Εὐθὺς λοιπόν, ὡς ἤκουσε ταῦτα ὁ Νικόλαος παρὰ τοῦ πατρός του, παρόμοια ἐκείνων ὅπου ἤκουσεν ἄλλοτε ὁ Πιλᾶτος παρὰ τῆς γυναικός του, ὅταν ἀφυπνίσθη ἐκ τοῦ ὕπνου, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπρόκειτο νὰ κρίνῃ τὸν Ἰησοῦν μου, δὲν ἠνώχλησε πλέον τὸν Ἅγιον. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους ἠμπόδιζε, διηγούμενος εἰς αὐτοὺς τὸ ὄνειρον. Ὅθεν, ζητήσας συγχώρησιν, διῆγεν εἰς τὸ ἑξῆς ἐν σωφροσύνῃ.

Μετὰ ταῦτα πάλιν, διαβληθεὶς ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ τοῦ Μηδικίου πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι καὶ ἐν τῇ φυλακῇ διδάσκει πολλοὺς νὰ περιφρονοῦν τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως, ἀπεστάλη εἰς ἐξορίαν παραδοθεὶς εἴς τινα στρατιώτην σκληρὸν καὶ ἀντιπαθῆ. Τοιουτοτρόπως ἀπεμακρύνθη τῆς Πόλεως ὁ τῆς εὐσεβείας πρόμαχος. Βαδίζων δὲ πεζῇ, ἔφθασεν εἰς κώμην τινὰ Μασαλεὼν καλουμένην, κειμένην πρὸς τὰ ἐνδότερα τῆς Ἀνατολῆς. Ἐκεῖθεν, πρὶν εἰσέτι συμπληρωθοῦν πέντε ἡμέραι, ἐλθούσης νέας διαταγῆς, ὁδηγεῖται βιαίως παρὰ τοῦ ἰδίου ἐκείνου στρατιώτου εἰς νέαν ἐξορίαν, μετὰ δὲ ἐξαντλητικὴν ὁδοιπορίαν ἐν μέσῳ βροχῶν καὶ χιόνων καὶ πρὸς τὸ δριμὺ ψῦχος παλαίων, ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς διήνυσε μακρότατον μῆκος ὁδοῦ εἰς ἑπτὰ ἡμέρας. Οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ εἴπῃ τις ὁποίας θλίψεις ὑπέστη καὶ εἰς ποῖον σημεῖον σωματικῆς ἐξαντλήσεως ἔφθασε. Τὸ δὲ νὰ σταλῇ οὗτος εἰς τόσον ἀπεμακρυσμένον τόπον, δὲν ἐπενοήθη δι’ ἄλλο τι, εἰμὴ μόνον διὰ νὰ μὴν ἔχῃ ἐλευθερίαν καὶ διδάσκῃ ἀνενοχλήτως εἰς τοὺς ἔξωθεν τῆς βασιλίδος τὰ πρέποντα καὶ ἀρέσκοντα εἰς τὸν Θεόν.

Ἀπομακρυνθεὶς λοιπὸν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ὁ Ὅσιος, ἀφέθη δι’ ὀλίγον καιρὸν ἀνενόχλητος, οὐχὶ βεβαίως ἐκ φιλανθρωπίας τοῦ τυράννου, διότι ποῦ νὰ εὑρεθῇ εἰς τοῦτον ἡ συμπάθεια! Ἀντιθέτως, ἐσκέφθη διὰ ποίου τρόπου θὰ τοῦ ἦτο δυνατὸν νὰ στερήσῃ τὸν Ὅσιον καὶ αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ οὕτως ἐνήργησε. Καλέσας δὲ τὸν Ἰωάννην, τὸν ὁποῖον ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ σατανᾶ παρέλαβεν ὡς γραμματικὸν καὶ σύμβουλον, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Νὰ ἐρευνήσῃς τάχιστα, μὲ πολλὴν φροντίδα, νὰ εὕρῃς τὸν Νικήταν τὸν τοῦ Μηδικίου, ἐκεῖνον ὅστις ἀνθίσταται εἰς τὴν ἀπόφασίν μου, ὅταν δὲ τὸν εὕρῃς, νὰ συλλάβῃς καὶ αὐτὸν καὶ ὅσους ἄλλους εἶναι μαζί του. Ἀφοῦ δὲ κακοποιήσῃς αὐτοὺς μὲ ὅποιον τρόπον θελήσῃς, πεῖσον αὐτοὺς νὰ συμφωνήσουν εἰς ὅσα ἡμεῖς πρεσβεύομεν καὶ ἐὰν δὲν πείθωνται, φόνευσον αὐτούς». Ταῦτα εἶπεν ἡ μανιώδης ἐκείνη γλῶσσα καὶ ὁ μὲν πάνθηρ, προσπεράσας εὐθὺς τὸν λέοντα, συνεφώνησε. Καὶ τοὺς μὲν ἂλλους εἰς ἐπιεικεστέρας κάπως φυλακὰς ἐνέκλεισε· τὸν δὲ Ὅσιον Νικήταν μετὰ τοῦ ἀκολουθοῦντος αὐτὸν μαθητοῦ του, τοῦ καὶ διαδόχου τῆς ἡγουμενίας εἰς ποίας σκληροτάτας τιμωρίας δὲν κατεδίκασε;