς καὶ ἥμερος, ἔχων μετὰ τῶν ἄλλων ψυχικῶν του ἀρετῶν καὶ τὴν συμπάθειαν. Ἀλλ’ οὔτε καὶ εἰς τὴν εἱρκτὴν τὸν ἔρριψεν. Ἀντιθέτως συμπεριεφέρετο πρὸς τὸν Ἅγιον μὲ σεμνότητα καὶ προσέφερεν εἰς αὐτὸν πᾶσαν περιποίησιν. Οὗτος δὲ ὁ θαυμάσιος Ζαχαρίας δὲν ἐβράδυνε νὰ λάβῃ τὴν ἀνταμοιβήν. Διότι, ὅτε μετὰ καιρὸν ἀποσταλεὶς παρὰ τοῦ βασιλέως εἰς τὰ μέρη τῆς Θρᾴκης διὰ τὴν διοίκησιν τῶν δημοσίων πραγμάτων, συνελήφθη ὑπὸ βαρβαρικῶν χειρῶν καὶ ὡδηγεῖτο αἰχμάλωτος, ὁ Ἅγιος, ἐξόριστος τότε καὶ φυλακισμένος εἴς τινα νῆσον, μαθὼν τὴν συμφορὰν τοῦ Ζαχαρίου, διὰ τῆς προσευχῆς του ἠλευθέρωσε τοῦτον τῶν βαρβαρικῶν χειρῶν. Ὅμως ὁ τύραννος δὲν ἠνείχετο τὸν Ὅσιον οὕτω φυλαττόμενον παρὰ τοῦ Ζαχαρίου, ἀλλ’ ἐπεθύμει νὰ τὸν ὑποβάλῃ εἰς δεινότερα κακά.