Διότι ἀμέσως, ἀφοῦ ἐχώρισεν αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ἐνέκλεισεν εἰς φυλακὰς στενωτάτας καὶ σκοτεινὰς καὶ δυσώδεις. Καὶ ὡς στρωμνὴν οὔτε σπιθαμὴν ράκους ἢ κλινοσκεπάσματος ἢ ψιαθίου ἐπέτρεψε νὰ φέρουν μεθ’ ἑαυτῶν. Ἀλλ’ οὔτε καὶ τὴν ἐλαχίστην τροφήν, εἰμὴ μόνον ἐλάχιστον ὕδωρ καὶ τοῦτο δυσῶδες. Ρίπτων δὲ πρὸς αὐτοὺς μικρὸν τεμάχιον κριθίνου ἄρτου ἀνὰ τρεῖς ἡμέρας, ἄφηνε τούτους νὰ συγκατάκεινται μετὰ τῶν ἐκκρίσεων τῶν οὔρων καὶ τῶν ἀφοδευμάτων καὶ διὰ τῆς πείνης καὶ τῆς δίψης ἐβασάνιζε τοὺς Ὁσίους Πατέρας. Αἰσθάνομαι, ἀδελφοί, πονοῦντας ὑμᾶς καὶ δακρύοντας καὶ ἀπὸ μόνην τὴν τῶν δεινῶν ἀκοήν. Ἀλλ’ οὐχὶ διὰ τοῦτο ἔπασχε καὶ ὁ γενναῖος Ἀθλητὴς καὶ ἀληθὴς νικητὴς Νικήτας. Διότι αὐτὸς ὁ μακάριος μόνον διὰ τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν θεραπόντων Αὐτοῦ ἔπασχε, ταῦτα δὲ πάντα μετὰ χαρᾶς ὑπέμενεν, ἂν καὶ ὁ γραμματικὸς Ἰωάννης προσεπάθει νὰ ἐξοντώσῃ αὐτὸν διὰ τῆς λύπης. Διότι ἐτιμώρει τὸν ἠγαπημένον μαθητήν του μὲ ὁλονὲν σκληροτέρας καὶ περισσοτέρας κακουχίας, τὰς ὁποίας διηγεῖτο πρότερον λεπτομερῶς εἰς τὸν διδάσκαλον, ἵνα καταλυπῇ αὐτὸν περισσότερον.

Τί δὲ μετὰ ταῦτα συνέβη; Βλέπων ὁ κάκιστος ἐκεῖνος τιμωρὸς τῶν Ἁγίων, ὅτι οὐδένα ἐκ τούτων ἠδύνατο νὰ πείσῃ ὅπως ἀποσπασθῇ τῆς αὐστηρᾶς καὶ Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ὅτι περισσότερον τῶν ἄλλων ὁ Νικήτας ὁ τοῦ Μηδικίου οὐδὲ ἀπάντησιν ἔδιδεν εἰς αὐτόν, κατέφυγεν εἰς ἄλλο μέσον ὕπουλον καὶ θωπευτικόν. Μεταβὰς δηλαδὴ πρὸς τοὺς εἰς ἑτέρας φυλακὰς ἐγκεκλεισμένους ἔλεγε· «Συγχωρήσατέ με, Πατέρες, καὶ μὴ νομίζετε, ὅτι αἰτία τῶν βασάνων σας εἶμαι ἐγὼ ὁ ἀναίτιος, διότι ἐγὼ ἐκπληρῶ βασιλικὴν προσταγήν. Ἐὰν δὲ προσπαθήσω νὰ ἀντιπράξω, θὰ χάσω τὴν κεφαλήν μου. Μίαν δὲ καὶ μόνην συμβουλὴν ἔχω νὰ σᾶς κάμω. Κάμετε οἰκονομίαν καὶ ἐπικοινωνήσατε μίαν καὶ μόνην φορὰν μὲ τὸν Θεόδοτον, μὲ οἱονδήποτε τρόπον προτιμᾶτε, καὶ εὐθὺς θὰ ἀπαλλαγῆτε τῶν τιμωριῶν καὶ θὰ ἐπιστρέψετε χαίροντες εἰς τὰς Μονάς σας».

Ἤκουσαν οἱ Πατέρες καὶ ὑπήκουσαν, δὲν γνωρίζω διὰ τίνα λόγον· ἢ συντριβέντες ἀπὸ τὰς κακουχίας καὶ φιλοψυχήσαντες, τὸ ὁποῖον δὲν νομίζω, ἢ δι’ ἄλλο τι σοφώτερον ἐσκέφθησαν νὰ κάμουν οἰκονομίαν τινά, μὲ τὸ ὁποῖον περισσότερον τῶν ἄλλων συμφωνῶ. Διότι τοὺς γενναιοτέρους ἐκ τούτων, μετὰ ταῦτα, αὐστηρῶς παρατηρήσας δι’ ἐπιστολῆς του ὁ θερμότατος ἐν Ὁμολογηταῖς Θεόδωρος, εἶδεν ἐρχομένους εἰς ἀντιπαράταξιν πρὸς τὸν δυσσεβῆ.