Καὶ ὁ μὲν πατήρ του ὠνομάζετο Φιλάρετος, ἐξ ἧς κλήσεως προεμηνύετο καὶ ἡ κατὰ Θεὸν αὐτοῦ πολιτεία καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὰς ἀρετάς, τῆς δὲ μητρὸς τὸ ὄνομα οὐδέποτε εἰς οὐδένα ἐγένετο γνωστόν. Διότι μεταξὺ τῶν ἄλλων δωρεῶν, αἵτινες εἰς τοὺς γονεῖς τοῦ Ὁσίου παρεχωρήθησαν, ἦτο καὶ τὸ νὰ δωρηθῇ εἰς αὐτοὺς τὸ τέκνον τοῦτο. Εἰσηκούσθη λοιπὸν ἡ αἴτησίς των καὶ συνέλαβεν ἡ γυνὴ τοῦτον μόνον τὸν Ὅσιον. Ἀφοῦ δὲ τὸν ἔφερεν εἰς τὸ φῶς, ζήσασα μόνον ἡμέρας ὀκτώ, ἀπεβίωσε καὶ πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν. Ἀπέμεινε λοιπὸν ὁ Ὅσιος βρέφος ἀπορφανισθὲν καὶ δὲν ἐγνώρισε τὴν μορφὴν καὶ τὴν κλῆσιν τῆς μητρός του· οὔτε δὲ εἰς ἐκείνους οἵτινες ἤθελον ἀργότερον νὰ μάθουν περὶ αὐτῆς εἶπεν, ἀφοῦ δὲ τὴν ἐγνώρισε. Τὶ δὲ συνέβησαν μετὰ τὴν τελευτὴν τῆς μητρὸς καὶ ποία οἰκονομία ἐγένετο, ἤδη θὰ διηγηθῶμεν.

Ὑπῆρχεν ἡ μήτηρ τοῦ πατρός του εὑρισκομένη μεταξὺ τῶν ζώντων. Εἰς ταύτην παρέδωσαν τὸ παιδίον πρὸς ἀνατροφήν. Ὁ δὲ πατήρ του, στοιχειώσας πρῶτον τὸ βρέφος διὰ τοῦ θείου Βαπτίσματος καὶ ἀπασχολήσας ἑαυτὸν ἐπί τινα καιρὸν εἰς τὰ τοῦ βίου, ἵνα τὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἴδῃ καλῶς τακτοποιούμενα, ἐπὶ πλέον δέ, ἀφοῦ εἶδε τὸν παῖδα αὐξηθέντα καὶ γενόμενον κύριον τῆς περιουσίας του, ἀπεχώρησεν εἰς τὸν μονήρη βίον, ὑποταγεὶς δὲ εἰς τοὺς κανόνας, τῆς ὑπακοῆς καὶ τὸν βραχὺν διανύσας δρόμον, μετὰ πόθου, ὡς ὁδηγοῦντα εἰς πεδιάδα ἀναπαύσεως, θεοφιλῶς καὶ ὁσίως ἐγκατέλειψε τὸν βίον. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην διήνυεν ὁ Ὅσιος τὸ δωδέκατον ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὁ Ἐπίσκοπος τότε τῆς προαναφερθείσης πόλεως Καισαρείας, ἀνὴρ ὄχι μόνον πολυμαθὴς ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀγαπώμενος, λόγῳ τῆς εἰλικρινοῦς του Πίστεως καὶ διὰ τὸ αὐστηρὸν καὶ ἀνεπίληπτον τοῦ βίου του, ἐπεμελήθη τὸν παῖδα καὶ τὸν ἐξεπαίδευσεν εἰς τὰ ἱερὰ γράμματα, ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς κατάλληλον ἡλικίαν ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἀναγνώστου, συγκαταλέξας αὐτὸν μεταξὺ τοῦ Κλήρου τῆς Ἐκκλησίας. Τοσοῦτον δὲ ἐθαυμάζετο ὁ νέος διὰ τὴν εὐφυΐαν του, ὥστε εἰς μικρὸν χρονικὸν διάστημα οὐδὲ ἓν ἐκ τῶν ἱερῶν βιβλίων ἄφησεν, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ ἐρευνήσῃ δι’ ἐπιπόνου καὶ ἐπιμόνου ἀναγνώσεως, ἀποθέτων τὸν εἰς ταῦτα γεγραμμένον θησαυρὸν εἰς τὸ ταμεῖον τῆς καρδίας του. Τί λοιπὸν ἐμεσολάβησεν;